MİLYONLUK BEBEK - BEBEK 1. KİTAP

Bölüm 27

EVEET ARKADAŞLAR, FİNALE DOĞRU ADIM ADIM İLERLEDİĞİMİZ BU NOKTADA SİZLERE İYİ OKUMALAR DİLEMEK İSTİYORUM... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNE GÖRE GELİYOR... OTUZ YORUMUN ALTINA BÖLÜM GELMEYECEKTİR... BOL KEYİFLER...

Bu hiç de hatırladığı gibi değildi. Açıkçası bir zamanlar bir uzvu gibi rahat olduğu direğe sanki ne olduğunu anlamaya çalışırmış gibi bakıyordu. İnsanların karşısında yarı çıplak danslar etmişti. Kucaklarında kıvranmıştı. Buna karşılık fotoğraflarının çekilmesi çok farklı bir histi. Belki de onu rahatsız eden şey Sleven'dı.

Bütün fotoğrafçıların ve ekipmanların en gerisinde durmuş ciddi bir şekilde onu izliyordu. Kollarını göğsünde birleştirmişti ve kaşları çatıktı. Mekânın sahibi olduğu yaydığı enerjiden belliydi. Ayrıca kol kılıfında duran silahlarda tehlike yeterli değilmiş gibi açıktaydı.

Onu istiyordu! Sadece ona bakarken bile ıslandığını hissediyordu. Üzerine beyaz bir tişört giymişti. Koyu renkli kotu, kemeri ve spor ayakkabılarıyla her zamanki gibi rahat ve sportifti. Ancak kimse bilmiyordu. O geniş göğsün ne kadar sert olduğunu, Gabriella'yı hiç bırakmayacakmış gibi sarak kollarının ne kadar güçlü olduğunu ya da içine girerken gözlerinin ne kadar karanlık baktığını.

Bütün bunlar her an her saniye tekrar tekrar aklına geliyordu. Onu düşünmek ya da onu istemek çok doğal bir şeydi. Bedeni her an onun için hazırdı.

Üzerindeki kostümü ya Lisa ya da o seçmiş olmalıydı. Okul formasına benzeyen fantezi kıyafeti beraber oldukları ilk gece üzerindeydi. Neyin eksik olduğunu anlayamıyordu. Bir şey eksikti ve o bu fotoğraf çekiminden çok rahatsızdı. Her zaman hissettiği o rahatlığı hissedemiyordu.

Sleven, başını çevirip Lisa'ya bir şeyler mırıldandı kadın anladığını belirtircesine başını salladı ve uzaklaştı. Fark etmiş miydi? Eksikliğini görmüş müydü?

Müzik o kadar beklenmedikti ki. Bu müziği biliyordu. Onun için dans etmişti. Kalbi yerinden çıkacak gibi atıyordu. O günlerin üzerinden çok uzun zaman geçmiş gibiydi. Onunla birlikte olmuştu. Umutlu ve mutluydu. Okulunu bitirebileceğine ve iyi bir geleceğe kavuşacağına inanmıştı. Maddi anlamdaki sorunların sona ereceğini düşünmüştü.

Hapsedilmiş ve işkence görmüştü. Eski sevgilisini ve arkadaşını öldürmek zorunda kalmıştı. Kendisini kurtarmaya çalışmış ve başaramamıştı. Platforma giden basamakları çıkarken şu son birkaç ay gözlerinin önünden bir film şeridi gibi geçiyordu.

Başta Sleven onu terk etmişti. Gücünün onu korumaya yetmeyeceğini söylemişti. Asıl derdi yeğenini bu işlerden uzak tutmaktı. Kardeşinin yegâne hatırasına zarar gelmesini istememişti. Sonrasında ise ona acımıştı belki, belki intikam isteği belki de o anlık bir şeydi ama sonunda kanatları altına almıştı onu.

Geceleri kâbuslar görmesine engel olmuştu. Ne olursa olsun güvende olduğunu bilse bile yanında kalmıştı. Onunla sevişmiş, kim olduğunu, hala bir kadın olduğunu hatırlamasını sağlamıştı. Onunla evlenmiş, sahip olduğu her şeyiyle birlikte soyadını da ona vermiş ve sokaklarda rahatça dolaşabilmesini sağlamıştı.

Bir eli direğe dokundu. Gözleri bir an için Sleven'ın gözlerine odaklandı. Bir anda odanın içinde kimse kalmadı. Sadece o vardı. Direkte dans eden kadını izleyen sandalyede oturmuş yakışıklı adam.

Gabriella, bu eski hissi hatırlıyordu. En yakın arkadaşıydı. En büyük hatalarını ve en iyi kararlarını verme sebebi olan o şehvet... Onu bedenindeki en küçük hücresinden en büyük kemiğine kadar hissediyordu. Müziğin bedenini nasıl okşadığını ve ona sahip olduğunu.