Yoshi elinde iki kola kutusu ile bankta tek başına oturan çocuğa baktı. Arkası dönük çocuğun sarı saçları dağınıktı. Ağladığına adı kadar emindi Yoshi. Sarışın çocuğu ürkütmeden yanına yavaşça oturdu. Tepki vermemişti Asahi. Elinde tuttuğu kola kutularını aralarındaki boşluğa bırakıp ellerini dizlerine koydu. Nasıl başlamalıydı? Basit bir selam vererek veya ne olduğunu anlatmasını isteyerek mi? Ellerine baktı. O böylesine üzgünken ne yapabilirdi ki? Bir elini kaldırıp tereddüt etmeden yanında oturan çocuğun sırtına koydu. O bunu yapmayı her zaman severdi. Hayır, sırtını okşamayı değil, ona dokunmayı.
"Hey, Sahi.."
Ona hep böyle seslenirdi. Herkesten bir farkı olsun isterdi, sadece ona ait bir fark. Asahi kafasını kaldırıp sırtını okşayan gence baktı. Yüzünde çarpık bir gülümseme ile kendisini izliyordu. Ufak bir tebessüm yerleşti yüzüne. Böylece acıyan gözleri kısılmıştı. Göz çevresindeki kızarıklık ve şişlik göze batıyordu. Ağladığı belliydi.
"Bak. Sana kola aldım."
Asahi'nin küçük tebessümü genişledi ve tüm yüzünü kaplayan bir gülümseme oluşturdu.
"T-teşekkür ederim, Norishi."
Norishi... Yoshi güldü ve kutulardan birini alıp açtı. Hemen ardından da sarışın çocuğun hâla titremekte olan elleri arasına tutuşturdu.
"Norishi senin için en sevdiğin içeceği aldı. Hemen iç ve enerjini topla!"
Asahi güldü ve ufak bir yudum aldı gazlı içecekten. Ağzı köpürüyordu sanki. Bu hissi her zaman sevmişti. Gülerek yanında oturan gence döndü. Berbat geçen gününü onunla en sevdiği içeceği içerek kapatacağı için mutluydu. Bir yudum daha alıp tahriş olan boğazını temizledi.
"Norishi."
"Efendim?"
"Sen, gitmeyeceksin değil mi? Benden yani. Yani denek istediğim benden uzaklaşmayacaksın. Eğer sen gidersen yalnız kalırım ve biliyorsun. Ben yalnızlıktan korkarım."
Yoshi telaşla konuşan çocuğa baktı. Elbette onu bırakmayacaktı. Onu bırakırsa bir nevi çocukluğundan, benliğinden, kendinden vazgeçmiş olurdu. Bunu yapamazdı. Ne umutla ona bakan sarışın çocuğa, ne de kendisine. Nefesini tazeledi. Elindeki kutuyu kenara bıraktı. Ondan cevap bekleyen çocuğa döndü. Hafif bir gülümseme ile onun boştaki elini tutmuştu.
Evet, işte bu Asahi'nin beklediği cevaptı.
-
şey, ben çok soft oldum ;-;
