İlk günü çok iyi olmasada atlattım. İkinci gün okula gittim. Daha koridorda herkesin beni ve Furkan'ı konuştuğunu farkettim. Sınıfa girdim asi ilan edilmiş gibiydim. Kimse benimle konuşmuyordu. Ama bunu takacak halim yoktu. Çünkü bir tane kız vardı sınıfta. Aman tanrım o neydi öyle. Tek tek bakıldığında çok kusurluydu. Örneğin kısa boyluydu siyah gözlüydü orta kiloluydu yani normal biriydi. Ama bütün olarak baktığında dünyanın sekizinci harikasıydı. Onu gördüğümde kalbimin ritmi değişiyordu sanki. Artık okulu seviyordum. Her gün geliyor onu yedi saat seyrediyor gidiyordum. Sonra ne yapsamda konuşsam diye düşünürken o geldi ve aramızda bir sorun mu var hiç benimle konuşmuyorsun dedi. İçimden dedim ağzını yerim senin Ben yok ne sorunumuz olacak diyebildim. Rengim kızardı, terledim, nefesim daraldı. Aşık mı oluyordum? Sonra ismini sordum. Simay dedi. O da bana sordu Eyüp memnun oldum dedim. Sonra sırasına oturdu. Bir ders sonra Furkan Simay'ın arkasındaki sıraya oturdu. Bu o.... çocuğu bana acı çektirmek için her şeyi yapardı. Farketmiş olmalı ki böyle yapıyordu. Furkan bir sene kalmış olduğu ve benim o zaman ki halimden yakışıklı olduğu için sınıftaki en popüler çocuktu. Ha sınıfta ikiniz mi vardı sadece derseniz diğerlerini saymama gerek yok hepsi sabi sübyandı. Hemen birşeyler yapmam gerekiyordu. Simaydan numarasını aldım ve benim yanımda oturması için akşam ikna ettim. Sonraki gün Simay yanıma oturdu. Şimdilik savaşı kazanmış gibi görünüyordum. Gerçekleri öğrenmem yarım dönem sürdü.
