“Oh, Pasig na! Pasig!”
Rinig kong sigaw ng konduktor. Nandito na pala ako. Mahirap talaga kung nasa byahe ako, kung anu-ano kasi ang naaalala ko.
“Nandito na ako.”
Sigaw ko nang makarating ng bahay. Kumain lang ako at agad nag-ayos para matulog na. Nakakapagod kasi sa araw- araw na byahe.
“Roshee!” tawag ko sa kaibigan ko nang makarating ako sa classroom.
“Oh, bakit?”
“May crush na ko! Dito nag- aaral.”
“Baliw ka talaga. Akala ko naman kung ano na ang ibabalita mo.”
Tumawa lang ako sa kanya.
“Excited lang talaga ako. Sana makita ko siya ngayon.”
“Ano ba ang pangalan niya?”
“Samuel. ‘Yan lang nakita ko nang tingnan ko ang ID niya eh.”
“Wow ha! Sana nilubos- lubos mo nalang ang pagtingin sa ID niya.”
“Wow ha! May hiya pa naman ako no. At saka hindi ako ikaw.”
Ganito kami kung mag-usap, mga baliw.
Ilang oras ding boring ang mga klase. Hinihintay na lang ang vacant. Haha!
~ Kriiiing! Kriiiing! Kriiiiiing! ~
Haay! Salamat, lunchbreak na. Makakalabas na rin kami sa boring na mundo. XD
“Roshee! Ayun ata si Samuel.”
Natanaw ko malayo pa lang. Alam kong siya ‘yun dahil tandang- tanda ko pa ang gwapo niyang mukha. Lunchbreak niya na rin siguro at siya lang mag- isa ang naglalakad kasabay sa ibang estudyante.
“Tara! Salubungin natin.” Biglang salita ni Roshee.
“Anong gagawin natin?”
“Titingnan natin ang ID niya.”
“Baliw kaba? Nakakahiya kaya.”
“Akong bahala. Halika na.”
Sumunod na lang ako sa kanya. Wala talagang hiya ‘to eh.
When we’re coming near to him, I feel my heart beats fast. I’m afraid how he will reacts in what my friend will do.
“Ahm, excuse me Kuya. Ano po ang pangalan niyo?” tanong ni Roshee kay Samuel. At kinuya pa niya talaga. Ang matured kasi ng mukha nito.
“Samuel.” sabay ngiti sa amin.
Nakatingin lang ako sa kanya. Parang nawala ang mga mata niya ng ngumiti siya. Ang ganda- ganda ng ngipin na lalong nagpagwapo sa kanya.
“Ah, patingin po ah.”
Sabay kuha ni Roshee ng ID niya. Pati ako nabigla sa ginawa niya pero nakibasa na rin ako kung sa ganoon malaman ko kung sino talaga siya.
“Salamat Kuya ha.” Paalam ni Roshee pagkatapos mabasa ang ID niya.
“Thanks.” Sabi ko rin sabay ngiti.
At sheet! Ngumiti rin siya.
Yung feeling na gusto mong sumigaw sa sobrang kilig.
Aaaaahhhh!!!
“Grabe ka talaga Roshee! Salamat talaga kasi nalaman ko na ang full name niya.” I said after our talked with Samuel.
“Of course! Sabi ko sa’yo akong bahala eh.”
“Ang gwapo niya talaga tapos parang ang bait- bait pa.”
“Ayee! Kilig na kilig siya.”
“Baliw! Pero crush ko na talaga siya.”
Yeah! I like him. Because of what happened this day, it’s like he made me believe that there’s still kind guy in this world.
Pagkauwi ng pagkauwi ko, nag- internet ako para makapag- facebook. Sinearch ko agad si Samuel at inadd.
Biglang may nagpop-up sa notification ko. Excited akong tingnan baka kasi kinonfirm na ni Samuel ang friend request ko sa kanya.
Unfortunately, may naglike lang pala ng PP ko. :{
Araw- araw kong chinecheck ang facebook ko kung friends na kami pero hindi pa din.
“Aaaahh! Friends na kami! Friends na kami!” kilig at saya ang naramdaman ko nang makita ko na friends na kami.
“Hoy! Lower your voice, nasa canteen tayo.” Pagsita ni Joanna sa akin.
“Eeehh. After 1 month na paghihintay sa wakas inaccept niya na ako.”
“Baliw ka talaga. Ayan siya oh!” sabi ni Clai.
Pagtingin ko sa labas, palapit nga si Samuel. Nag-iisa na naman. Weird!
“Samuel! Samuel! Kinikilig siya oh! Inaccept mo na raw kasi siya.” Sigaw ng baliw kong kaibigan na si Roshee.
Oh! Sheet! Nambubuking talaga ‘to.
Pero pagtingin ko kay Samuel, ngumiti na naman siya.
Oh men!
Bigla na naming bumilis ang tibok ng puso ko.
Aaaaaaahhh!! Nakakakilig!!
