The Art of Lies

Chapter 6

Chapter 6

"We are doing everything we can to find your parents---" iyon ang paulit ulit na sinasabi ng mga pulis sa amin tuwing humihingi kami sa kanila ng update tungkol sa kaso nina Mama. Tatlong linggo na simula nang malaman ko ang nangyari sa kanila pero hanggang ngayon ay wala pa rin kaming idea kung nakaligtas ba sila o hindi.

"They said that they'll contact us once na nakahanap na sila ng lead." Napasabunot sa buhok si Kuya Ephraim. He looks like a mess and I could tell that he is also having a hard time. Halatang halata sa mukha n'ya ang pagod dahil s'ya na rin ang nag-aasikaso sa kumpanya, idagdag pa na may sarili rin siyang kumpanya.

"Let's just give up, shall we? Sinabi na rin naman nilang maaaring patay na sina Tita Celina. " 

Nahigit ko ang hininga ko dahil sa sinabi ni Kuya Luigi. At ganoon din si Kuya Ephraim.

"What's with the reaction? " Naguguluhan siyang tumingin sa amin.

"Don't be so insensitive, Ivon. Kung nagugustuhan mo man ang nangyayari, at least try to show us you are also seeking for them. Magpakaplastik ka din naman minsan. "

Even I would want to agree. Kung may isang tao na gusto kong magpakaplastik sa akin sa mga oras na ito, wala ng iba kundi si Kuya Luigi. 

"I am just being realistic here, don't put your hopes up to high. " Tinaasan niya ako ng kilay. "Bakit parang ako lang ang nagmumukhang natutuwa sa pagkawala nila?" Lumapit siya sa akin at tinawid ang pagitan namin. "Don't fake it. "

"What the hell? " Napatayo ako sa kinakaupuan ko. "Could you please shut your mouth? " 

"Wait, what? " He grabbed my arm harshly. "Hindi ba't ito rin ang gusto mo? Ang mawala si Dad at ang Mama mo para makapaglandian kayo ng matiwasay ni Greg?"

I was about to talk back when he fell down.

"Tang ina mo! " Kuya Ephraim pulled me close to him. "Don't talk to her like that! "

I blinked twice and stare at Kuya Luigi, gusto kong maawa sa kanya pero sadyang sumosobra na siya. He is already below the belt! 

Natatawa siyang tumayo at pinakatitigan ang kamay namin.

He looked at me before laughing once again.

"Nakakatawa kayo. " He squeezed his eyes shut before traveling the distance between us once again. 

He grabbed my hand, twisting it before turning me around. He locked me up and tried to get a grip on my jaw. 

"What are you thinking, Ivon? " nagbabanta ang boses ni Kuya Ephraim. 

"Sir Ephraim," lahat kami ay napalingon sa isang katulong. "May tawag kayo galing sa opisina. " Ipinakita niya ang telepono sa kanyang kamay. 

"Stay right there, Emillia. " Tiningnan ako ni Kuya Ephraim na parang isang tawag ko lang sa kanya ay kakaripas na siya ng takbo pabalik. 

Umalis si Kuya Ephraim at sinagot ang tawag. 

I then heard a 'tsk' sound. Kinakabahan akong tumingin kay Kuya Luigi. 

Doon ko lang napansin na buong minuto siyang nakatingin sa akin. 

"Stop." Nilabanan ko ang tingin niya sa akin. He should stop now! 

"Why? I've come so far already, I need to get my prize. " Hinagip niya ako sa panga at marahas na inilapit ang mukha niya sa akin. 

"You're insane. " I hissed. Marahas ko siyang itinulak papalayo, but I couldn't.