'အမ...ဘယ္ေလာက္က်လဲ...ဗ်?...'
ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ လူခ်မ္းသာရပ္ကြက္တစ္ခု၌ ဖြင့္လွစ္ထား
တဲ့ အေရျပားအထူးကု ေဆးခန္းတစ္ခု၏
ေဆးေကာင္တာတြင္ ေဆးဝယ္ေနဟန္ရွိသည့္
လူငယ္တစ္ဦး။ ေကာင္တာေပၚ လက္တစ္ဖက္ဖြဖြ
တင္ကာ အေမးျပဳလ်က္ရွိသည့္ ေကာင္ေလး၏အသံမွာ အဆင္မေျပဟန္ သက္ျပင္းသံတိုးတိုးတို႔လည္း
ပါေနေလာက္မည္ ။စာေရးမေလးထံမွ အတြက္
အခ်က္ အဖိုးခတို႔ကိုလဲ စိတ္ဝင္တစား ေမးခြန္းထုတ္
ေနေသးသည္ ။
'အာလံုးေပါင္း...သံုးေသာင္းေလးေထာင္ပါရွင့္...
ဆရာဝန္က...ၾကည့္ရႈခမယူတာမို႔...ထည့္မထြက္ထားပါဘူးရွင့္...'
'ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးပါခဗ်...34000ေနာ္...ခနေနာ္အမ...'
ဆရာဝန္က သေဘာေကာင္းလို႔ အလကားၾကည့္ေပး
တာေတာင္ 34000တဲ့...အသက္ေအာင့္ကာ ဂ်င္း
ေဘာင္းဘီေနာက္ကပ္ အိတ္ထဲမွထုတ္ယူလိုက္ေတာ့
ေသာင္းတန္သံုးရြက္ ေထာင္တန္ေလးရြက္နဲ႔ ၅၀၀တန္တစ္ရြက္...ဟူး...ခုမွသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္ ။
ေတာ္ေသးသည္ ပါလာတဲ့ပိုက္ဆံေလာက္လို႔...
ေငြရွင္းသည့္အမႈၿပီးေတာ့ ေဆးစာအုပ္တစ္ခုနဲ႔
ေဆးတစ္ခ်ိဳ႕ပါသည့္ ပလက္စတစ္အိတ္ေလးကိုင္ကာ
ေဆးခန္းမွ ထြက္လာခဲ့သည္ ။ဟူး...တကယ္ဆို
ဒီလို ခ်မ္းသာတဲ့ ရပ္ကြက္မွာဖြင့္ထားတဲ့ ေဆးခန္း
ကိုမလာခဲ့သင့္ဘူး...ဝက္ျခံတကယ္ေပ်ာက္မေပ်ာက္
ေတာ့မသိဘူး ထယ္ေယာင္းဆိုတဲ့ အေကာင္ညႊန္လိုက္တဲ့ ဒီေဆးခန္းမွာလာလာျပေနတာ တစ္ေခါက္တစ္ေခါက္ ကုန္က်စရိတ္ေတြက နင့္ေနတာပဲ...
ဝက္ျခံ...ဝက္ျခံ...ေကာင္က်ိဳးကိုမေပးဘူး...လူပ်ိဳ
ေဖာ္ဝင္ကာစ ၁၃ႏွစ္ေလာက္ထဲကေန ေပါက္လာလိုက္
တာ ေတာက္ေလၽွာက္ ခု၂၁ႏွစ္ေတာင္ ရွိေနၿပီ
တစ္ခါမွ မေပ်ာက္ဖူးေသးဘူး...ကံေတြ ဘယ္ေလာက္
ေတာင္ညံ့ခဲ့တယ္မသိ တစ္ခါမွ လူၾကားထဲ ေပၚေပၚ
ထင္ထင္ မ်က္ႏွာမျပရဲခဲ့သည္ထိ ။
တကယ္ပါ ရုပ္မေခ်ာခ်င္ပါဘူး...သူမ်ားေတြလို
ျပစ္ခ်က္ကင္း ေခ်ာေမာေနခ်င္တာမ်ိဳးလည္းမရွိခဲ့ဘူး
ဒါေပမယ့္ ခုလို ရုပ္လဲမဆိုးခ်င္ဘူးေလ...
ဘဝက ဝက္ျခံေတြေၾကာင့္ အက်ည္းတန္တန္
ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေပါင္း မ်ားၿပီ ။ အလွကုန္အမ်ိဳးမ်ိဳးသံုးၾကည့္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ မေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ဘဲ
အကုန္အက်မ်ားခဲ့ေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့ ။
ဟူး ဝက္ျခံကင္းၿပီး လူရုပ္သူရုပ္နဲ႔ပဲ
လူေတာတိုးခ်င္ပါတယ္ ဘုရား...
မသန္႔တဲ့အေၾကာင္းတရားေတြရွိရင္ ျမန္ျမန္ကုန္ၿပီး
သန္႔စင္ရပါလို၏
