𝐒𝐈𝐒𝐓𝐄𝐑|
❝Sadece bir şeyler hissetmek istiyorum. Normal bir insan gibi.❞
Korkularıyla yüzleşmek için her şeyin başladığı yer olan Red Room'a giden Natasha, kendi dosyasına bakarken bir kız kardeşi olduğunu öğrenir.
Peki Natasha kardeşini bulabi...
Hissettiğim tek şey derimi kesercesine vücuduma işleyen soğuktu. Gözlerimi açamıyordum. Her deneyişimde göz kapaklarım daha da ağırlaşıyormuş gibi geliyordu. Etraftaki tanıdık hastane kokusu midemi bulandırıyordu.
Olduğum yeri yoklamak için elimi kımıldatacakken elimi saran metal ile durdum. Yine bu lanet aleti takmışlardı. Güçlerimi kullanamazdım fakat bir plan yapmak zorundaydım.
Ben bayılmadan önce Bucky yanımdaydı. Eğer o da buradaysa ve hafızası yerindeyse bir şekilde ona ulaşabilirdim.
Gözlerimi yavaşça açtığımda ilk başta ışık gözlerimi kamaştırsa da sonradan alışmıştım.
Etrafı incelediğimde ameliyat odası gibi bir yerde olduğumu farkettim. Bacaklarım ve karnımdan bir sedyeye bağlanmıştım. Yanımda ki sedye kanla kaplıydı ve bu beni ürkütmüştü. Etraf kesici alet kaynıyordu. Bana ne yapacaklardı? Bunu bilmiyordum fakat sonucunun iyi olmayacağına emindim.
Büyük ihtimalle başka bir üsse getirilmiştim. Önce nerede olduğumu öğrenmeyidim. Asıl sorun bunu nasıl yapacağımı bilmediğimdi.
Etrafımda en ufak yardımı olabilecek bir şey arıyordum fakat oda kutu gibiydi ve hiçbir şeye ulaşamıyordum.
Kapının açılma sesini duyduğumda bakışlarımı oraya çevirdim ve doktor önlüklü bir kişinin geldiğini, arkasından da bir sedye de benim gibi bağlı olan Bucky'i getiren kişileri gördüm.
Yazar'dan
Yorgun görünüyordu fakat yara almamıştı. Bu iyiydi. Onu umursuyordu, ona değer veriyordu. Bunu ilk başta kendi de anlamlandıramamıştı. Neden hayatında sadece bir kere gördüğü bu adama bu kadar değer veriyordu? Onu özel kılan neydi?
Valeriya duygularından emin olma konusunda oldukça kötüydü. Bunun nedeni elbette ki Hydra'ydı. Onu bir denek yapmış, insan kimliğinden uzaklaştırmışlardı.
Ancak o değişiyordu. Bunun farkındaydı ve bu his paha biçilemezdi. Bu değişimin sebepleri hiç şüphesiz Natasha, Avengers ve Bucky'di.
Bucky'nin sedyesini Valeriya'nın yanına koyduklarında göz göze geldiler. O kısa bakışmadan Valeriya, Bucky'nin hafızasının silinmediğini anlamıştı. Hala bakışlarında anlam vardı çünkü. O sussa bile gözleri konuşuyordu.
"Sonunda uyandın. Bir an için her şeyi sen uyurken yapacaktım. Ama.." Doktor önlüklü adam ona yaklaşırken gerilemeye çalışmış, fakat ipler çok sıkı olduğu için gerileyememişti.
"O zaman yapacağım şeyin eğlencesi kalmazdı."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aynı zaman diliminde Avengers:
"Nasıl kaçabilirler?!" Natasha kulede sinirle dolanırken bir kaç dakika önce sorduğu soruyu tekrar sordu.
