Love Just Ain't Enough (on going) Action Series #1

Chapter 12

*Zara's POV*

I woke up in the middle of the night because of the sounds of noise coming from the outside. Parang nag kaka gulo sila or what! hindi ko ma intindihan kong anong meron kaya dali dali akong bumangon at lumabas ng pinto.

"UNO! UNO! WHAT HAPPEND?" i shouted as i saw uno's body lying on the floor. Patakbo akong lumapit sa kaniya to check him if he still concious and his pulse also.

Thanks god he's still alive.

"Uno! Wake up! Hoy Uno!" binuhat ko ang itaas na bahagi ng kaniyang katawan at bahagya inalog ang kaniyang balikat para magising siya. Humihinga pa naman siya kaya medyo naka hinga ako ng maluwag.

He smell alcohol. Damn! nag paka lasing sa alak ang gago!

Wala akong nakikita ibang tao na makakatulong sa amin dito. Sa sobrang laki ba naman ng bahay nila hindi na ako mag tataka kung may makakakita pa samin sa bahaging ito.

"ammm" he groaned.

"Uno! Are you awake?" Tanong ko ulit. Nag babakasakaling sumagot. He open his eyes at nag tama iyon sa akin pero hindi siya nag salita. inalalayan ko siyang umupo sa harapan ko at isinandal ang likod sa dingding dahil hindi ko naman siya kayang buhatin pa pasok ng kuwarto.

"Wait a minute ok, i'll get you a water" dalidali akong tumayo at pumasok sa kuwarto kung saan ako nag stay.

"Oh, drink it first! After that you can tell me what happend" tinapat ko iyong baso sa bibig niya at dahil sa may halong katamaran para ang siraulo hindi niya man lang hinawakan ang baso para siya mismo ang uminom.

Gago talaga!

Na mutawi ang katahimikan sa aming dalawa he didn't even talk after i gave him a glass of water. Naka sandal lang siya sa pader at halatang pagod na pagod.

Pagod at lasing!

He is wearing a usual black OOTD! Jeans and t-shirt. Mas lalo na naman tuloy na flex ang maputi niyang balat at muscles sa harapan ko.

Oh my god! Umayos ka zara! Hindi ito ang tamang oras para sa kalandian mo.

"Malubha na siya" he wispered kaya na
Pabaling ako ng tingin sa kaniya.

"Your mother?" Pag ka-klaro ko he nodded.

"Baka magawan pa natin ng paraan uno, anything is possible kung mag titiwala ka lang kay god" pag papalakas ko ng loob sa kaniya pero binigyan niya lang ako ng isang buntong hininga.

Honeslty, kahit ako man ay medyo na wawalan na din ng pag asa sa sakit ng mama niya kasi kapag lalong lumala ang sakit niya at ma apektuhan ang pancreas niya ay anytime pwede niyang ikamatay ito dahil taon taon ay madaming cases ang na babalitan sa sakit na iyon at madami din ang na mamatay.

Pero kaylangan niya lang ma operahan para matangal ang gallstone sa kaniyang gallbladder para hindi ito lalong lumala at ma ka-apekto sa ibang organs niya which is hindi nila na papa-gamot dahil sa hindi ko alam na kadahilanan.

Ilang sandali pa kaming nag stay doon at bago ko siya na encourage na isama ako kung nasan man ang kaniyang ina.

It's already 2:30 in the morning, at ito kami ngayon nag lalakad sa loob ng bahay nila. Bumaba kami sa kusina at may pinasukan na pinto and an elevator approached us.

What the heck? Gaano ba kalaki ang bahay nila para mag ka roon ng elevator sa loob?

This house is so crazyyyy as hell!!

"Wow! Ang cool talaga ng bahay ninyo" i voice out. Akala ko mag chu-chukle siya dahil sa pagiging bano ko sa bahay nila but not! He remained silent.

Pinindot nya ang B botton. Siguro sa basement kami pupunta. Habang nasa loob kami ng elevator ay tahimik kong pinag masdan si uno sa unahan ko. Magulo ang kaniyang buhok ngayon pero
mukhang na himasmasan narin naman siya sa kaniyang pag lasing pero hindi padin sa kaniya ma aalis ang amoy ng alak na nag hahalo sa kaniyang pabango.