DOĞUNUN KIZILI-AHUGÜZAR(tamamlandı)

7.Beni sev demedim!

bölümü hiç bakmadan paylaşıyorum yorumlarınızı bekliyorum eleştirin yanlışları beraber düzeltelim.

7.Beni sev demedim!

Bazen insan kendini de yaşadıklarını da anlamakta zorluk çeker. En önemlisi de ne hissettiğini anlamakta zorluk çeker. Ahugüzar da tam bu durumdaydı. Aşkın bu kadar basit olamayacağına karar vermişti vermesine de bu seferde yanında uyuyan adamın onun için ne ifade ettiğini düşünüyordu. Onu görünce içinde bir şeyler kıpırdıyordu, kokusu çok hoşuna gidiyordu. Ama aşk değildi bu. Aşkın daha kutsal ve yüce olduğuna inanıyordu.

Ahugüzar köydeki ikinci günde de gözlerini Baray'ın kollarında açtı. Fatma ana çok akıllı bir kadındı. Onlara hazırladığı ufak köy odasında tek kişilik bir yatakta yatmaya zorlamıştı. Odada yatak ve yerde iki üç tane küçük minderden başka birşey yoktu. Kuru kilimin üzerinde de yatamayacaklarından mecbur Baray'ın kollarında yatmak zorunda kalıyordu.

İlk gece, önceki akşam hiç uyamadığından ne ara uyuyakaldığının bile farkına varmamıştı. Sabahta Baray'la sarmaş dolaş gözünü açmış yerin dibine girmişti. Onun yüzüne bakamamış sessiz kalmıştı. Gün boyu sık sık gelen giden olmuş Fatma ananın evlatlığı Ayşe ile oturmaya dahi fırsat bulamamışlardı. Akşamda yine yorgun argın Baray'ın kolunda uyumuştu. Kokusu içine işlemiş kendinden geçmesine neden olmuştu. Hiç konuşmuyor mecbur kalmadıkça yüz yüze gelmiyorlardı. Her nedense gece koyun koyuna yatıyorlardı.

Saate baktı çok erkendi. Temiz hava, küçük pencereden içeri gelen kuş sesleri herşeye çok güzeldi. Gerçek bir hayatı olsaydı. Sevdiği adamın kollarında gözlerini açmak, onu uyandırmak için türlü türlü oyunlar yapmak, ne güzel olurdu fakat Ahugüzar için hepsi hayaldi. Kollarında yattığı adam kocasıydı, belki bir gün onunla samimi ve yakın olabilirdi. Ama yaşadığı hayat her zaman bir basamak aşağıda kalmasına neden olacaktı. Gerçekler her zaman hayatının acılarını besleyecekti. Narin her zaman Baray'ın sevdiği kadın olarak kalacak Ahugüzar hep ikinci kadın olmanın acısı çekecekti. Ahugüzar hiç Baray'ın onu sevebilme ihtimalini düşünemiyordu. Gözüne imkansız geliyor Kaf dağının gerçekliği bile daha mantıklı görünüyordu.

Peki ya aşk. Aşk onun hayatında hiç olmayacak mıydı? Kalbi bir erkek için hiç çapmayacak mıydı? Onu delicesine seven, onun için atan kalbe sahip bir erkek hiç hayatına girmeyecek miydi? 'Sabah sabah bunlar nerden aklıma gelir ki?' Diye düşündü. Biraz daha kafa yorarsa kafayı yiyecekti. Hayatı nasıl bu kadar karmaşık hale geldi anlayamıyordu.

Baray kollarının arasında iki gecedir mışıl mışıl uyuyan kızın uyanmasını bekliyordu. Vücudunun bütün hatlarını yakından hissetmek ona hiç iyi gelmemişti. İri kalçaları erkekliğine yaslıyken kendini engellemeye çalışmak çok zor oluyordu. Doğru düzgün uyuyamıyor ne yaparsa yapsın bir türlü uykuya dalamıyordu. Her seferinde Ahugüzar'ın hareketiyle gözleri açılıyor erkekliği uyarıyordu. Dünde köylülerle ilgilenerek aklını dağıtmaya çalışmış başarılı olamamıştı. Aklı sürekli kollarında uyuyacak kızdaydı. Yine yanında kısa şortlarından getirmiş Baray'ı çileden çıkartmıştı. Tenine değen çıplak bacakları ateş gibiydi. Saçlarından gelen koku sarhoş olmasına neden olmuş, hayatının sınavından geçiyordu. Karısıydı dokunacaktı bir gün, o gün geldiğinde kızında istemesini onu arzuladığı gibi kendisini arzulamasını istiyordu.

Ahugüzar yatakta kıpırdandı. Dönmek istiyor döneniyordu. Kalksa çok erkendi. Tekrar uyumak istiyordu fakat kollarında olduğu adamı yok saymak imkansızdı. Başının altındaki kolu sıcaklığı hissetmesine neden oluyor bedenine yasladığı bedenini hissediyordu. İçini kıpır kıpır, eden bir sıcaklık sarıyordu bedenini. Neler olduğunu anlayamıyordu. Göğüslerinin uçları sızlıyordu. Kasıklarında garip sızılar hissediyordu. Aptal değildi. Kadının cinsel arzusunun uyanışı kitaplarda defalarca okumuştu ama hiç bir erkek ona bunu hissettirmemişti. Yanında ki erkeğin yakınlığı mıydı arzularını harekete geçiren, vücudunun ateşler içimde yanmasına sebep olan.