Bana Kendimi Ver

•BKV•1

Multimedia AZRA

Gözümü açtığımda yatağımın yanındaki çiçek demetinin verdiği mutlulukla uyanmanın keyfiyle gülümsemekten kendimi alamamıştım.

Evet çok tatlı değil mi ? Her sabah ya romantik mesajla ya da çiçekle uyanmak tabiki mükemmel bir duyguydu...

He tabiki de kimse bana böyle birşey yapmıyordu. Sadece kendimi filmdeki kızın yerine koymuştum. Yani benim hayatımın böyle olması ancak hayallerde olurdu zaten.

Sabah sabah da bu filmi izlemek isteyen beynim sana da selamlar ...

Hayır yani niye romantik film neden? Senin neyine böyle film izlemek otur çizgi film izle şundan iyi.

Annemin sabah gazabına uğramadan kendim kalkıp hazırlandım. Bugün yine kendi isteğimle(!) psikoloğa gidecektim. Tabi canım hep kendi isteğimle zaten hep (!) mecbur hazırlanarak:

Fazla önem vermeyecek şekilde siyahlarımı giyinip ruj ve eyelinerı da sürdüğüm de sanırım olmuştum.

Yavaş adımlarla -annemin duymamasına özen göstererek- mutfağa girdiğimde masadaki salatalıklardan aldığım an annemin ışık hızıyla arkasına dönmesi bir oldu ;

"Didikleme !"

"Aman tamam al !"deyip tam aldığım yere geri koydum .

"Anneye atar yapılmaz !" Atar ?! WTF ? Annem benden daha kafa biriydi bunu inkar edemiyordum .

"Sakin ol şampiyon atar falan yok."dedim gülüp ellerimi havaya teslim olur gibi kaldırarak.

"Aferin şimdi otur izin veriyorum."

•••

"Artık aksatmanı istemiyorum, adam her gitmediğinde aramaktan bıktı sen kaytarmaktan bıkmadın !"

"Sende ısrar etmekten bıkmadın anne yeter istemiyorum bir anlamaya çalış!"dedikten sonra kapıyı çarpıp arabadan indim.

İstemiyorumun neresini anlamıyordun acaba ? İstemiyorsam bir bildiğim vardı değil mi ? Tamam bir bildiğim yoktu ama ... Bunun aması bile yoktu of.

Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde Ömer bey -psikoloğum-resmen şaşırdı.

"Gelmezsin sanıyordum,bak gerçekten halledeceğiz herşeyi konuşup düzelteceğiz buna sen ne kadar da inamasan da olacak!" ya ben daha oturmadan ne bu acele ?

"Bakın Ömer bey..."

"Ömer abi demen yeterli ."

"Bakın tavrım baştan beri açık istemediğimi hepimiz biliyoruz zorla geliyorum faydası olacağına hala bir ümidiniz var mı ?"

"Azra lütfen.. Daha hiç bir şeyi doğru dürüst anlatmadın bile neden bu önyargı ? Şimdi her şeyi en baştan başlar mısın ?"

Derin nefes alarak başladım.

"Geçtiğimiz yazdı herşeyin başıma yıkıldığı zaman mı demeliyim bilmiyorum. Okulun daha yeni bittiği zamandı yazlığa gitmeye hazırlanıyorduk sevgilim..vardı ve benimle vedalaşmak için evin bayağı uzağındaki cafe park gibi bir yere çağırmıştı. Hiç tereddütsüz gitmiştim bir saniye bile düşünmeden. Nasıl bir şeydi hiç bir fikrim yok ama üstümde öyle bir his vardı ki sanki her şeyin olacağını anlamış gibi oraya gittiğimde düşüncelerim değişmişti huzursuz mutsuz tedirgindim. O konuşuyor bense bu anların çabucak bitmesini istiyordum,artık gitmeye hazırlandığım sırada ayağa kalktı benide kaldırdı ve zorla öpmeye başladı.." bir damla yaş ve onu göstermeden silmeye çalışan ben.

"Azra iyi misin ?"

"Evet, resmen zorla öpmüştü onu ittirmeye çalışsam da kımıldamıyordu, ağladığımı bile babamın bağırıp beni ondan çekmesiyle fark etmiştim. Ben artık iyice ağlamaya başlamışken babam kolumdan çekiştirerek arabaya götürüyordu beni koltuğa atıp kendi de bindi. Bir yandan bağırıyor bir yandan arabayı sürüyordu bağırırken bana..."nefes almaya çalışıyordum.

"Bana bakarak bağırmaya devam etti ve yoldan çıktık.. Devamında sadece ambulanstan indikten sonra annemin bağırışlarını duymuştum. Başka hiç bir şey hatırlamıyorum."dediğimde başımı ellerimin arasına aldım öne eğilerek.

"Bak Azra yaşadıklarını kaldırman çok zor ama anneni de düşün senin iyiliğin için seni de kaybetmemek için belki de bu kadar ısrar ediyordur."

"Beni anlayamıyor kendimi anlatamıyorum her arabada giderken aynı şeyleri düşünmekten hatırlamaktan bıktım, buraya gelmek istemiyorum çünkü anlatıp hatırlamanın gerçekten faydasını daha önce görmedim kafamı taşıyamıyorum sanki içindekiler bana fazla geliyor artık."dedim ellerimi başımın etrafından çekerek çaresizce Ömer abiye bakarken.

"Seni anlamaya çalışıyorum seni temin ediyorum bir gün buradan çıktığında iyi düşünüyor olacaksın."

"Umarım, bugünlük bu kadar yeter mi ?" bence yeterdi çünkü aylardır kendime bile anlatamadığım şeyleri anlatmıştım.

"Biraz bekle randevunu ayarlayalım olur mu ?"dedi bilgisayarına bakıp gülümserken.

Sadece kafa sallamakla yetindim.

Bomboştum sanki ne varsa yıkılmıştı içimde rahatlama hissinin gelmesinin istiyordum artık buna gerçekten ihtiyacım vardı.

"Azra?"

"Hı ? Şey yani efendim ."

"İki gün sonra öğleden sonra dörtte görüşürüz olur mu ?"

"Olur sanırım."dedim telefonuma bakarak kapıya doğru giderken.

Tam kapıyı açtığım sırada hala telefona bakıyordum. Ömer abi "Bu sefer kaçmak yok küçük hanım ."dediğinde önümdeki gölgeyi farkedip kafamı kaldırdım..

Gözleri ?! Çok güzeldi.

Yaşadığım anın şokundan çıkarak Ömer abiye döndüm ve "Bundan sonra aksatmak yok!"dedim gülümseyerek.