" Zawgyi "
ၿမိဳ႕ေပၚမွာ တစ္ခါမွမထဖူးတဲ့ မနက္၅နာရီ ဆိုေသာ အခ်ိန္ကတည္းကထၿပီး ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို နားေထာင္ရန္ တက္ႂကြစြာျပင္ဆင္ေနမိေသာ သူသည္ ထူးဆန္းေသာ ေလလိုင္းထဲက ပံုျပင္တစ္ပုဒ္၏ လႊမ္းမိုးညိဳ႕ယူမႈေအာက္ကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ႏွစ္ျမဳပ္ေနမိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြးမိေသာ္လည္း ရုန္းမထြက္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ႏွလံုးသားမွေတာင့္တခ်က္က ပိုလြန္းေနခဲ့သည္။
သူစမ္းေခ်ာင္းေလးကိုေရာက္ေတာ့ မနက္၇နာရီပဲ ရွိေသးသျဖင့္ ပံုျပင္ေျပာသူ မေရာက္ေလာက္ေသးဟုေတြးကာ စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ ေပါက္ေနေသာ ျခံဳပင္မ်ားမွ ပန္းမ်ားကိုခူးကာ ေရမွာေမ်ာရင္း ေစာင့္ေနမိသည္။
" မင္းေဆာ့လို႔ဝရင္ ေမပယ္(လ္)ပင္ႀကီးက မင္းကို ပံုျပင္ဆက္ေျပာျပလိမ့္မယ္ "
ရင္းႏွီးေနတဲ့ အသံတိုးရွရွေလးကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ သူအသာျပံဳးရင္း ေမပယ္(လ္)ပင္ေအာက္ ေလၽွာက္သြားကာ မ်က္လံုးကို ျငင္သာစြာမွိတ္လိုက္သည္။
" မင္းဒီေန႔ ကိုယ့္ကိုရွာဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူးပဲ "
" dandelion ပန္းဆိုတာ ေလထဲမွာ ေမ်ာလြင့္ေနတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မုွေတြကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ဆုေတာင္းတစ္ခုပဲေလ ဖမ္းဆုပ္ပိုင္ခြင့္မွမရွိတာ ။ သိခ်င္တာက သူေရာေပ်ာ္ရႊင္ေနရဲ႕လား "
" သူရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကိုက လူေတြေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္ပဲေလ ။ သူမေပ်ာ္ရင္ေတာင္ သူ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္သြားတဲ့သူေတြကိုၾကည့္ရင္း သူစိတ္ခ်မ္းသာမွာပါ "
ထိုစဥ္ကတည္းက အဲဒီဇာတ္လမ္းေလးဟာ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ ၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ၊ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ သူရိပ္မိခဲ့တယ္။
*************
" Gun မနက္ျဖန္ ငါ့ေမြးေန႔က်ရင္ ေလၽွာက္လည္ရေအာင္ "
" ဘာမုန္႔ေကၽြးမွာလဲ "
" စားခ်င္တာအကုန္ေကၽြးမယ္ဟာ "
" အဲဒါဆို ဒီေန႔ကတည္းက အႀကိဳေကၽြး။ ဗိုက္ဆာေနၿပီ။ "
" အင္ ေကၽြးမယ္။ သြားစားရေအာင္။ "
YOU ARE READING
" ခ်စ္ေသာစံကားျဖဴ "
Fanfictionေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ့္မ်က္ဝန္းကတစ္ဆင့္ ကိုယ့္ရင္ထဲကစကားသံကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေပးပါလား.......??
