Message from a Killer | •𝘵𝘢𝘦𝘳𝘰𝘴𝘦•

𝐧𝐢𝐧𝐞𝐭𝐞𝐞𝐧

Okumaya başlamadan önce oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar♡︎

ꨄ︎

Saçımın bir tutamını parmağıma dolayıp çevirirken bir yandan da kaldırımda yürümeye devam ediyordum. Herkes normal bir şekilde yaşantısını sürdürüyorken, ben kendime takıntılı olan bir seri katili yakalamaya çalışıyordum.

Hoş, yakalasam da bir şey değişmeyecekti ki. Elimde yeterli kanıt olmadığı sürece elimden hiçbir şey gelmezdi.

Sıkıntıyla nefesimi dışarı verdim. Parmağıma doladığım saçımı bıraktığımda dalgalı bir hale bürünmüş tutam yüzüme düşerek yanağımı gıdıkladı. Düşük moralim ile dudaklarımı büzerken düşünmeye devam ediyordum.

Herşey çok hızlı gelişmişti.

Önce bilinmeyen bir numaradan mesaj geliyor, ertesi günü gözlerimin önünde bir insan öldürülüyor.

Beynime akın eden düşünceler ile gözlerimi sıkıca yumdum. O günü hatırlamak istemiyordum.

Ardından Lisa kaçırılıyor, meğerse oyuna geldiğimi öğreniyorum. Yetmedi insanlar ölmeye devam ediyor,-buna Jimin'in kız kardeşi dahil- ve ben katilin kim olduğunu bilmeme rağmen elim kolum bağlı şekilde olanları seyrediyordum.

En kötüsü de buydu ya.

Katilin kim olduğunu bilmeme rağmen kanıtlayamamam.

Hemde cinayetlerin ardı kesilmiyorken.

Ayağımın dibinde ki küçük bir taşı vurarak kaldırımın kenarına sürükledim. Herşey bir yana, az önce bir seri katile elimde ki buket ile kafasına vurmuştum.

Aklıma az önce ki minik macera gelince dudaklarımın kenarı kıvrıldı. Gerçektende, ikimizde normal değiliz.

Yükselen zil sesi ile çalan telefonumu cebimden çıkarıp arayan numaraya baktım.

Amcam arıyordu.

Çok bekletmeden yeşil simgeye tıkladım.

"Amca?"

"Chaeyoung, şuan neredesin?"

Sorusu ile anlamadığımı belli edercesine kaşlarım çatıldı.

"Motelden yeni dönüyordum, daha eve varmadım. Neden ki?"

"Güzel, eve gitme."

Söylediği şey üzerine mümkünmüş gibi kaşlarım daha fazla çatıldı. Ne demek oluyordu eve gitme?

"Neden?"

"Seokjin ile hastanedeyiz, Jungkook'un dediğini hatırlıyorsun değil mi? Cesette farkedilen o detayı konuştuk ve seninle de paylaşmamız gerektiğini düşündük."

Söyledikleri ile binbir duygu karışımı yaşarken, en sonunda konuşmayı akıl edebildim.

"Ama sınırlandırma ne olacak? Biliyorsun, yüzük olayından sonra yapabileceklerim sınırlandırıldı. Ve böyle önemli bir bilgiyi öğrenmem doğru olmaz."