The Taste Of The Tears/RENMIN

Mektup 8

Terastaki Moominli Koltuklar...

Beni affettin sanmıştım...

Sana olan sevgimden yaptığım her şeyi anladığında ve benden bütün bunları sana açıklamamı beklediğinde bu işin sonucunda affedersin sanmıştım beni...

Beni affettin belli ki ama kendini affedemedin...

Özlüyorum çiçeğim... Her şeyden çok özlüyorum seni...

Şimdi yanımda olsan... Güzelim gözlerini öpsem, parlak sarı saçlarını koklasam, kimi zaman mor olan dudaklarını benim pembe dudaklarımla birleştirsem, buz tutmuş ellerini sıcak avuçlarım arasına alsam morarmış tırnaklarını sağlıklı rengine döndürmeye uğraşsam...

Sen intihar ettin, ben de geleceğim... Ama önce bilmek istiyorum. Toprağın altındaki bedeninde yer yer morluklar çoğalmış mıdır, tırnaklarının morluğu koyulaşmış mıdır, ya saçların?

Sönmüş müdür parlaklığı?

Güzelim; nasıl bulabildin Jisung'un gönderdiği o geçmiş olsun kartlarını ya da nasıl gelebildi üzerinde iki ay öncesinin tarihi olan Jeno'nun benim için alışılmış, aptal fotoğrafları evimizin posta kutusuna?..

Yorgun bedenini neden bir de benimle kavga etmekle uğraştırdın, bir de neden öyle yordun kendini?

Kavgamız sonlandığında ve sen tepkiden yoksun halde göğsüme uzandığında neden bu kadar uzunca bir süre seyrettin şömine ateşini?

Zaten bir süre sonra da uykuya daldın ve sabah yine kollarım arasında çırpınarak uyandın.

Hattını kendi üzerine almak istediğinden bahsettin. Onayladım. Hala sana karşı tam da dürüst olmuş sayılmazdım, belki de hala sağa sola savrulmasına rağmen ayakta kalmayı başarabilen ilişkimizin buydu sebebi...

Gitmeden önceki gecede uykunda kendine ,kim bilir, belki de bana fısıldadığın şeyler büyük bir yanılgı içerisinde olduğunu gösteriyor bana...

"Ölüm kucağında uzanan beni almaya geldiğinde gitmeme izin vermezsin sanmıştım."

Ben hiçbir zaman gitmene izin vermedim Renjun.

Ölüm seni almaya gelmedi sevgilim, sen ellerinle gittin ölüme...

Keşke diyebileceğim çok şey var. Seninle alakalı keşke diyebileceğim çok şey var...

Gitmene İzin Vermeyen Jaemin...