мuʀᴅᴇʀ | ᴠᴏʏᴇᴜʀ
Kimliği bilinmeyen bir seri katil tarafından rahatsız edilen Sun Ah, ne yapacağını bilemez halde etrafındakileri korumaya çalışırken tehdidin zaten çevresinden geldiğini bilmiyordur. Bir bir herkesin örgütlendiğini düşünen Sun Ah, gi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sessiz aşk ne yazmışsa onu oku öğren, aşkın ince aklıdır gözlerle duyup bilen." ↬𝐬𝐡𝐚𝐤𝐞𝐬𝐩𝐞𝐚𝐫𝐞 𝐬𝐨𝐧𝐞𝐥𝐞𝐫
➤ legendary - welshly arms
medya: kim taehyung
【ℜ】
Okul koridoru 08.24
Okuldan içeri adımımı attığımdan beri rahat bir nefes verememiştim. Herkes deneme sınavı olacağından bahsediyor, heyecanla hangi konularının eksik olduğunu tartışıyorlardı. Yeterince gergin olmam bir yana, aniden ortaya çıkan anksiyeteyle ne yapacağımı bilememiştim. Tatili de sayarsak, yaklaşık iki aydır okula gelmiyordum. Birden kendimi burada yaşıtlarımın arasında bulunca bocalamıştım.
Yeni yılın konuları hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Bu yeterince berbat değilmiş gibi bir ders sonra yapılacak sınavla tüm motivasyonum kırılmıştı. Anlayamadığım bir şekilde sınıf listesinde ismim bulunmuyordu, kaydımı silip silmediklerini öğrenmek için müdür yardımcısının odasına gelmiştim ama hâlâ gelen giden yoktu.
Neredeyse 20 dakika geçmişti.
Kapı aralandığında içeri giren adamla gözlerimiz kesişti. Hiç tanıdık gelmiyordu, bir veli olabilir miydi?
"Müdür yardımcısı nerede biliyor musun?"
Ağır adımlarla içeri girerken sevecen bir tavırla bana baktı. Şaşkın bakışlarımın farkına varıp toparlanırken hafifçe tebessüm ettim.
"Hayır, ben de onu bekliyordum."
Beni kafasıyla onaylarken misafir sandalyelerinden birine oturdu. Telefonundan bir şeyler yazarken melodiyle ıslık çalıyordu. Saniyeler sonra telefonu cebine atıp tekrar bana baktı.
"Seni ilk kez görüyorum, yeni nakil mi?"
"Hastanedeydim, ancak çıkabildim."
Kaşları havalanıp indi, ciddileşmişti. Neden soruyordu?
"Geçmiş olsun. Sormamın sakıncası yoksa.. Neden hastanedeydin?"
Tavrı ricadan çok nezaketen izin almış gibiydi, ancak öylesine önemsemiş görünüyordu bir an çekimser kaldım. Bu konuyu kimseyle paylaşmak istemediğimden babamı öne sürecektim. İnanıp inanmamak onların seçimiydi.
"Babama söz verdim, çok üzgünüm."
Esmer adam zoraki bir tebessümle gamzelerini belirginleştirip kapıya doğru baktı. Gözleri tekrar beni bulduğunda keyifsiz duruyordu.
