I fell In love With A Fictional Charcter

Chapter 13

Chapter 13

"Busog na ako!" Sigaw ko pabalik nang hindi manlang tumitingin sa kaniya.

Nakahinga ako ng maluwag ng maisara ko ang pinto ng kwarto, na pansamantala kong tinutukuyan. Napaupo ako sa sahig dahil sa matinding pagod at kahihiyan na nararamdaman ko ngayon.

"Nakakahiya ka talaga kahit kailan Amiel Chriegn Camalla!" Napasabunot ako sa buhok ko habang iniisip ang katangahan na nagawa ko kanina.

"Amiel, are you there?" I stopped fighting with myself when I heard Kaiden voice behind the door.

Hindi ako nagsalita o sumagot manlang sa kaniya. Inilapit ko ang tainga ko sa pinto para marinig siya ng mabuti.

"I'll leave the foods in front of your door. Make sure to eat them, okay?" Narinig ko ang paglakad niya papalayo kaya marahan kong binuksan ang pinto.

Then I saw all the foods that he prepared earlier. Tumayo ako at agad na hinabol si Kaiden.

"Kaiden!" Tumigil siya paghakbang pababa ng hagdan at lumingon sa'kin.

"Hmm? Do you need anything?" Maamo ang boses niyang tanong. His expression wasn't like the usual. I could see emotions on his face right now. I couldn't tell what it is but I'm sure it has. It didn't change, and lasts for a while.

"Let's eat together." I said in a low voice. Still embarrassed on what happened earlier.

Hindi naman tamang ako lang ang kakain ng lahat ng niluto niya kanina. Kakapalan ko nalang muna mukha ko, kahit sobrang nakakahiya magpakita sa kaniya after ng mga nasabi ko kanina.

"You sure? If you feel uncomfortable, I could just-"

"No it's fine..." I cut him off. "We can eat together. Boring kasi kapag walang kasama kumain." Dugtong ko pa na nakapagpangiti lalo sa kaniya.

"Okay then," He answered not removing his smile on his lips.

Mukhang napapadalas na ang pagngiti niya sa'kin ha.

Kumain kami sa dining table nang hindi nag-iimikan. Malaki ang dining table niya, pahaba ito na kulay itim na gawa sa marble.

The interior design of his house is black so as his furnitures, but despite of it. It is still mesmerizing to the eyes. The black, gray and white blends well with the overall design of the house.

Nakaupo siya sa pinakadulo ng mesa habang ako naman ay naupo malapit sa kaniya. Pinili kong maupo sa tabi niya. Mas magiging awkward kung lalayo ako ng upuan, sa sobrang laki ba naman nitong dining table niya.

Napapaisip nga ako kung bakit sobrang haba at laki ng dining table niya, gayong mag isa lang naman siyang nakatira sa bahay na ito. Madalas pa siyang wala. Mas bahay niya pa nga yatang maituturing ang office niya sa oras na inilalagi niya roon kaysa sa sarili niyang bahay e.

I turn my gaze to Kaiden who is very focused on eating. I wonder of what he is thinking right now. Mabuti nalang hindi siya nagtatanong about sa sinabi ko kanina.

"Hmm... Amiel," bigla akong nataranta nang bigla siyang magsalita.

"Ha? B-bakit?" Sana hindi ito tungkol sa kanina.

Napapikit ako habang nagdadasal sa isip ko. Sana wag niyang baggitin ang nangyari kanina. Please... please...

Napatigil ako sa pagdadasal ng may maramdaman akong dumampi sa gilid ng labi ko.