Gallavich // one shots

güller

Çok üşendim birkaç kez daha okumayacağım, hata varsa tamayın kdckfkkffkfk

İyi okumalarr

****************

Mickey bir pazartesi sabahına daha uyandı. Gözleri kapalı biraz yana doğru dönüp kolunu hareket ettirdi. Bu Ian'a ulaşma şekliydi. Mickey genelde her sabah yataktan çıkmaz, kocasına sarılır bok gibi geçeceğini bildiği günün sabahını en azından güzel geçirirdi. Fakat bu sabah kolu soğumuş tarafta boş kalınca gözlerini hala açmazken kaşlarını çattı. Neredeydi bu adam yine?

Ian iki sabahtır Mickey'den önce          yataktan çıkıyordu. Derin bir nefes alıp yatağından kalktı. Yerdeki kıyafetlerini görmeyi beklerken dün gece çıkarttığı (en azından Ian'ın onun üzerinden savurduğu diyelim) kıyafetleri bulamamak onu mutsuz etmişti. Karşısındaki eşyalarının olduğu dolaba yanaştı. Kendi çekmecesini açarken bu kadar düzenli olması yeniden kaşlarını çatmasına neden oldu. Hadi ama Mickey'nin kıyafetleri asla toplu olmazdı. Ian'ın böyle düzenli olması bir anlık Mickey'i yuhaf hissettirdi.

Üstüne kazağını ve eşofmanını geçirip aşağıya indi. Ian ocağın başında krep pişiriyordu.

"Günaydın uykucu!" Ian'ın çok neşeli sesine karşı Mickey göz devirdi.

"Sana da günaydın Gallagher."

Ian son krebini de tabağa koydu ve ocağı söndürdü. Sandalyesine oturmuş kocasının önüne tabağı koyarken yanağına bir öpücük bıraktı.

"Anlaşılan birileri ters tarafından kalmış."

Mickey bir krebi ağzını tıkarken konuştu. "Hayır, sadece seni sabahları yanımda görmemekten hoşlanmıyorum."

Ian kocasını sadece gülümsedi. Tabağından sadece iki krep yedi ve ayağa kalktı.

"Koşuya çıkacağım gelmek ister misin? " tabağı lavaboya Bıraktı.

"Hayır adamım, işe gitmem gerekli."

Ian yerinde yaylana yaylanan koştu. Kocasının saçlarını öptü ve evden çıktı. Mickey biraz olsun onun bu enerjikliğinden korkmaya başlamıştı. Her şey eskiye dönmemeliydi...
Düşünceli bir şekilde yemeğini yedi ve işe gitti.

------------------ 

Mickey eve geldiğinde Ian çoktan eve dönmüş yeğeni Fred ile oynuyordu.

"Bak, Mickey amca da geldi. Merhaba Mickey amca!" Kucağındaki bebeğin elini salladı.

Mickey hırkasını asıp Ian'ın yanına geldi Fred'in ufak ellerini tuttu. Fred parmaklarını Mickey'nin işaret parmağına doladı.

"Hey küçük adam.." Mickey'nin sesi öyle naif çıkıyordu ki... Kendisi bile ilk defa duydu bunu.

Fred ise o sıra şaşkınlıkla Mickey'nin parmaklarındaki dövmeleri inceliyordu. Mickey ve Ian buna gülümsedi.

"Yeterince büyüdüğünde sana da dövme yaptırabiliriz. Lip'e söyleme bunu."

Ian kahkaha attı. "Mickey o daha bir yaşında bile değil!"

Mickey de gülümsedi. Ayakta dikilmeyi bırakıp koltuğa oturdular. Mutfaktan Carl, Liam ve Franny'nin sesleri odaya yayılırken Mickey kucağında hala Fred olan Ian'a baktı. İçi bir anda mutluluk ile doldu.

"Belki biz de bir çocuk evlat edinmeyi deneyebiliriz yakında."

Ian'ın gözlerinin içi parladı. "Gerçekten mi?"