Love Just Ain't Enough (on going) Action Series #1

Chapter 5

*Third person's POV*

"her health is getting worst day by day ditzler. I can't take seeing her like this anymore!" umiiyak na tila sumbong ni akaru sa kasama niyang si ditzler.

"shhhh. Don't cry. She will be ok soon" pag aalo pang saad ng ditzler sa kaibigan at niyakap niya nito.

Patuloy padin si akaru sa pag iyak habang naka tingin sa labas ng kuwarto ng kaniyang ina. Labis siyang na awa rito dahil sa sakit nito.

"we have to get her! Maybe she can help us" na mamag asang sambit ulit ni akaru. Na buhayan ang kaniyang loob dahil sa planong sumagi sa isip niya.

"what if we kidnap her? i think that's the right thing to do!" kunway suggestion niya pa na siyang kina iling ni ditzler.

"no! we can't. She can send us to jail if we do that! You know how powerful her father is!" bakas padin ang hindi pag sangayon ng kaibigan sa kaniya.

"but! I don't want to see okaasan suffering because of her illness"

" still a no! We need to wait for itchero-sama's plans. I know he has a plan!" kalmado naman sagot ng lalaki. Pero di parin naman maalis sa kaniya ang pag aalala.

"i don't want to wait for my oniisan's plan anymore! If you dont want to come with me i'll do it by myself." buong pasya niya. Wala narin siyang balak antayin kung ano ang disisyon ng nakatatandang kapatid.

"no!" pag gigil pang muli ni ditzler at galit niya itong nilingon.

"what? If you don't want to help me then i will do it on my own. I don't want her to die" she said.

"no!" patuloy parin siya sa pag pigil sa plano ng kaibigan.

"what?" nang gigil siyang tumingin ulit kay ditzler "you know what! If you don't want to do it, i'm not going to force you." naluluhang pahayag niya. Maybe he can't help her talaga.

"i can't let you do it with only yourself, i can go with you." she look surprised because of her friend said.

honestly hindi narin naman siya talaga nag expect na sasamahan siya nito. Because she knew how loyal this guy to his brother.

"what? a-are you sure? Pano kung malaman nya ang plano natin? Mapaparusahan ka nya"

"Don't mind me. just let me do what i want. Mas lalong ayoko na gawin mo ang plano mo ng mag isa"

"ok! Let's do the mission then" lakas loob na sinabi ni akaru. Kahit may parte sa kaniya na kinakabahan.

***

December 1. @ Medical Heart Hospital. [ 4:59 pm ]

Nag kalat ang mga taong labas pasok sa medical heart hospital, may kaniya kaniyang buhay, walang paki alaman. ngunit kabilang sa kanila ang groupo ng isang armadong mga lalaki na nag aabang sa may di kalayuan habang nasa loob ng kotse, tila may inaantay, may inaabangan.

"ang tagal lumabas ng babaeng iyon" na wawalang gana bulyaw ng isa sa mga armado na gawa niya pang ibalibag ang bote ng iniinom na alak.

" may isang oras pa tayong aantayin bago ang uwian niya. Wag kang mag alala kapatid makukuha din natin ang babaeng 'yon" pag papa kalma naman ng isa sa kasama nila.

" tsk! Masyado niya tayong pinapagod sa pag aantay" iling iling na komento pa muli ng isa.

At tulad nga sa nabangit na natili pa ng isang oras ang nga armado sa pag abang ng kanilang target.

Sa kabilang dako naman ng lugar ay na ka manman na sa pag bantay ang dalawang mag kaibigan.

Hindi nila mapigilan ang kabahan dahil hindi naman sila nakaka sigurado kung magiging matagumpay ba ang kanilang plano. Pero gusto pa rin naman nilang ituloy. Wala ng atrasan.