The Art of Lies

Chapter 2

Chapter 2

"What the fuck?! " Inis na lumingon sa gilid namin si Noah. "Who do you think you are?! "

What happened a while ago didn't shock me, mas nagulat pa ako sa kung paano siya nagreact. Natutop ako at kung hindi pa ako hinila nina Ria ay baka hindi na ako nakagalaw doon.

Tumingin ako sa nakatama sa kanya. It is Raiden, also one of my friends. Tiningnan n'ya saglit si Ria bago muling hinarap si Noah. I know that kind of look.

"Pasensya na, paharang harang ka kasi. " Kinuha n'ya ulit ang bola at ilang beses iyon pinaikot sa daliri n'ya bago palihim na titingin sa direksyon ni Ria.

He looks like he is trying to get Ria's attention, pero wala naman siyang nababanggit sa akin na gusto niya ang kaibigan ko.

"Pinagtitripan mo ba ako?!" Nawala sa isip ko ang tungkol sa kanila nang hatakin n'ya ang jersey ni Raiden.

Binitawan ni Raiden ang bola at itinaas ang dalawang kamay. Kasunod niyon ay ang sabay sabay na pagdating ng ilang myembro ng basketball team.

"Angas mo a. " Komento ng isa.

Napailing na lang ako. Para sa isang bola, magtatalo pa sila.

"Let's go. " Tumayo na sila at sumunod sa akin.

"Ekis ka na sa akin, Noah." Ria stucked her tongue out on him. "Ekis. " Ulit niya.

"Hindi manlang ba natin papanoorin kung ano ang mangyayari? " Nichole took a glimpse once again. "Any moment from now, magkakasuntukan na ang mga 'yon. Dehado si Noah. Wala ka bang pakialam sa kanya? "

"No to Noah na si Emillia, Nichole. His attitude sucks, simpleng bagay palalakihin. "

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad at hindi pinansin ang mga komento nila. Kahit ako ay pabor sa sinabi ni Ria, napakasimpleng bagay lang no'n, but I do understand. Boys will always be Boys.

Para silang sugat na kaunting dali mo lang, hahapdi o sasakit na.

"Where are we going now? Half Day lang naman ang klase natin ngayon. We don't have much things to do. "

Dumiretso kami sa cafeteria nang magkasundo kami, they head out while I bid my goodbye.

"I'll head straight to my class now. May mga ibibigay si Sir Con na tasks sa amin. " They nodded before I leave.

Habang papunta sa block ko ay tinitingnan ko ang summary ng report na kakasend lang sa akin. It is for our research. Nanatili ang tingin ko doon at hindi napansin ang nakaharang na paa sa may gilid ng hallway. I stumbled and fell on the cold-tiled floor.

"Can't you see that I am sleeping?! " Sigaw n'ya at biglang padaskol na bumangon. Pinagpagan niya ang sarili at hindi manlang ako inalok ng tulong. Such a gentleman.

Inis akong tumayo at pinagpagan din ang sarili ko. I collected my things that was splattered on the floor. I was even more grumpy when I saw how broken my phone was. Hindi ako naiinis dahil sa nasira 'yon, pero naiinis ako dahil alam ko na makakatikim na naman ako ng mga salita galing kay Kuya Luigi.

"Are you blind?! You should've been more extra careful since you are walking! "

Pumikit ako ng mariin at diniinan ang hawak sa cellphone ko.

"Manahimik ka nga! " I shouted back. Huli na para bawiin ko dahil rinig na rinig n'ya na iyon, kahit ng ibang estudyanteng nakatingin sa amin.

My eyes widen when I saw his face. Damn, I am in trouble.

"Did you just shout at me?" Naniningkit ang mga mata n'ya na parang hindi makapaniwala. I saw him roamed his eyes all over the place before laughing like he can't believe what just happened. "Look, " nagpamulsa siya at inilapit ang mukha sa akin.