~~Tamamlandı~~
Nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde gözlerimi bir trende açtım. Herşey normal gibiydi. Yanımda sevgilimle huzurlu bir yolculuk yapıyordum. Ama hayır, hiçbirşey normal değildi. Bir süre sonra artık bir rüyada olduğumu düşünmeye başl...
Seungmin beni az önce geldiğim dağlara doğru götürdüğünde etraf yine aydınlanmıştı ve kendimi tekrardan trende bulmuştum.
Seungmin durmadan bir vagona ilerledi ve etraf tekrar aydınlandı. Gözlerimi kısıp ışığa alışmayı bekledim. Seungmin korkmamam için elimi sıkı sıkı tutuyordu.
Seungmin az ileride kumların üzerinde duran örtünün üzerine oturduğunda bende yanına oturdum. Seungmin uzandığında bende onun gibi uzandım ve gözlerimi gökyüzüne diktim.
Manzara o kadar rahatlatıcıydı ki az önceki korkum uçup gitmişti. Mutlulukla gökyüzüne bakarken Seungmin'in elini elimin üzerinde hissetmemle gözlerimi ona çevirdim.
"Seni asla incitmeyeceğimi biliyorsun değil mi Hyunjin?"
Kafamı salladığımda Seungmin burukça gülümsedi.
"Seni asla kırmak istemem. Sen benim için çok değerlisin."
O bu sözleri söylerken kalbim acıyordu. Nedeni geçmişte yaptıklarımın pişmanlığı mıydı yoksa başka birşey miydi bilmiyorum. Ama çok acıtıyordu.
Gözlerimden yaşlar süzülürken Seungmin uzanıp gözlerimden öptü. Göz yaşlarımı durdurmak ister gibi öpmüştü. Nitekim işe yaramıştı da. Ağlamam azalmıştı.
"Özür dilerim Seungmin."
İçimde sürekli özür dilemek isteyen bir yanım vardı. Neden bilmiyorum ama bana özür dilememi söylüyordu.
Bu yer neydi bilmiyorum ama bana bütün duyguları yaşatıyor gibiydi.
"Neden sadece susup gökyüzünün güzelliğini seyretmiyoruz?"
Seungmin gülümseyerek kafasını gökyüzüne çevirdiğinde derin bir nefes alıp bende gökyüzüne baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökyüzü öyle bir güzellikteydi ki içimdeki bütün sıkıntıları alıp götürüyordu resmen.
Bir yandan gökyüzünü izlerken diğer yandan da burada olmamın amacını düşünüyordum. Buraya boşu boşuna gelmiş olamam değil mi? Herşeyin bir nedeni vardır.
Bir anda gözlerimi trende açmıştım. Daha sonra Seungmin'i görmüştüm. Sonra bir nine ölmüştü. Resim defterimi bulmuştum. Sonra başka bir boyuta geçip orada Seungmin'le kavga etmiştim.
Seungmin'le olan kavgamızı görmemin bir nedeni olmalı? Pişmanlık? Pişman olduğum için mi buradayım? Ama güzel şeyler de yaşadım. Mesela bu an hayatımdaki en güzel an.
Sahi neden bu anın tadını çıkarmak yerine düşünüyorum?
Gözlerimi yanımdaki Seungmin'e çevirdiğimde onun uyuya kaldığını gördüm. Gülümsedim ve bedenimi biraz daha ona yaklaştırdım.
Bedenimi Seungmin'e çevirip onun o güzel yüzünü inceledim. O an Seungmin gökyüzünden daha güzel gözükmüştü gözüme.
Elimi uzatıp parmağımı Seungmin'in bütün yüzünde gezdirdim. Önce sağ yanağı, oradan açık alnı, sol yanağı, gözleri, burnu, çenesi, en son da dudakları.
Gözlerim dudaklarına takıldığında onları öpmek için uzandım. Seungmin'in dudaklarını kendi dudaklarım arasına alıp bir süre dudaklarını öptükten sonra her ne kadar istemesem de geri çekildim.
Geri çekildiğimde Seungmin'in uyandığını gördüm. Bu beni gülümsetmişti.
"Uyuyor numarası yaptın değil mi?"
Seungmin kıkırdayıp yattığı yerden doğrulduğunda bende kalktım.
"Uyuyan bir insanı öpmek çok ayıp Hyunjin."
Seungmin kıkırdadığında sırıttım ve bedenimi ona doğru yaklaştırdım.
"Öylemi? Ama o uyuyan insan benim sevgilim."
Seungmin gülmemek için dudaklarını bir birine bastırdığında gülümsedim.
O an düşünmek istemedim. Sadece Seungmin'e odaklanmak istedim.
"Ne olursa olsun senden asla nefret etmem Hyunjin. Seni anlıyorum ve yaptığın şeyleri sorun etmiyorum. Sana asla kırılmam. O yüzden kendini suçlamayı bırak artık."
Seungmin gülümseyip arkasını döndü. Şaşkınca ona bakarken etraf aydınlandı ve kendimi tekrardan trende buldum.
