Unicode
မနေ့ညက..အဖြစ်အပျက်တွေကြောင့်..taehyungတစ်ယောက်Hoseokကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ...
မနက်ကလည်း..ရှက်တာနဲ့အစောကြီးထလာခဲ့တာ..သူဘယ်လိုကျန်ခဲ့မလဲမသိ..သူကတော့ရှက်နေတာပဲသိတယ်။
ခုလည်း..ဖုန်းဆက်ပြီး..ON cafeကိုလာခဲ့ပါတဲ့လေ..ရှက်ပါဆိုမှ..
ချိန်းထားတဲ့Cafeလေးရှေ့ရောက်တော့ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။
"ဟယ်လိုHygကျွန်တော်ရောက်ပြီ.."
"အင်းယောင်း..၀င်ခဲ့လေ..ကိုယ်နံပါတ်43မှာရှိတယ်.."
"အင်း..ခနစောင့်လာပြီ.."
"ဒါနဲ့.."
"...."
"နာနေသေးလား.."
တီ..
ရှက်နေပါတယ်ဆိုမှ..လာမေးရလား..နှာဘူးကြီးရဲ့...
သူပြောတဲ့အတိုင်းနံပါတ်43ကိုရှာလိုက်တော့...ဟောတွေ့ပါပြီ..အနောက်တိုင်းSuitနဲ့ ချောမောနေတဲ့hyg...
"ယောင်း!"
ကျွန်တော့်ကိုတွေ့တော့ ထိုင်နေရာကနေထပြီး..လက်လှမ်းပြတယ်လေ။
ဘေးချင်းကပ်မှာ၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး..တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့...hygပြောမယ့်စကားကိုသာထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။
"ယောင်းငယ်..ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား."
"ဘာကိုစိတ်ဆိုးရမှာလဲ.."
"စောနက နာနေသေး.."
"ရပြီ!!..မပြောနဲ့တော့..စိတ်မဆိုးဘူး..ဟုတ်ပြီလား...အဲ့အကြောင်းထပ်မပြောနဲ့တော့.."
တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တဲ့သူတို့ကြားထဲကလေထု...
"ဒါနဲ့..hygကျွန်တော့်ကိုခေါ်တာ ဘာပြောမလို့လဲ..."
"ခန..အဲ့ကျွန်တော်ဆိုတာကြီးကိုမသုံးပါနဲ့လား..ဟင်..'ထယ်'ဆိုပြီးပြောကြည့်ပါလား.."
အတွေးထဲ၀င်ရောက်လာသော
အတိတ်ကပုံရိပ်တစ်ချို့...
သူ့ကိုပေါင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ကောင်လေးထံမှ
"ဘာ'ငါ'လဲ..'ငါ'လို့မသုံနဲ့ Taeဒါမှမဟုတ်..အကိုလို့သုံးး.."
ခါးကိုမြဲတွယ်စွာဖက်ထားတဲ့ ထိုကောင်လေးရဲ့လက်တစ်စုံ..
YOU ARE READING
Because of you
Fanfiction"ဆိုင်သူတွေ ကိုယ်စီရှိနေပြီလေ ဘာလို့အရာအားလုံးကိုရှုပ်ထွေးအောင် လုပ်ချင်နေရတာလဲ ဂျောင်ဂု" ________________ "ချစ်လို့ပေါ့ အကို့ကိုသိပ်ချစ်လို့ပေါ့ အကိုရယ်" _________________ "ဆိုင္သူေတြ ကိုယ္စီရွိေနၿပီေလ ဘာလို႔အရာအားလုံးကိုရႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ခ်င္ေနရတာ...
