Love Just Ain't Enough (on going) Action Series #1

Chapter 3

*Zara's POV*

One week has passed. Wala parin namang nag bago sa uri ng pamumuhay ko. Always same as before.

Iyong nga lang i stayed five days here pa sa manila para masuri ang kalagayan ni Mr.Yagami, just to make sure that the surgery that we performed to him last week don't make any problem and put us into trouble.

But thank god his is in a good condition now, wala narin namang naging problema after his operation kaya hindi na ako nag extend pa for another weeks to stay here. May private nurse at doctor padin namang gagabay sa kaniya kahit wala ako.

But today i have to visit him for the last time to the hospital just to make sure na ok na talaga siya bago tuluyang umuwi sa kanilang bahay.

His private nurse just called me a whileago at ibinalita ang pag gising ni Mr. Yagami so i have to check him, his health for the last time bago ako tuluyang bumalik sa trabaho ko.

Mabilis kong ipinark ang sasakyan kong dala nang makarating agad ako sa hospital.

I'm just kinda lucky because Mika's condo is so near in every area here in the city kaya hindi ako na aabala ng kahit ano mang traffic.

Nag madali akong nag lakad pa pasok ng hospital.

" Good morning Dr. Zamora" iisang bati saakin ng mga nurse at staff ng hospital noong madaanan ko sila sa information area.

"good morning" balik bati ko rin sa kanila.

Hindi parin na wala ang kaugalian nilang pag bati sa tuwing na kikita nila akong pumapasok sa hospital na ito. Kahit na matagal na akong hindi nag tatrabaho dito.

Nag patuloy ako sa pag lakad at tumungo sa elevator pa akyat sa floor kung saan naroon ang private room ni Mr. yagami. Pipindutin ko na sana ang button nung 10th floor ng may isang kamay na pumigil sa pag sara ng pintuan ng elevator at doon tumambad saakin ang isang pigura ng lalaking naka suot ng pure itim na damit, jeans at jacket at sombrero.

Naka abang na sana ang maganda kong ngiti para batiin ang stranghero ngunit pumasok siyang naka yuko at hindi man lang akong tinapunan kahit kaunting tingin. I can't clearly see his whole face too, only his lips and chin.

Kaya wala akong idea kong kilala ko ba siya or hindi.

What if he is a  bad person? A kidnaper perhaps?

Pahapyaw ko pa siyang tinignan na mabilis na pinindot ang 10th floor saka nag patay malisya dahil sa kahihiyang na gawa ko. It's just that nasanay lang siguro akong binabati ng ngiti ang lahat ng taong nakikita ko sa hospital kahit hindi ko kakilala, Which is kinda weird for everyone but it makes me feel happy.

Ilang sandali pa ay medyo na puno ang elevator hindi ko na pansin na nakatabi na pala sa akin iyong stranghero na lalaki, medyo naka side siya saakin pero hindi ko padin ma aninag ang kabuoan ng kaniyang mukha.

hindi ko inakalang lubusang kabahan ng mabilis. This feeling kinda awkward and weird for me kasi parang first time ko 'tong na feel. I can also feel his warm breath na dumadapo sa ibang bahagi ng mukha ko! What the heck baka mandurugas itong lalaki at ang kaniyang hininga ay isang hipnotismo para makuha ang gamit ko.

My phone rang kaya mabilis ko itong dinukot sa bulsan ng bag kong dala.

Hindi ko na tinignan kung sino ang caller basta ko nalang sinagot.

"h-hello?" hindi mapigilan ng boses ko mag stummer dahil na raramdaman ko ang pag nakaw ng tingin ng lalaking nasa tabi ko.

"hi babe, how are you? What are you doing? Kakauwi ko lang ng pilipinas" i calmed myself as i got to know the owner of that voice.