When A Heroine Has Fallen (Zaldariaga Series #1)

Kabanata 22

Kabanata 22:
Him

"Ipaliwanag mo ang lahat Suli. Sino ang baliw na lalaki na iyon at inaako ang sarili niyang fiancee ka?" dinala ako ni Raycel sa isang convenience store na malapit lamang sa school. Walang masyadong tao kaya komportable ako na manatili rito.

I know that there's still traces of tears in my cheeks. Hindi ko alam kung umalis na ba si Joaquim. Pero pagkatapos ng bulgar na sinabi ni Raycel sa kanya ay sa tingin ko nga wala na siya roon. Hindi pa rin ako makapaniwala na nasigaw iyon ni Raycel sa mukha ni Joaquim.

"Suli..." pagtawag muli sa akin ni Raycel. I heaved a sigh. Binitawan ko ang maliit na spoon sa ice cream na inorder ni Raycel para sa akin.

She says it's a stress reliever but I think nothing can make me calm down. Tumikhim ako at sinabi na kay Raycel ang lahat na konektado kay Joaquim. Simula noong unang beses na pag-uwi ko at naabutan ko siya sa bahay. Noong pinakilala sa akin ni Papa. Hanggang sa nangyari noong nakaraan kong pag-uwi sa bahay at sinabi ng Papa ko.

I feel like the heavy stone that I'm carrying in my shoulder lift up slightly that I feel lighter after that. Magaan na ang pakiramdam ko at lumawag na ang aking paghinga. Awang ang labi ni Raycel pagkatapos kong masabi sa kanya ang lahat. She look surprise and I couldn't blame her.

"Your father do that?" she said in a hesitating voice.

"I can't believe too that he done that to me."

Kahit ako nagugulat rin na nagawa iyon ni Papa sa akin. How could he do that to his daughter? How could he put me in a fix engagement with a stranger?

Minsan naisip ko na kahit kailan, mukhang wala namang pakialam sa akin si Papa. Na hindi niya ako mahal. That he just thinking about his self only. Kung anong gusto niya ay iyon ang masusunod.

Hindi kami mayaman kaya kahit kailan ay hindi ko iyon naisip na mangyayari sa buhay ko.

Pero nagawa pa ring maganap ngayon. I don't know how Papa met Joaquim and make him agreed in that condition. Hindi ko rin alam kung bakit gustong gusto ni Joaquim na makasal ako sa kanya.

Hindi ko naman siya kilala.

"Alam ba ni Khalil ito?" Raycel eyes were glistening now in sympathy. Umiling ako sa kanya.

"Ayoko rin namang sabihin sa kanya. Hindi niya puwedeng malaman."

"Ano ang gagawin mo? Mukhang may sinasabi ang lalaki na iyon sa buhay. He looks like he has connections. Mukhang mahihirapan kang makaalis lalo na at sabi mo ay pirmi ang desisyon ng Papa mo."

"I'll do everything. Hindi puwedeng mangyari iyon. I c-can't marry anyone. Si Khalil.... I don't want to lost him." my tears fall. Raycel reach for my hands. Hinawakan niya iyon at tumitig diretso sa mga mata ko.

"I'll help you Suli. Gagawa ako ng paraan."

"Ha? Raycel hindi na kailangan. Problema ko ito at sinabi ko sayo dahil ikaw na lang ang masasabihan ko." pero ang pagkapursigido sa mga mata niya ay hindi nag-iba.

"No, tutulungan kitang makawala sa engagement na ito. Ano pang silbi ko bilang kaibigan mo? I'll do something." then she gave me a meaningful look. Kumunot ang noo ko roon. Dahil merong kung ano sa tingin niya.

"Anong gagawin mo?"

"Trust me. Hindi ko hahayaang hindi ikaw at si Khalil sa huli. I witness all your struggles. Hindi ko hahayaang mapigtas iyon dahil lang sa lalaking mukhang kulang sa dilig."

"Raycel!" I will never used to her vulgar words. She chuckled. I look at her. She caress my cheeks and slap it a bit.

"I'm here. Hindi ka mag-isa rito." ramdam ko ang pagkislap ng mata ko dahil sa nagbabadya na namang luha.