Genç kız, eski neredeyse kırılacak gibi duran kirli, rengini ne olduğunu çözemediği sandalyeye oturdu. Bulunduğu yer çok eski bir depoydu. Duvarlar kararmıştı. Karşısındaki otuz beş kırk yaşlarında olan adam konuşmaya başladı.
"Yapılaması gerekeni yaptın ne eksik ne fazla sen kendi kardeşini kurtarmak için arkadaşını sattın bu kadar."
Çok basit bir şeymiş gibi söylüyordu ama Genç kız yaptığı şey ile vicdan azabı çekiyordu. Adam bunları söylerken, geldiğinden beri konuşmayan Genç Kız, gözyaşlarıyla ıslanmış, yüzünü kaldırdı hiddetle karşısındaki, gevşek bir şekilde oturan adam döndü.
"Ben kardeşim dediğim insanı sattım. Sen neyden bahsediyorsun."
Adam, ne kızın gözyaşlarından etkilendi ne de vicdanında ufacık bir sızı hissetti. Soğuk bir sesle,
"İnsan kardeşim dediği kişiyi satmaz. İkide bir zırlama, herkes kendine bu dünyada sen sadece, 'Manevi Kardeşim' dediğin kişi yerine, 'Öz Kardeşini' seçtin. Para hesabına yatırıldı. Kızın karşısına çıkmaya sakın cüret etme . "
Adam son cümlesini parmağını sallayarak söyledi.
"Hoş sen istersen karşısına çık eminim seni gebertmek isteyecektir." Adam son sözlerini söyleyip, eski depodan çıktı. Arkasında ağlayan kızı umursamadan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİRİFT
Mystery / ThrillerBir yerden ağıt yükseliyordu. O ağıt arşa çıktığında benim devrim başlayacaktı. ****** "Karanlığın ardına bakmayı unutma." dedi. Derin bir soluk verdikten sonra bana dönüp devam etti. "Onu ışıksız bırakanları kavrayıp ona göre hareket et. " Liseye...
