The Mystery In Section Nobel

Chapter 18

I already had a draft for this chapter but I can't open it for some reason, so I'm going to repeat chapter 18... And I can barely remember the details of chapter 17... So sorry if their is some parts that doesn't make any sense.

- SARAH'S

Hindi ko na alam kung gaano na ako katagal sa kulungang ito. Baka ilang araw na, ilang linggo o ilang buwan na ang nakalipa, hindi ko na alam.

Wala din akong palatandaan kung anong oras na. Umaga na ba o gabi? Natapos na ba ang isamg araw? Bakit hindi na niya ako pinapakain?

Yan ang mga tanong na sumasagi sa isipan ko.

"Meg, nagawa mo na ba ang ipinagagawa ko?"

Rinig kong sabi niya sa kausap niya sa kabilang linyo. Ilang segundo din ang dumaan at napatawa siya.

"Mabuti, mabuti. Ipag patuloy mo lang iyang ginagawa mo at may pupuntahan pa ako."

May pupuntahan? Ito na ang oras na hinihintay ko... Makakaalis na ako dito.

Nag hintay ako ng ilang sandali at nang marinig kong pinatay niya ang mga ilaw at ang telibisyon tumayo na ako ka agad at hinablot ang hairpin na itinago ko ng aksidenteng nalaglag ito sa ulo niya.

Pa ika-ika akong tumakbo papunta sa pintuang yari sa lata.

Mas nahirapan ako sa misyon ko ng nalaman ko na ang lock pala ng pintuang ito ay nasa kabilang parte pa. Mabuti na lamang at may roong butas kung saan dumadaan ang pag-kain na malapit doon.

Unti-unti kong inabot ang lock at ipinasok ang hair pin sa butas nito.

Makalipas ang limang minuto ng tila ba imposibleng pag bukas ng pintuan ay narinig ko na ang pinaka aasam-asam na tunog na ibig-sabihin ay nabuksan ko ito.

Pa ika-ika ang lumabas sa kulongan ko at tumakbo palabas ng madilim na pasilyo na tila ba abandonadong bahay.

Sa wakas!! Nakita ko na rin ang sikat ng araw at nakasinghot na rin ako ng malinis na hangin.

- 3RD PERSON

2 buwan na ang nakalipas ng nayanig ang section Nobel, 2 buwan na ang nakalipas namatay ang 3 miyembro ng isang matatalinong grupo mula sa Democrito High, 2 buwan na ang nakalipas ng mawala ang isang kaibigan ng nasabing grupo at 2 buwan na din ang nakalipas ng nag-bago ang lahat.

Nawala ang mga ngiti sa kanilang mga mukha, natunaw amg mga saya na dati ay mararamdaman mo kapag ikaw ay malapit sa kanila.

Takot.

Yan na lamang ang emosiyon na mararamdaman mo kapag malapit ka sa kanila.

Natatakot sila sa isang tao na alam nilang mag-papahamak sila.

At ang mas nakakatakot dito?

Kasama nila ang taong ito,

Araw-araw.
--

This chapter is looooong overdue. Hahaha this was supposed to be uploaded last year (December 31) but laziness got the best of me so...

P.S For the people who read Friends Forever I would be rewriting everything so, see you there.

- Belle xoxo