Anlamiyordum hiç birini neden ya neden.Annem babam nasıl böyle bir şey yapar .Nasıl bir şeyin içindeydim.Ahmet nerdeydi peki neden hiç bu zamana kadar görmedim.Mezarına gittiğim o insan kimdi peki.Hayatımı yazmışlar çizmişler banada oynaması kalmış gibiydi.Bir insanın en güvendiği annesi babasıyken , nasıl onlar bana bunu yapabildi.Gözlerimin önü karardı aniden.
.........
Gözlerimi güneşin ışıklarıyla araladım.Keşke hiç açmasaydım diye geçirdim içimden. Odam da olmayı beklemiyodum kim getirmişti beni buraya.Hızla kapıya yöneldim ama kilitliydi.Kapıya vurmaya basĺadım şakamıydi bu ya beni odayamı kilitlemiştiler.
-AÇIN ŞU KAPIYI AÇIN
Okadar çok bağırmıştım ki artık boğazlarım acıyordu .Hepsinin beni duyduğuna emindim ama hiç biri açmıyordu.Ne ara bukadar taşlaşmıştı kalpleri.Anne baba dediğim insanlar nasıl hayatımla oynuyordu.Biran da abimin sesi duyuldu konakta.
-Siz nasıl insanlarmışsınız nedemek odaya kilitledik naptığınızı sanıyosunuz.
Ardından odamın kapısı açıldı.Abim endişe dolu gözlerle bana bakıyodu.
-Mevâ iyimisin bitanem?
Hızla abime sarıldım artık göz yaşlarımı tutamıyordum.Göz yaşlarımın arasından kekeleyerek konuşmaya başladım
-Abim ben nasıl bir hayat yaşıyorum ya.Herkes hayatımı yazmış bana oynaması kalmış gibi.Ahmet yaşıyormuş abi Ahmet.
-Biliyorum kuzum biliyorum öğrendim annem babamdan olayları.
-Götür beni abi burdan ben istanbula gitmek istiyorum . Ben şuan orda ki yatağımda uyanıp olanların rüya olmasını istiyorum.Canım yanıuor abi.
Güven verircesine başımı okşadı.
-Sen nasıl istiyorsan güzelim hazırlan İstanbula gidicez .
Başımı onaylar bir şekilde salladım, ardından abim odamdan çıktı.Hızla bir şekilde duş aldım .Siyah taytımı, siyah kemik atletimi , siyah spor ayakkabılarımıda ayağıma gecirip , saçımıda ev topuzu yaptım.Ardından bavulumu alıp hızla bütün eşyalarımı doldurdum.Ben bu şehre ne hayallerle gelmiştim.Ben bu şehre gelmeden önce en azından güvendiğim bir ailem vardı.Komidinin üstünde duran telefonumuda alıp odama son kez bakıp çıktım.Çok kısa sürede hayatımın bu denli değişmesi çok tuhafıma gidiyordu .Ben merdivenlerden inerken avludan babamla abimin kavgası duyuluyordu.
-Biz istanbula gidiyoruz baba istediğin kadar karşı çık buna umrumda değil.
-Sen babanla nasıl konuşuyorsun böyle gitmiceksiniz konu kapandı.
Artık hayatıma burunlarını sokmalarından rahatsızdım.Hızla avluya inip ben konuştum bu sefer.
-Ben istanbula gidiyorum beni öldürecekmisiniz buyrun öldürün.Artık bende sizin lafınızı dinlicek kadar bile değeriniz yok .
-Önce bu konağın kapısında ki adamları aşmanız lazım dimi kızım.
Başımı kapıya yönlendirdiğimde yaklaşık 30 adam kapının önünde bekliyordu. Artık benim sinirlerimle oynuyorlardı .
-Siz bu adamların paralarını neyden ödüyosunuz.Benim olan yerlerin paralarını yiyerek.Sizin neyiniz var hiç bir şeyiniz .Oyüzden bu adamlarda hanım ağalarını karşılarına alamaz .Harbiden ben niye İstanbula niye gidiyorum ki Urfanın yarısından fazlası benimken . Karşınızda bir hanım ağa olduğunu unutmayın töreleri için yaşayan insanlar...
