Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Of Nisa, çok gerildim ben"
"Bir şey olmayacak değil mi?"
"Bak dediğinden uzun sürerse girerim içeri"
Hastanenin kapısından girdiğimizden beri, Barış'ı sakinleştirmeye çalışıyordum. Ben gayet sakinken, o çok gergindi ve boş yere telaşlanıyordu. "Biz seninle çay almaya gidelim mi? Gidelim hadi" dedim diğerlerinin yanından uzaklaşabilmek için. Dışarı çıkıp insanlardan uzak bir yere gelince maskemi çıkarıp tam karşısına geçtim ve ellerini tuttum.
"Sevgilim, sakin olur musun biraz? Bak zaten doktor anlattı, 10 dakikalık bir şeymiş. Sen gözünü açıp kapatana kadar ben çıkmış olurum." Kafasını sağa sola salladı. "Ya daha fazla sürerse?" Maskesini indirip yanağına bir öpücük bıraktım. "Hayır, sürmeyecek. Hatta ben sana telefonumu ve kulaklığımı vereceğim. Kendi istediğin 3 şarkıyı listeme ekle, o 3 şarkı bittiğinde hatta belki bitmeden çıkacağım ben. Tamam mı?"
Usulca kafasını sallayınca, onu yememek için kendimi zor tutuyordum. Aşırı tatlı görünüyordu. "Bana şu mavi ameliyat kıyafetinden giydirecekler, korkma sakın. Video için ambiyans falan olsun diyeymiş işte"
İçeri girdiğimizde, sandalyede duran çantamı alıp içinden kulaklık ve telefonumu çıkardım. Barış'a verdiğimde, derince bir iç çekip önce kulaklığaz sonra da bana baktı bir süre. Kafamı yana yatırıp kedi gibi bakınca, dudakları bir nebze de olsa yukarı kıvrılmıştı. Bu haline gülümsedim.
Doktor ismimi söyleyince yanına adımlamaya başladım. Her ne kadar belli etmesem de, ben de bayağı heyecanlıydım. Ve biraz da tedirgin..
•
Bana bir saatmiş gibi gelen ameliyatımdan sonunda çıktığımda, kapı açılır açılmaz kendimi Barış'ın kollarında bulmuştum. Sımsıkı sarılıyordu bana. Karşılık verdiğimde kulağıma fisıldadı. "Beş şarkı oldu Nisa.. Benim eklediklerim bitti ve senin şarkıların çalmaya başladı. Bir an bu kapı hiç açılmayacak sandım.."
"Zor durdurduk valla. İçeri girecekti neredeyse" Tolga'nın, ayrılmamızı sinyal veren sesini dinleyip Barış'tan ayrıldım. Yüzüne baktığımda, gözleri dolu dolu ve kırmızıydı. Küçücük bir ameliyatta bile bu kadar çok endişelenmişti..
Doktor yanımıza gelip neyin nasıl olması gerektiğini söyledikten sonra hastaneden çıktık. Simsiyah bir gözlük vermişti ve iki gün onu takmak zorundaydım. Sadece çok ışık olan yerlerde taksam sorun olmazdı bence?
"Nisa benimle gelsin, siz gidin ofise biz de geliriz" Barış'a kafa sallayıp arabalarına binip gittiler. "Neden onlar da bizimle gelmedi?" dedim arabanın kapısını açarken. "Biraz başbaşa kalmayalım mı?"
15 dakikalık yolculuğun sonunda harika ötesi bir yere gelmiştik. "Barış çok guzel burası!" Kendi etrafımda dönerken, arkamdan sarılan kollarla duraksadım. "Beğendin mi?" Kafamı salladım. "Ben bu köprüyü çok seviyorum" dedim karşımızda duran Fatih Sultan Mehmet Köprüsünü işaret ederken. "Öyle mi?" Gözlerimi kapattım olumlu anlamda.
