I fell In love With A Fictional Charcter

Chapter 6

Chapter 6

"Hi?" Nasabi ko nalang habang siya nakatitig lang sa'kin na parang sinisiyasat ang isip at kaluluwa ko.

Bakit ba siya ganiyan maka-titig?

Nahugot ko ang hininga ko ng sa wakas naglakad na siya papunta sa desk niya. Umupo siya sa swiveling chair. Sumandal dito habang naka-crossed arm wearing again his blank expression.

He looked at me and to the chair in front of his desk. Commanding me to sit. Kinakabahan naman akong sumunod.

Jusko po, sana naman 'wag niya akong ipapatay.

Para kasing balak niya akong ipa-salvage lalo pa't narinig ko 'yung pag-uusap nila kanina nung secretary niya tungkol sa pagpapahanap niya sa'kin.

"How are you?" My jaw almost drop when I heared his question.

Nabibingi ba ako?

"Paki ulit nga ulit. Para kasing mali ako ng narinig."

"Tss." He hissed. "I don't like repeating what I've just said particularly to those people who can't hear clearly." Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya.

See? Sabi ko na mali ang pagkakarinig ko, e.

Napaisip na nga ako na baka bumait na siya dahil sa tanong niya kanina. Mali parin pala.

I raised a brow on him. "Are you saying that I am deaf?"

"You are the one who said that. Not me." Then ngumisi siya na nakapag painit ng ulo ko.

"Nang-aasar kaba?!" Hindi ko na napigilan ang mapatayo at sumigaw. Natigil lang ako sa pagtitig sa kaniya ng masama nang may biglang kumatok.

"Your coffee sir." Hindi sumagot si Kaiden o kahit tumango manlang sa secretary niya.

Attitude talaga ang lalaking 'to!

Here secretary entered with a cup of coffee on the tray she was carrying. I watched her walked towards Kaiden. She stop on his right side and leisurely put the coffee on his desk.

"You can now leave." Kaiden said in monotone, his face gets back to its usual expression.

Tss. Wala talagang modo!

His secretary was about to walk ng magsalita ulit siya kaya napatigil ito.

"Not you. You." Then he turn his gaze to me with a blank expression.

"Huh!" I snorted with indignation and scouts as I realize what he said.

Wala akong masabi. This man is really unbelievable. He's totally an asshole.

Tangena ang kapal niya talaga!

Pinigilan ko ang sarili kong galit. Napahiya na ako at ayaw ko nang makipag-away pa lalo na sa mga taong walang kwenta kausap. I turn my back and started to walk heading the door of his office.

Baka makapatay pa ako ng wala sa oras, e.

"Malason ka sana." I mumbled out nang malapit na ako sa pintuan.

But I stopped when I remembered something.

Oo nga pala 'yung bagong update na chapter. May lalason sa kaniya!