One Shot Stories

𝙵𝙻𝚄 𝚅𝙸𝚁𝚄𝚂

"It's a Spanish flu, a new virus with no antibiotics to treat secondary bacterial infections that can be associated with influenza infections. According to first cased, a 25-year old man got infected so that 20-40 year old was a unique feature of this pandemic, " pagpapaliwanag sa amin ni Dr. Chivalry.

"It can affect the world if we didn't find the vaccine for this virus. The first victim has died, they still tracing the people who was encountered by the victim. 90%  that all of them are now infected and also to those nurses and doctors who assist, " pagpapatuloy pa nito. Buti na lang at nakaleave ako noong araw na 'yon.

" Sir! Sasabihin ba natin ito sa publiko?" tanong ko, nginitian lamang ako nito saka tumango.

" Yes! For now contact your love ones then, tell them to stay at home and avoid talking to someone. Don't forget to wear a mask!" tugon nito kaya tinanguan lang namin.

Nagsimula na kaming nagtrabaho at nagulat na lang dahil parami nang parami ang nahahawaan nito. Sa isang araw ay nakakapag tala kami ng isang libo at kalahati sa kanila ay namamatay agad. Pati na rin ang kalapit bansa ay naappektuhan na nitong virus.

"Dr. Xavier Foryseth! We're out of supplies! We don't have  a enough bed for the new patients!" Sigaw sa akin ng isang nurse.

Wala kang ibang maririnig kun'di ang mag sigaw at ang mga hikbi ng ibang doctor at nurse na narito sa hospital.

"Dr. Foryseth! Patient 438 is shaking!" Naiiyak na ang isang doctor sa aking tabi dahil sa taranta at takot. Napaluhod na lang ako dahil sa awa sa mga taong namatay.

"Time of death 4:00 o'clock pm! Patient 438 is dead" Iyak na usal ng isang doctor habang pilit pa rin na sinasalba ang walang buhay na pasiyente.

"Are you okay?" napabalikwas ako ng tingin kay Dra. Fhy habang nilalahad ang kan'yang kamay. Tumango lang ako saka pinunasan ang luha sa gilid ng aking mata.

"We need to be strong! Hindi natin alam kung kailan ito matatapos," Pagpapakalma n'ya tsaka hinagod aking likuran.

Months passed mas dumodoble ang kaso sa isang araw. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nahahanap ang gamot na makakapuksa sa kumakalat na virus.

"For now Isolation quarantine, good personal hygiene, use of disinfectants, and limitations or public gatherings are the only way to stop spreading the virus. Experts are now inventing a vaccine for this virus, " saad ko sa harap ng media para sa isang mahalagang balita.

" For the past 5 months over 15 million died because of this virus, at maari pa'tong ma doble pag patuloy parin kayo sa paglabas sa inyong mga bahay. There is no vaccine for this virus," usal ko pa. Minutes passed ay natapos na rin ang pagpupulong.

"Dr. Foryseth! Miss ko na mga magulang ko kailan kaya ito matatapos?" Malungkot na usal ni Jane habang tinitignan ang litrato ng kan'yang pamilya maski ang iba kong kasama ay gan'on rin.

"I miss my family too," Pilit akong ngumiti tsaka iniisip ang mga taong nawalan ng mahal sa buhay.

"Wag kayong mawalan nang pag-asa  rin ang pandemic na ito. As long as we saved lives. Kahit na marami ang nasawi wag pa rin kayong sumuko. God is always there for us," Pagpapakalma ko sa 'king kasamahan. Saka ngumiti ulit ng peke.

"What if one of our family got infected?" malungkot na usal ni Cai. Na patingin kami sa kan'ya dahil bigla itong umiyak.

Last week lang kase pumanaw kapatid n'ya na nag positive sa virus. At ang malala ay hindi man lang nito nagawang iligtas ang sariling kapatid.

" Cheer up Cai! It's part of our life as a doctor. Sometimes, kahit ang mahal natin sa buhay ay nasa kritikong lagay at kahit sabihin mong doctor ka hindi ibig-sabihin n'on ay maililigtas mo s'ya" Pagpapakalma sa kan'ya ni Zia. Kaya naman ngumiti na sa amin ito.

Month's past ay mas lumalala pa ang sitwasyon. Hindi na rin namin alam ang mangyayare hanggang sa tuluyan na rin akong nahawaan ng virus dahil sa kawalan ng kagamitan.

Nawalan kami nang supply sa PPE at iba pa, ang ibang doctor na rin ay tuluyan nang nahawaan at kasama na ako r'on.

" Dr. Xavier laban lang, malalampasan mo rin 'yan. Alam naming makakayanan mo 'tong pagsubok na 'to," halos maiyak ako sa tuwa nang muli kong marinig ang mga boses ng mga kapwa ko doctor sa isang video.

Hindi ko na rin alam kung anong nangyayare sa buong mundo. Until I heard a news na may gamot na ang makakapuksa sa kumakalat na virus.

" You're lucky, Mr. Xavier. You know what you're the last patient and you're lucky dahil may gamot na sa virus." nakangting usal ng isang nurse sa akin habang tinuturukan ng gamot.

"Imagine Sir, the world got infected and over 50 million lives are taken away. I think this is the most severe pandemic." Pag pagpatuloy pa nito.

"Thank youu," maikling usal ko na nakapag pangiti sa 'kin. Sa wakas matatapos na rin ang pandemic na ito.

"The last patient who survived is now negative for the virus! Vaccination are now available! And we are now free from the virus, "Hindi maipinta sa saya at tuwa ang makikita mo sa mukha ng President sa harap ng publiko. Habang pinapanood ko sa isang television sa loob ng aking kwarto dito sa hospital.

"I'm now free from the virus! Thanks God for healing the whole world"