"Buna daha ne kadar devam edeceksin hyung?"
"Bilmiyorum."
"Bir şeyleri öğrenmen gerekiyor o zaman."
"Haruu! Üzerime gelip durma!"
"Asahi'nin ne durumda olduğunu görmüyor musun?!"
"Jaehyuk ile mutlu!"
"Jaehyuk ve Jeongwoo sevgili seni aptal. Anlamıyor musun hâla?! Asahi seni kıskandırmak istiyor."
"Ne?"
"Haru'nun söyledikleri doğru Kyu. Asahi'yi daha fazla üzmene izin veremeyiz."
"Ama Hyunsuk-"
"Uzatmayalım." Bileğindeki saate baktı. Ardından yine bana döndü. "Biraz sonra Asahi yan sokakta bulunan parka gelecek. Arkadaşları ile buluşacağını sanıyor."
"Yani?"
"Git ve onunla buluş; konuşun, aranızdaki şu aptal sorunu çözün."
"Olmaz hyung!"
"Neden olmazmış."
"Olmaz, çünkü... Onu..."
"Onu ne?" İkisi bir anda konuşup bana bakmaya devam ettiklerinde başımı eğdim. Onlara söylemeli miydim bilmiyorum. Belki de artık bu şeyi daha fazla içimde saklamamam gerekiyordu. Derin bir nefes alıp verdim. Sesimi olabildiğince sakin tutup onlara anlatmaya başladım. Beni dinledikçe önce sinirleniyor sonra da benim açımdan düşünüp hak veriyorlardı. Ama hâla haksız taraftaydım.
"Her ne olursa olsun, birlikte üstesinden gelebilirsiniz. Bunu yapmana gerek yok hyung."
"Biliyorum, ama korkuyorum. Jeongwoo ve Jaehyuk ilişkisini oldukça güzel saklamışlar. Fakat ben bunu yapamam. Ben sevgili etrafa göstermeyi severim. Ve bu yüzden Asahi zarar görebilir."
"Onu koruyabilirsin. Onu koruyabiliriz."
"Hyunsuk, teşekkür ederim." Dolan gözlerimi silip yerimden kalktım ve hırkamı giydim. Asahi ile buluşmaya gitmeliydim. Haruto ve Hyunsuk'u kafede bırakıp parka doğru ilerledim. İçimde içime sığmıyordu. Heyecanla koşturuyordum resmen. Parka geldiğimde Asahi'nin hâla gelmemiş olduğunu fark ettim. Boş bir banka oturup onu beklemeye başladım. Acaba beni gördüğünde ne tepki verecekti? Onu çok üzmüştüm, bunu biliyordum. Ama tamamen onu korumak için yapmıştım bunu.
O etrafında dönen dedikoduları önemsiyordu. Aklına takıyor, onun hakkında düşünüp yorum yapıyordu. Hareketlerini, davranışlarını başkalarının değiştirmesine izin veriyordu. Sevgili olsak, ve bunu etraftakiler öğrense ona zarar vermek isteyebilirlerdi. Ben belki kendimi koruyabilirdim ama o bunu yapamazdı. O bedenen ve ruhen zayıftı.
Yanıma oturan kişi ile kafamı kaldırıp o çocuğa baktım. Siktir. Sarı saç?! Dikkatle saçlarını inceliyordum. O da kafasını kaldırıp bana baktığında nefesim kesildi. Resmen nefes alamıyordum. Dudaklarına hafifçe sürülmüş ruja baktım. Bir kez daha siktir.
"A-Asahi?"
EHÜEHÜEHÜ
Bol bol yorum yapınn :3
