Chapter 2: House of Keegan

483 36 11
                                    

Hi! If you enjoyed the chapter and story, please do follow me and vote for the chapter. It's free and you can always unfollow later. Your support means a lot to me. Thank you! <3

Enjoy Reading!

ADELINA KEEGAN

"Di ba sinabi ko sayo na wag kang lalabas ng kwarto mo?!"

Napuno ang bawat sulok ng kastilyo ng malalim at nakakatakot na boses ni ama. Napapikit ako habang nakaluhod sa harapan niya, nakagapos ang dalawa kong kamay suot pa rin ang madumi kong damit at mga sugat. 

"I think we should tend to her wound first--"

"Manahimik ka!"

My twin sister, a gentle person who rarely speaks, shuts her mouth. We look nothing alike even though we are twins.   I was in the middle of the hall, all of them could see me. It felt like I was in the middle of a public execution.

Pero ano ba ang nagbago? palagi namang nangyayari ito.

"Isang oras lang Adelina! Isang oras lang ang hinihingi namin! The next thing we know is that a Keegan was caught by the commoners for stealing!"

"Pe-pero ama napag--"

"Manahimik ka!"

His voice quickly shut me up. Everyone around me was looking at me with shame. Whispering among themselves.

"Why do you always stir up trouble?! You don't have any grimoire and yet you still cause trouble! Kahihiyan ka ng pamilya!"

Napakagat labi ako at napayuko. I felt anger building up inside of me.

"Bakit hindi ka gumaya sa kapatid mo?! Matanda ka na bakit hindi ka pa natututo!"

Natigilan ako. I don't remember how many times I hear this pero sa tuwing naririnig ko iyon parang sinusuntok pa rin ako sa sikmura. Huminga ako ng malalim at iniangat ang paningin ko.

"Ahehehe paumanhin po ama. Hindi na po mauulit" I gave off a goofy laugh that made him even more angry. 

"You are always like this! hindi biro ang pinagagawa mo Adelina. You have no magic, you could at least of use!"

Natigilian ako at napatitig sa sahig. Kneeling in front of my family. People watching and whispering. Me laughing as if it's not a big deal. Wala namang magbabago, palagi namang ganito.

"Hindi ko naman po kasalanan" mahina kong bulong na nakayuko.

"Sumasagot ka pa?!"

"Totoo naman po eh" malumanay kong sagot. Inangat ko ang tingin ko sa kanya ngumiti "hindi ko naman po kasalanan kung wala akong grimoire. Hindi ko naman kontrolado iyon"

"Adelina, please" my twin sister spoke. She looked at me with fear in her eyes. I felt nothing but anger pero kahit na galit ako, all I needed to do was smile. Nagsimulang lumakas ang mga bulung-bulungan sa paligid ko. I knew that after this, I was going to be hit again.

Lumapit si ama sa akin na may nanlilisik na mga mata. Hindi ko mapigilang mapapikit. Father was an extremely large and scary man, he had long hair and beard and a nasty temper. A man of the house indeed.

I heard gasps from people around me.

Naghintay ako ng pagtama ng kanyang kamay sa mukha ko ngunit hindi ito nangyari. Nang binuksan ko ang mga mata ko hindi niya itinuloy ngunit hindi pa rin nawala ang galit sa kanyang mukha.

Huminga siya ng malalim at umatras. He looked down on me, with anger and disgust. I felt like a mole under his gaze, I wished to dig a hole and hide there forever.

Bride of the WarlockTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon