EGE'NİN YAREN'i

Bölüm 2

İyi okumalar

~~~~~~

İki gün çok dolu ve çok güzel anılarımızla geçmişti ve ayrılmamıza dakikalar kalmıştı.

Annemler teyzem hasta olduğu için onun yanına geçmişlerdi ve bu yüzden gelmeleri bu akşama kalmıştı.

Ege'ye baktığım an gözlerim doluyordu ve o da bunun farkındaydı.

Hakkâri uçağının anonsunu duyduğumda o anın geldiğini anladım. Ege ile göz göze geldiğimizde gözlerimi kaçırıp yere baktım.

Ege ailesi ve Ali ile vedalaşıp en sonda gülümseyerek bana doğru geldiğinde gözümdeki yaş yanağıma süzüldü.

Ege hızlıca yanağımdaki yaşı silip alnımı uzunca öptü ve başımı göğsüne yasladı.

"Ege, çok özleyeceğim" diyerek boynuna sarıldığımda kollarını sıkıca belime sarıp yüzünü boynuma gömdü.

"Şşş, söz verdin, Ege'nin Yaren'i olarak bekleyeceksin" dediğinde geri çekilip yüzümü avuçları arasına alarak gözlerime baktım.

"Söz veriyorum, 6 yıl bile olsa bekleyeceğim dönmeni" dedim gülümseyerek.

Uçağın anonsu bir kez daha duyulduğunda Ege tekrar alnımı öptü ve kapıya doğru gitti.

Adım adım her geçen saniye bizden uzaklaşıp gitti.

Ali yanıma gelip bana sarıldığında kendime engel olamayarak ağlamaya başladım.

Ege'nin annesi yanıma geldiğinde bana baktı ıslak gözleriyle.

"Yaren, yapma kızım" dediğin de beni kendine çekip sarıldı.

Üzerinde Ege'nin kokusu vardı. İkisinin kokusu birbirine çok yakındı. İkisi de yasemin aromalı parfüm kullanıyorlardı.

"Şule, hadi eve geçelim" dedi Ege'nin babası Ömer bey.

"Olur" dedi Şule Hanım ve beraber havalimanından çıktık.

"Ben eve geçeceğim Şule Teyze" dedi Ali.