Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
sen de biliyorsun, halledebilir, halledebilir, halledebilir, halledebilirdik
∿
______________________________
jeonjk: vakit var. halledebiliriz.
127,8k. beğenme, 075,8k. retweet
______________________________
jungkook kızgındı.
bana, neden geldiğimi çatık kaşlarla sorarken cidden kızgındı.
çok kızgındı.
"dedim ya-" ellerimi saçlarından hızlıca ittiğinde sözlerim resmen dudaklarımda takılı kalmıştı. bana kızgın olmasını anlayabiliyordum.. içindeki karmaşayı da.
"git." sesinin bu kadar net çıktığını duymak kalbimi ortadan ikiye ayırırken biraz geri çekildim.
"tamam, gideceğim. ama biraz.. beni ve bu gitme işini boş verelim ve sana bakalım, olur mu?" düşüncelerimi aklının köşesine atmaya çalışıyordum, cidden.. ikimizi de bu kadar etkilemek beni suçlu hissettiriyordu.
günler geçtikçe ikimizi de bu duruma iten kişinin ben olduğumu anlıyordum ve bu sadece daha fazla suçlu hissetmemi sağlıyordu.
birbirimizi tanımıyorduk.
sadece yaralarını sarıp gitmek istemiştim.
çok uzaklara.
haklıydı, dibine kadar haklıydı işte. bakışlarının altında ezilmekten yoruluyordum. eğer ona yazmasaydım o şu anda böyle bir karmaşa yaratmazdı kendine.
ama.. şöyle bir düşününce şu anda ona yazmamın daha mantıklı olduğunu düşünüyordum fakat zamanım, düşüncelerim ve yaptıklarım ters düşmüştü bana. biliyordum, karşısına hiç çıkmamalıydım.
yardım edeyim derken aptalca ona bağlanıp bu yaşadığım duygulardan korkup kaçmak aklımın ucundan bile geçmiyordu ama cidden o da biliyordu, bu çok yanlıştı ve onun yeterince yaraları vardı.
ben düşüncelerimde kaybolup gitmişken jungkook çoktan sifona basıp elini ve yüzünü güzelce yıkamıştı.
"beni ve nasıl olduğumu gördün, şimdi git jimin. burada olmanı istemiyorum. bu.. yanlış." elimi sarı saçlarıma atıp gözlerimi kaçırdım.
