[MAYDON ]"The Girl I've Once Met" BOOK 1

CHAPTER 18

@FirstDate

Hindi na ako bumalik sa resthouse para magbihis, tanghali narin kasi di ko na masusulit yung oras pag bumalik pa ako dun para kumuha ng damit na pamalit.

Sabi ni may magbibihis lang daw muna siya sa loob ng bahay nila kaya minabuti ko nalamang na antayin siya sa labas, kakatapos lang rin kasi naming kumain at medyo busog pa ako..

Napatingala ako sa langit, ng mapansing medyo dumidilim ang paligid

Naku! mukhang uulan pa yata aa..

"Donny!" Agad akong napalingon sa pinanggalingan ng boses

Its maymay

She's wearing a semi croptop longsleeve na kulay peach na tinernohan ng maikling maong na pans nasiyang nagpapalandan ng mahahaba at makikinis niyang mga hita wearing her own sunglasses na agad niyarin namang tinanggal.

My face turned red as i saw her walking trough me.

Who would have thought that she's this sexy? Yung akala mo walang ibubuga eh mas may maibubuga pa pala..

Medyo nasanay na kasi ako na lagi siyang nakikitang nagsusuot ng malalaking damit at maluluwag na pantalon kaya akala ko.. Di ganito ka attractive yung katawan niya, but i was wrong dahil kahit anong pilit komang iwas sa mga mata ko sakanya'y bumabalik parin ito..

Should i tell her to change her clothes?

Sa isip ko, na nagbago rin kinalaunan

Ahh wag nalang baka, sabihin niya pa na masyado akong pakialamero sa kung ano man ang susuotin niya..

Kaya mas pinili ko nalang na magpatiuna sa paglalakad.

"Donny! Hintay!"

Ang kaso lang sa tuwing tinatawag niya ako't sinasabing antayin koraw siya ako naman tong si ewan na nag-aantay din.

Psh.

"Naku! Bat parang uulan?"

Malungkot niyang sabi at ng akin siyang sulyapan, sa langit pala nakatuon ang kanyang mga mata, pinapakiramdaman ang panahon

"Luh... uulan to Donny!" Sabi niya

"Hindi yan, teka punta tayo dun kina mang pedring yung asawa ni Aling kusing hiramin natin yung kabayo nila!" Masigla kong tugon ngunit para siyang walang naririnig

"May? Halikana!" Tawag ko sakanya

Aakma pa sana akong humakbang patungo sakanya ng biglang bumuhos ang napakalakas na ulan

What the.

"Pagminamalas ka nga naman." Nasabi ko nalamang saaking sarili

"Donny Bilis! Sumilong tayo dun sa may puno ng Mangga! Dali!" Dagli niyang hinawakan ang kamay ko't hahakbang na sana siya papunta roon ng maagap kosiyang pinigilan

Nagtatanong naman ang kanyang mga mata sa ginawa ko

"No need." Maikli kong tugon

Hindi ko inalis sakanya ang aking mga mata kahit pa hinuhubad ko na ang aking suot na shirt. I saw her gulp and eyes widen as she followed my hands taking off my shirt

At ng mahubad kona yun, ngumiti ako sakanya't iginiya siya sa malawak na Isla ng Camiguin

"Let's Dance?" Turan ko

Kunot noo niya naman akong tinignan

"Sa ulan? Seryoso ka? Pano kung magkasakit ka? Ako sanay ng maligo sa ulan ee ikaw ba?" Pagaalala niyang sabi

Ngumisi lang ako't pinagpatuloy ang paghila sakanya upang sumayaw sa gitna ng malakas na buhos ng ulan

"I'm not scared of being sick may, you know what i'm scared of?" Bulong ko sa kanyang tenga ng sa wakas ay naaya ko nasiyang sumayaw

Umarko ang kanyang kaliwang kilay at napatingala saakin ng kaunti

"Ano?" She asked and it made me smirk

"Takot akong masayang yung oras natin May, natatakot ako na baka hindi ko na magawa to.. we should takej every chances that we have right now, coz we never know what will happen tommorow or in the future.." I said in a husky baritone voice

Hinapit ko siya sakanyang bewang saka ko inilagay ang magkabilaan niyang braso saaking leeg, marahan koring iniangat ang kanyang mukha para ng sa ganoon ay magkatitigan kami

Napakalakas ng Ulan at kung tutuusin nga'y dapat kaming masindak dahil baka kinalaunay bigla nalang kumulog o kumindlat sa mismong kinatatayuan namin..

Pero wala, all I can hear right now is our both heartbeats na para bang nagpapaligsaan sa sobrang bilis ng tibok

This time i knew i like her..

"Gusto kita, may.." i said out of the blue

Her eyes widen, gusto ko pa sanang bawiin yung mga sinabi ko pero wala e, nasabi ko na.

Humalakhak siya ng malakas saka mabilis na kumawala saakin

"Pinagsasabi mo Donny? Alam mo baka nilalamig kalang!" Natatawa niyang sabi pero di nakawala saaking paningin ang lungkot na sumilay sakanyang mga mata

What's with that sadness in her eyes

Kahit nauutal gusto ko paring ipaglaban yung sinabi ko pero natigilan akong bigla ng aakmang aalis nasiya

"Teka! May!" Tawag ko sakanya

"Uuwi na ako Donny! Umuwi kana rin baka hinahanap kana ng pamilya mo! Ang lakas ng ulan oh!" Aniya saka mabilis na kumaripas ng takbo

Alam ko namang hindi dahil sa Ulan kaya siya uuwi na e' its because of what I've said.

Hindi niya ako gusto.

Sa isip ko.

Maybe i'm not her type..

Hinawakan ko ang aking Dibdib, Ang lakas ng tibok nito kani-kanina lang pero ngayon para itong tinutusok ng napakaraming Tinik sa sobrang sakit

Napasabunot nalamang ako saaking ulo't humiga sa Buhangin..

Feeling all the drops of the rain on me

Ipinikit ko pa ang aking mga mata, Nasasaktan ako..

First hearache. Sana pala di ko nalang yun nasabi, kabobohan.

Nag-init ang aking mga mata, binabadya nito ang aking nalalapit ng pagluha..

It's too painful tho.

At di ko na nga napigilang hindi Mapaiyak. Una dahil sa kahihiyan, pangalawa dahil sa kamalasan kaya di natuloy ang aming pamamasyal at pangatlo dahil sa naging reaksyon ni May..

Ugh! Dapat di ko na muna kasi yun sinabi ee! Nuhkaba Dune excited much ah? Ambilis mo kasi!

Gigil kong sinabi saaking sarili sa isipan

---
Muli akong napapikit at dinama ang bawat patak ng ulan.

Ng biglang tumigil ang pag patak nito saaking mukha, kahit nakapikit ay napaisip ako, pinakiramdaman ang paligid, Umuulan pa dahil naririnig ko pa ang matinding buhos ng Ullan sa buong paligid ngunit bakit parang saakin ay wala?

Anoto invisible na ako?

Dahil sa pagtagaka'y Iminulat ko ang aking mga mata..