ვიგრძენი მთელ სხეულმა როგორ დაიძაბა, პანიკაში მყოფი უკვე კონტროლს ვკარგავდი
სხეული მითრთოდა და შეძლებისდაგვარად ვცდილობდი ფეხზე დავმდგარიყავი, ვგრძნობდი ყოველ მოახლოებულ წამს როგორ ვიხევდი უკან
ამ ყველაფერს რიტმში ვაკეთებდი, მანამ სამან არ მომიწია გაჩერება და კედელზე აკრული არ დაველოდე ჩემს განაჩენს
მე ეს არ დამიმსახურებია, მე არაფერი დამიშავებია რომ ეს ხდება ჩემს თავს
,,ძალა უნდა მოიკრიბო"
უცებ მესმის შინაგანი ხმა და ჩემს წინ აკრულ სხეულს ვაკვირდები რომელიც მგელივით მიყურებს
მის მოახლოებას ველი და როდესაც ეს ხდება, სუსტ წერტილში ფეხს ვურტყამ
ტკივილისგან კვნესის და უკან ვარდება, მეც დრო ვიხელთე და კარებთან მივედი, რომელიც ჩემდა ბედად ჩაკეტილი იყო
- ასე ადვილად ვერ გამექცევი
მესმის უკან მისი შემზარავი ხმა და ძლიერი ხელებს რომელიც ძირს მაგდებენ
- თავი დამანებე ცხოვრელო, რატომ მე? რატომ ამდენ გოგოში მე?
- რადგან შენ განსაკუთრებული ხარ
მკლავებში მწვდება და ლოგინზე მაგდებს, მეც ვეღარ ვუძლებ და ტირილს ვიწყებ
- ნუ ტირი პატარა, მალე ორივე კარგად გავერთობით
მეუბნება და ცდილობს მაკოცოს რაზეც არაფერს იღებს ჩემგან
ვცდილობ შევეეწინააღმდეგო და ეს ყველაფერი გავაჩერო მაგრამ ძალა ყოველ წამს მეცლება და მეც ნელნელა ვნებდები
უცებ მესმის კარის მეორე მხრიდან ხმას
- მიშველეთ
ბოლოს როგორც იქნა ძალა მომეცა და ბოლო ხმაზე ვიყვირე
როგორც ჩანს მეორე მხირიდან არსებულმა პიროვნებამ გაიგონა
- ფეი შენ ხარ?
ეს ხმა, ეს ლიამი იყო, მინდოდა მეყვირა მაგრამ მისი ბინძური ხელები პირზე ამეწებნენ და გაჩუმება მაიძულეს
YOU ARE READING
Another me
Actionდრამის გაკვეთილზე ვაპირებდი შესვლას და უცებ ის გოგო გამახსენდა, წინ რომ შემეჩეხა, ზუსტად ჩემნაირ მწვანე სვიტერში გამოწყობილი. აი, თურმე ვისში შევეშალე მისის უოტს. მწვანესვიტერიანი მანაც დაინახა და მე ვეგონე... ეს ძალიან მარტივი ახსნა იყო, არა?
