~ Tamamlandı ~
BİS devam kitabıdır, bağımsız okunabilir.
Alkım'ın aklı bir anda hayatına giren dövmeli, sarı saçlı çocuk yüzünden karışıktı. Neden onunla vakit geçirmek bu kadar hoşuna gidiyordu, neden hep onunla olmak istiyordu ? Tüm bu hissettikl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatağımda oturup önümdeki bileklikle bakışıyordum yaklaşık yarım saattir. Bileklik çok güzeldi, bakmaktan kendimi alamıyordum ama düşüncelere kapılıp gitmekten de kendimi alamıyorum.
Bu bilekliği yere düşüp Gökmen'le karşılaştığım gün eve geldiğimde çantamı boşaltırken buldum minik kutusunun içinde.
Gökmen'in yanından ayrılıp Eren'in yanına geçerken açık kalan çantamı kapatmıştım ama sorun şuydu ki ben çantamı açık unutmamıştım. Gökmen, hediyeyi koymak için açmıştı anlaşıldığı üzere.
Rengarenk bilekliğim çok hoşuma gitmişti, keşke Gökmen'in kucağında uyuyakalmadan fark etmiş olsaydım hediyeyi de teşekkür edebilseydim...
Karşılaşmazsak bizimkilerden numarasını istemeyi aklıma koyarak yarım saattir bakıştığım bilekliği sol bileğime taktım. İçime huzur katmıştı bileğimdeki varlığı.
Dolabımdan hırkamı alarak odadan çıkarken aklımda bir plan yoktu, sadece evde oturmak istememiş ve harekete geçmiştim.
Elvin'in odasının önünden geçerken bir paketle uğraşan kardeşimle göz göze geldik ve beni odasına çağırdı. Odaya geçip minder köşesindeki Elvin'in yanına geçerek oturdum.
Elvin biraz duraksadıktan sonra dün kurstan çıkıp geldiğinde pastanede Gökmen'i gördüğünü söyledi.
Duyduğumla şaşırmıştım açıkçası ama birazda üzülmüştüm o anda pastanede olmadığım için, teşekkür etme şansım olurdu hem belki numarasını da alırdım kim bilir ?
Birer elma suyu getirdim mutfağa giderek sonrasında Elvin'le oturdum ve derslerinden, okuldaki arkadaşlarından ve kurstan sohbet ettik bir saat kadar.
. . .
Bisikletime binip pedalları çevirirken bisiklet yolundan çıkmamaya dikkat ediyordum. Kulaklığımdaki müzik durup art arda mesaj sesi gelmeye başlayınca az ilerdeki parka geçip bisikletten indim.
Banka otururken telefonu cebimden çıkararak gelen mesajlara baktım.
+05....................
Selam Alkım 🌈
Ben Gökmen, dün pastaneye uğradım sana bakmak için ama göremedim
Müsait misin ?
Müsaitsen birlikte bir şeyler yapabiliriz 🙋
Numarayı kaydettikten sonra Gökmen'in mesajlarına yanıt verdim.
İyi günler Gökmen Dışarda bisiklet sürüyordum. Şu an Güneş Park'ında oturuyorum🎈
Müsaitim 🤗
Bankın yanına bıraktığım bisikleti daha düzgün şekilde koyarak banka oturdum yeniden. Gökmen'den gelen mesaja baktım.
Gökmen 💭
On dakikaya oradayım 🌈
'Görüşmek üzere 🙋' yazarak gönderdikten sonra parktaki minik çocukları ve ailelerini izlemeye başladım.
Minikler oradan oraya koşuşturuyor kıkırtılarıyla etrafa neşe saçıyorlardı, onları seyredenlerin de ,mesela ben, ister istemez yüzünde gülümseme oluşuyordu.
'Arda Baba 💫' aradığında parkın diğer kapısından içeri giren Gökmen'i gördüm. Telefonu açarken gözüm Gökmen'deydi.
' Alkım, oğlum nasılsın neler yapıyorsun ?'
'İyiyim baba. Bisiklet sürmeye çıkmıştım, şimdi parkta oturuyorum, hani gelmiştik ya hep beraber o park.'
'Hatırladım... İyi yapmışsın, bisiklet sürmeyi seviyorsun iyi gelmiştir sana. Ben şeyi soracaktım. Gökmen diye birini duydum. Neler olmuş pastanede öyle ?'
Gökmenle aramızda son birkaç adım kaldı.
' Baba şey Gökmen geldi de. Her şeyi anlatacağım ama daha sonra anlatsam olur mu ?'
'Olur tabi ki Alkım. Hadi size iyi randevular. Kendine iyi bak.'
'Babaa, randevu değil öylesine geldi yanıma.'
'Tamam oğluşum heyecanlanma, randevu olsun olmasın umarım güzel vakit geçirirsiniz. Seni seviyorum, kendine iyi bak.'
'Bende seni seviyorum baba. Kendinize iyi bakın.'
Birkaç saniye önce yanıma ulaşan Gökmen'e dönüp 'Kusura bakma Arda babam aradı, biliyorsun Amerika'dalar. Onunla konuştuk.' dediğimde sorun olmadığını söyleyerek gülümsedi.
Bileklik için teşekkür ettiğimde gözlerinin içi güldü sanki, en çokta bileğimde gördüğünde.
Sol bileğimi sağ eliyle tutarken 'Çok yakışmış. Rengarenk bileklik en çok sana yakışıyor.' diyerek avcumu minik bir öpücükle taçlandırdı. Sanki bedenimden kıvılcım geçmiş gibi oldu bir anlığına ve gözlerimiz buluştu Gökmen'le.
Dişlediği dudağına odaklanmışken Gökmen usul usul bana yaklaşmaya başladı. Dudaklarıyla dudaklarımın arasında milimler kalmışken bakışlarını gözlerime çıkardı.
Tereddüt ediyor gibi dursa da tepkimden çekiniyor olma ihtimali de vardı. Dudaklarını dudaklarım üzerinde isterken daha fazla beklemedim ve aramızdaki milimleri kapatarak dudaklarımı dudaklarıyla buluşturdum gözlerimi kapatıp.
Gökmen dudaklarını birkaç kez dudaklarıma sürttü. Hemen ardından minik minik öpücükler kondurdu dudaklarımın üzerine.
Sağ eli belimden kavrayıp kendine çekerken sol eliyle dudaklarımı araladı ve alt dudağımı dudakları arasına alıp çekiştirmeye başladı.
Bilmiyordum... Öpüşmeyle ilgili hiçbir şey bilmiyordum ve dallar yüzünden gözükmesek de dışardayken daha fazla öpüşebileceğimi de sanmıyordum.
Usulca kendimi birkaç santim geri çektim ve hızla atan kalbime karşın derin derin nefes almaya başladım. Gökmen bana böyle güzel bakarken kalbimin daha yavaş atması beklenemese de...
'Çok mükemmelsin her şeyinle.' diyen Gökmenle daha da utanmıştım ve aksi gibi suratım yanıyormuş gibi hissetmeye başladım.
Gökmen belimdeki elini sıkılaştırıp alnımı usulca öptü ve kafamı göğsüne yaslamamı sağlayarak sarıldı. Bende kollarımı beline sarınca işte şimdi tamamlanmışız gibi hissettim.
Ekstra
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
