Experiment - Taegi

Aynada Kendine Baktı

Sabah gözlerini açtığında Taehyung kollarında ona sarılmış uyuyordu. Uyanınca yanında bulunmasının en iyisi olacağına kanaat getirerek uyanmasını beklemeye başladı.

Sanırım şuan tüm yük yoonginin omuzlarındaydı. Baştan beri de öyle değil miydi?

Şimdide sevdiği adamı ve çocuklarını kurtarmalıydı. Hepsini kaybetmeyi göze alamazdı. Birini bile kaybetmemeliydi. Yaşamalarını sağlamak için elinden geleni yapacaktı.

Ya kaybederse. Bu ihtimali düşünmeden de edemiyordu. Her şey onun suçu mu olurdu? Deneyi yapan oydu. Deneyi yapması, onları kurtaramaması onun suçu olurdu değil mi?

Yoongi Taehyungun yüzüne bakarak bunları düşünürken, Taehyungun uyandığını fark etmemişti.

"yoongi.... Neden ağlıyorsun?"

Ağlıyor muydu? Farkında değildi bile. Gözlerini elleriyle hızla sileceği sırada Taehyung ellerini tutup indirdi ve ellerini yanaklarına koyup baş parmağı ile silmeye başladı.

"ağlama. Geçecek. Beraber atlatacağız. Hem babaları bile böyle güçsüz durursa onlar ne yapsın? Hadi gülümse bakalım."

Kendi içi paramparça iken yoongiye iyi olmasını söylüyordu. Negatif şeyler söyleyip olayları daha kötü hale getirmenin de bir mantığı yoktu sonuçta değil mi?

Taehyung yoonginin dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurmuştu. Sevgi dolu bir öpücüktü. Yoongi Taehyungun onu ne kadar çok sevdiğini hissetmişti.

Taehyung saçlarını okşayıp hafifçe doğruldu.

"hadi aşağı inip yemek yiyelim."

Taehyung gülümseyerek kafa salladı. Kalkıp lavobaya gitti ve hızlıca sabah rutinini yaptı.

Yoongi de aşağıdaki banyoyu kullandı. Taehyung banyodan çıkana kadar da mutfakta ki annesine yardım etti. Annesi de sessizdi. Pek bir şey konuşmamışlardı.

Yoongi Taehyung a bakmak için yukarı çıktı. Hala banyodaydı. Kapıyı tıklattı.

Ses gelmeyince tekrar tıklattı. Endişelenmeye başlamıştı. Üçüncü çalışta da ses gelmeyince kapıyı açıp içeri girdi.

Taehyungun çoktan işlerini haletmiş aynada kendine bakarken buldu. Bulzin üzerinden elini karnının üzerine ve altına koymuş bakıyordu.

"yoongi sence büyüme var mı?"

Yoongi onun bu hallerine hayran kalıyordu. Ne olursa olsun her zaman umut dolu bir tarafı vardı.

"sanırım pek değil."

Taehyung hızlıca kafasını yoongiye çevirdi. Dudaklarını büzerek konuştu.

"ama neden?"

Yoongi arkasına geçip sarıldı ve ikisine bakarak konuştu.

"çünkü onlar daha çok küçükler. Biraz daha beklemelisin sanırım"

Taehyung kafa salladı ve yoonginin kolları arasında ona doğru döndü ve kollarını boynuna dolayıp kafasını boynuna yasladı.

Birden sarılması ile birden şaşırsa bile yoongide karşılık verdi. Yavaş yavaş saçlarını okşadı. Bir süre sonra ayrıldı.

"hadi aşağı inelim. Onları doyurmalısın."

Beraber aşağı indiklerinde annesi ve o kız yine oturuyorlardı. Başlarında yeterince dert vardı zaten. Birde onunla upraşamazlardı.

Yoongi Taehyungun elini tutup hızlıca masanın oraya çekti ve karşılarında dikildi.