Mühür ~ bxb

Çekilsem Sahillere Hayaller Mi Kursam ?

Medya Zeynep Bastık ft. Can Bonomo - Ah Bu Ben ( Mashar Alanson cover)

Yusuf

Tarık'la tam konuşuyorduk ki göreve çağrıldı ve gitti. Gitmesinin üzerinden beş gün geçti. Haber alamadıkça, günler  geçtikçe endişelensem de görevini en iyi şekilde yapıp yaralanmadan bize döneceğine, bana verdiği söze uyacağına inanıyordum.

Bu üç günde genellikle Tarık'ın odasında kalıyordum her göreve gittiğinde yaptığım gibi. Odası huzurlu kalmama, onu hissetmeme yardımcı oluyordu.

Kim bilir  hangi hainin peşinde koşuşturuyordu canımın diğer parçası, ben burada oturup bana aldığı teraryumdaki eve bakıp düşüncelere dalmışken.

.
.
.

Tarık'la evimizde birlikte yemek yapıp yediğimiz ardından da odamızın yanındaki odayı birlikte boyadığımız güzel rüyamdan saçımda dolaşan ellerle uyandım.

Gözümü açınca bir umut Tarık'ı göreceğimi sansam da Yalçın babam akşam yemeği için sofraya çağırmak için gelmiş meğer. Yemeğe Bulut amcalar ile Eren ve Arınç da gelmiş, ben uyuduğum için Yalçın babam hem uyandırmaya hem de haber vermeye gelmiş tüm bunları.

Yalçın babama toparlanıp geleceğimi söyledikten sonra  odama uğrayıp üzerimi değiştirirken geçen günkü olaylar aklıma geldi.

Üçlüden Bulut amcanın ve BuBudan Burak amcanın sarhoş olduğu gece Eren yolda  Arınç'a sataşan birkaç kişiyi fark ederek ona yardımcı olmuş.

Hemen ardından Burak babası arayıp gelmesini söyleyince Arınç'la birlikte bara gitmiş.

İşte Arınç bu şekilde hayatımıza girdi. İyi ki de onu tanıdık, kalbinin güzelliği yüzüne yansıyan insanlardan biri Arınç. Sırf trans diye onca lafa, hakarete, türlü rahatsızlıklara maruz kalsa da çok güçlüydü ve en önemlisi artık ailemizin yeni üyesiydi Arınç.

( Y.N: Arınç = Temiz, saf, barış.)

Kimse onun hissettiklerini, duygularını küçümseyemez; kötü hissetmesine neden olamazdı, izin vermezdik bizimle oldukça.  Neredeyse on yıldır ailesiz kalsa da artık kocaman bir ailesi vardı ki bu aile Gökkuşağı ailesiydi.

Birkaç gün içinde pek çok kez sohbet  etme imkanımız olduğu için alışmaya başlamıştık birbirimize, Arınç da bize alışmıştı kısa sürede. Zamanla daha da kaynaşırdık hem.

Hazar babayı Yalçın babanın yanındaki sandalyeye yönlendirirken kalan birkaç tabağa da yemekten koyarak ayaktaki herkesin masaya yerleşmesini bekledim.

Tencereyi mutfağa götürüp tezgaha bıraktığım zaman zil çalmaya başladı. İçerdekilere 'Ben bakarım!' diye seslendikten sonra kapıyı açmak için ilerledim. 

Kapıyı açınca Mark amca ile Justin'le karşılaştım. Hızla kenara çekilip 'Hoş geldiniz.' derken içeriye davet ettim ailemizin üyelerini.

Mark amca ve Justinle herkes selamlaşırken Hazar babayla mutfaktan yeni servislere yemek koyarak getirdik ve Mark amca ile Justin'in oturduğu kısma yerleştirdik.

Ardından Hazar baba da bende sandalyelere yerleştik ve hep beraber yemek yemeye başladık.

.
.
.

Yemekten sonra sofrayı toplayıp bulaşıkları hallettik. Ardından Yalçın babam ve Burak amca tatlıları ayarlayıp herkese dağıtırken Justin, Eren, Arınç ve ben tabaklarımızı alarak benim odama çıktık.

Odam aynı odamdı tabi ama Tarık'ın aldığı teraryum baş köşedeydi. Minderlere oturup muhallebili kadayıf tatlılarımız yerken Arınç teraryumu sordu.

Bende teraryumdan başlayıp Tarık'ın göreve gitmeden hemen önceki cümlelerine kadar  her şeyi anlattım birer birer üç arkadaşıma.

Eren ve Arınç'ın gözlerinden kalpler çıktı ve Tarık'ın çok romantik olduğunu söylediler. Sahiden de çok romantik bir hareketti yaptığı.

Yine burnumun direği sızladı şu an ona sarılamıyorum diye ama görevdeydi ve rütbesi yükselecek daha zorlu görevlere gidecekti benim sevgilim.

Bizimkiler başka bir konuya geçmiş sohbet ederken onlara katılmaya çalıştım ve içimdeki hüzünlü havayı kenara bıraktım. Tarık iyidi hem kötü bir şey olsa hissederdim ki ben yani umarım bir şey olmazdı da benimde hissedeceğim bir durum oluşmazdı. Ama bu görevlerde yaralanmaması çok zordu illaki yaralanıyordu bazen ve içimiz gidiyordu...

.
.
.

Çoktan karar vermiştim, Tarık'la bir evimiz olmasını istiyordum. Bu haberi onunla paylaşmak için sabırsızlanıyordum ancak o dönmemişti hala görevden.

Aile üyelerimizi yolculadıktan sonra Tarık'ın odasına gidip yastığına sıkıca sarıldım ve yatağa uzandım. Odanın kapısına bakarken gözlerim dalmıştı ki kapı birden açıldı.

Yalçın babam gelerek yatağa oturdu ve saçımı okşamaya başladı. Mayışsam da onunla konuşmak istiyordum, konuşmak ve her şeyi benden duymasını istiyordum.

'Baba' diye cümleye başladım ama konuşmam için önce  onayını  bekledim Yalçın babamın.  'Efendim oğlum, canımın bir parçası' dediğinde konuşmaya hazır hissetmiş bir çırpıda diğer cümleleri söyleyivermiştim 'Baba ben... Ben Tarık'ı çok seviyorum, birbirimizi çok seviyoruz.' diye.

Yalçın babam ' Biliyorum oğlum, hemde en başından beri. Bir keresinde Tarık seni ağlattım sanıp bana kızmıştı yetimhanedeyken hatırlıyor musun ? İşte o zaman anlamıştım sizin aranızdaki sevginin güzelliğini.' diyerek bana sarılınca bende kollarımı ona sardım.

Birkaç dakika öylece durduktan sonra 'Burayla bir sıkıntımız yok, hem çok uzakta da olmayız yakınlardan bakarız. Tarık'la benim evimiz olsa güzel olmaz mı baba ?' diye dile getirdim düşüncelerimizi.

Yalçın babam bir süre yüzüme gülümseyerek baktıktan sonra
'Neden olmasın oğlum. Tabi ki ikinizin bir evi olabilir. ' diyerek saçlarımı karıştırdı.

Kalbini kırmadan anlatabildiğim ve bize bu düşüncede destek olduğu için çok mutluydum. Aklıma gelen şeyle
'Peki Hazar baba ?!' dememle Yalçın babam göz kırparak 'Onunla da Tarık  konuşur olmadı ben hallederim, hem sizi desteklediğini biliyorum ben.' dedi.

Hemen ardından 'Daha fazla bekletmeyeyim ki odayı basmasın.' demesine kalmadan Hazar baba odaya girip 'Gelmiyor musun hayatımın anlamı ? Beklerken dayanamadım ben geldim.' dedi, ailem çok ama çok güzeldi hemde bütün aile üyelerimizle.

Ekstra