Kara Defter

3.Bölüm

Kadir, yüzündeki gülümseme ile takıldıkları kafeye geldi. Köşedeki masanın bir tarafına üçü birlikte sinmiş elindeki siyah günlüğe bakıyorlardı.

"Gel Kadir gel. Nasıl açacağız bunu? Bir fikrin var mı?" Dedi Doruk.

Kadir sakin adımlarla elleri cebinde gülümseyerek sandalyelerin birine oturdu. Günlüğü eline alıp dizinin üzerine koydu. Biraz uğraştıktan sonra kilidi açtı. Herkes nasıl bu kadar kolay açtığını düşünüp Kadir'e baktılar.

"Yok artık. Nasıl açtın lan hemen? Biz neler denedik bir görseydin. Yoksa şifreyi mi biliyordun?" Dedi Cihat Kadir'in omuzuna vurarak.

"Yok oğlum nereden bileceğim şifreyi. Bu kilitler bavullarda olan kilitlere benziyor. Belli bir düzenekleri var. Bakın, kilidin pini olan her rakamın tam karşısında bir boşluk vardır. Ben de boşlukları bulup tam karşısındaki sayıları girdim açıldı. Daha önce bavulumun da şifresini unuttum. O zaman öğrendim bu yolu." Dedi Kadir gülümseyerek.

"Peki okumak istediğinizden emin misiniz günlüğü?" Dedi Cihat. Herkes bir an duraksadı.

"Ona yardım etmemiz gerek Cihat. Başka çaremiz yok." Dedi Batuhan.

Herkes Batuhan'ın haklı olduğunu düşünerek sandalyelerini Kadir'in yanına çekip günlüğe odaklandılar.

Kadir ilk sayfayı açıp herkesin okuyabileceği şekilde ileride tuttu. Fakat hiçkimse ilk cümleden sonrasını okuyamadı.

Hayatım boyunca ilk kez internette "Birinin sizi taciz ettiğini nasıl anlarsınız" cümlesini arattım...

O an herkesin içindeki duygu aynıydı: Üzüntü ve öfke.

Batuhan bir anda ayağa fırlamış eliyle  saçını karıştırmıştı.

"Allah'ım, Allah'ım inanamıyorum. Nehir..." Batuhan daha fazla konuşamamıştı.

"Kız her gün gözümüzün önünde bunlarla mı yaşadı?" Dedi Cihat.

"Ya annesi farkında değil mi?" Dedi Doruk.

Kadir hiçbir şey dememişti. Sadece okuduğu cümleye bakakalmıştı. Tek düşündüğü Nehir'in 15 dakika önce yüzünde olan gülümsemeydi.

'Bu kız geceleri o evde neler yaşıyor?' diyordu içinden. Kadir kafasını günlükten kaldırıp karşısında onlara bakan bir çift yeşil gözü gördü.

Nehir yüzünde tek bir duygu bile olmadan Kadir'in elindeki günlüğüne sonra da Kadir'e odaklandı.

"Size üstelemeyin dedim." Nehir'in gözünden yavaşça yaşlar akmaya başladı. Kadir günlüğü bırakıp ayağa kalktı. Hepsi Nehir'e odaklanmıştı.

"Özür dileriz. Sana yardım etmek istemiştik." Dedi Cihat.

"Bu yardım etmek değil. Köşeye sıkıştırmak." Dedi Nehir ağlamasını durduramayarak.

"Nehir, biz gerçekten üzgünüz böyle öğrenmek istemezdik." Dedi Doruk Nehir'in yüzüne bakamazken.

"Kim böyle bir şeyi anlatmak isterki?" Dedi Nehir.

"Haklısın. Anlatılmaz. Bu yüzden her gün yüzüne bakan ve sana nasılsın diye bile soramayan bizler çok hatalıyız. Affet." Dedi Kadir Nehir'in yüzüne bakamayıp.

"O hatalı siz neden af diliyorsunuz?" Dedi Nehir ağlamasını durdurmayı başararak.

"Sana söz veriyorum. Bundan sonra hep yanında olacağım. Git desen de, kovsan da artık gitmeyeceğim." Dedi Batuhan.

Buna gerek olmadığını söyleyemeden Batuhan Nehir'e sıkıca sarıldı. Nehir başta ne yapacağını bilmese de birinin ona güven vermesini çok özlemişti. Batuhan'a sarılmamıştı ama onu itmemişti de.