𝐒𝐈𝐒𝐓𝐄𝐑|
❝Sadece bir şeyler hissetmek istiyorum. Normal bir insan gibi.❞
Korkularıyla yüzleşmek için her şeyin başladığı yer olan Red Room'a giden Natasha, kendi dosyasına bakarken bir kız kardeşi olduğunu öğrenir.
Peki Natasha kardeşini bulabi...
Kızıl kadın uzun koridorda ilerlerken neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ellerindeki mor dumanlar ne yaparsa yapsın geçmiyor, aksine etrafa yayılıyordu.
Her yer simsiyahtı, kızıl kadının görebildiği tek şey yansımasında parlayan mor gözleriydi. Kendinden korkarak birkaç adım geriledi. Ona ne olmuştu? Herkes neredeydi? Bu soruların cevaplarını bulmak için bir türlü sonu gelmeyen koridorda ilerlemeye devam etti kızıl kadın.
Attığı her adımda biraz daha endişeleniyor, güçleri de duygularının yoğunluğuyla içinde kıvılcımlar çıkmasına sebep oluyordu.
O ilerledikçe uzuyormuş gibi gelen koridorda bir kapı görmesiyle adımlarını hızlandırarak kapıya ulaştı. Tereddüt etmeden elini kapının koluna koyup açmaya çalıştı fakat kapı açılmıyordu. Biraz daha zorladı fakat tekrar açılmayınca gücüyle kapıyı kırdı ve içeri girdi.
İçeri girdiği anda gelen havasızlık hissiyle öksürdü ve nerede olduğunu anlamak için etrafına bakındı. Fakat yine tek gördüğü şey boşluktu.
Arkasını dönüp gideceği sırada duyduğu fısıltıyla ilk başta irkildi fakat kendini oraya ilerlemekten alıkoyamadı.
Her adımında fısıltı daha da net duyuluyor fakat hala anlaşılmıyordu. Birden tüm o boşlukta oluşan ufak bir ışıkla fısıltının kaynağını görüp dehşete düştü kızıl kadın.
Takımı, ablası, arkadaşları... hepsi üst üste yığılmış cesetlerin arasında yatıyordu. Fısıltı Tony'den geliyordu. Gözleri kapalıydı fakat bir şeyler söylemekteydi.
Yanına gidip ne dediğini anlamak için eğildi Valeriya. "Canavar." Duyduğu kelimeyle bir adım geriledi. Neden bu kelimeyi söyleyip duruyordu? Daha da önemlisi, kime söylüyordu?
"Tony-" Tony'nin aniden kolunu sıkıca tutmasıyla sözü kesildi ve korkuyla yerinde sıçradı.
"Sen, hepimizi yok ettin!" Kızıl kadın duyduğu şey ile şaşkınlıkla donup kaldı. Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki yerinden çıkabilirdi.
"N-ne diyorsun sen Tony?" Tony, Valeriya'yı tuttuğu kolundan kendine doğru çekti. "Sen bir canavarsın Valeriya Faina Romanoff. Evrenin yok olma sebebi sensin. Yaşamaya hakkın yok senin. Canavarsın sen!"
Valeriya duyduklarına anlam veremiyordu. Tony'nin söylediği şeyler kafasında yankı yapıp duruyordu. Dayanamayıp yere çöktü ve kulaklarını kapatıp tiz bir çığlık attı.
Attığı çığlıkla birlikte güçleri tekrar kendini gösterdi ve elinden çıkan mor dumanlar yavaşça etrafını sarmaya başladı.
Mor dumanlar etrafını kaplıyor görüşünü engelliyordu. Bir anda teni sanki ateşe değmiş gibi yanmaya başladı.
Sesi çıkmıyordu kızıl kadının. Nefesi kesilmişti adeta. Bu ızdırap bir türlü bitmiyor, aksine canı her saniye daha da fazla acıyordu. Etrafındaki dumanlar hızla etrafında dönmeye başladığında beyninde bir acı hissetti. Sanki beynine binlerce iğne batıyormuş gibi hissediyordu.
Bunun bir son olduğunu anlamıştı. Canının acısına rağmen sesini çıkarmadı ve gözlerini sıkıca yumdu.
En sonunda ise güçleri herkesi yok ettiği gibi onu da yok etti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
