How to Sacrifice your Love?

Chapter 30: Ysabel

Katatapos lang ng Graduation namin, yes its our graduation today. Jayson congratulate me for being comlaude I also congratulate him for being comlaude also, those smile when he congratulate me namiss ko yun yung ngiting makikita mo sa mata niya na ako lang yung nginingitian niya na masaya siya.

Dito na kami sa bahay, nagpadinner kasi sila mama pero kami kami lang kasama narin sina kath kaso tong si gian hindi makakapunta kasi daw may aattendan rin siyang dinner kaya bukas na lang daw sila kasama parents niya. Dumeretso na ko sa kusina para tignan kung kakain na ba kami.

"Oh ysabel dito ka na pala handa na yung pagkain" saad ni yaya

"Ah sige po tatawagin ko na lng yung mga kaibigan ko" sabay ngiti ko sakanya

"Ah ysabel"

"Po?"

"Congratulations anak proud ako sayo dahil kaw ang alaga ko" saad ni yaya na halos maiyak

"Pahug nga 'ya" naiiyak narin ako habang niyayakap siya ng mahigpit

"Salamat po" bulong ko sakanya

"Oh siya sige tawagin mo na yung mga bisita mo" saad ni yaya. Mahal na mahal ko tong yaya ko parang mama narin yung turing ko sakanya siya na kasi yung nag aalaga sakin simula nung bata palang ako.

Pinuntahan ko na yung mga baliw kong kaibigan nakita ko sina kl kath at jeff sa sala nanunuod kaya mas minabuti ko munang tawagin sina jayson at bianca sa garden. Habang papalapit ako sa kinaruruunan nila narinig ko silang nag uusap, I didnt intentionally to listen to them kung ano man ang pinag uusapan nila pero nacurious kasi ako eh.

"You know what ahmm the day I first met you you the day we became friends I know already that I have special feelings for you" alam kong si jayson yung nagsasalita. I knew it sa simula palang pero bakit? Natutunan kong mahalin si Jayson tapos ngayon bat ganito yung nararamdaman ko parang nasasaktan ako. Fine I admit it nasasaktan ako. I cant help myself but to cry. Nasasaktan ako. Ang sakit sakit yung una mong minahal may gustong iba.

"I d-dont even k-know why kung b-bakit kita minahal but one thing I know is I truly love you" saad ni jayson, halos mautal niyang sinasabi. Okay hindi ko na kaya nasasaktan na ko sa mga naririnig ko. Pagtalikod ko I was shocked. Nandito pala sina mama at papa, bigla ko na lang sila niyakap at inilabas ko lahat ng iyak ko. Sobra akong nasaktan!

"Shh baby dont cry its okay" alo sakin ni mama habang hinahaplos niya ang likoran ko.

"Ma pa bat ganun, pag nagmahal ka napakadaling masaktan. Ma pa nasasaktan ako what im going to do" umiiyak akong sabi sakanila tas hinarap ako nina papa at hinawakan niya mukha ko at pinahid ang mga luha ko

"Shh its okay, thats love chandria, be strong okay? This is not the end" pag aalo sakin ni papa, niyakap ko ulit siya at umiyak parin ako, sabi sakin ni jayson nuon gusto niya ako umasa ako dun kahit ilang ulit kong sinasabi sa sarili ko nuon na hindi dapat ako umasa. Bat kailangan siya pa Jayson? Bakit hindi na lang ako?!

"Chandria tama na, fix yourself c'mon tawagin mo na lang sina kath okay?" Saad ni mama and I just nod and walked away. Okay ysabel relax okay? Dont be so weak in front of them.

"Hey guys kain na tayo" saad ko sakanila at pilit kung ngumiti sakanila

"Umiyak ka?" Tanong sakin ni kath at umiling lang ako

"Liar" saad naman ni jeff

"Girl whats wrong? May problema ba? You can tell us" saad ni kl halata sa boses niya ang pag aalala, naalala ko nanaman yung kanina and this time hindi ko na napigilang mapaluha.

"Hey sweetie whats wrong?" Sabi sakin ni jeff habang pinupunasan niya ang luha ko, how I wish na si jayson yung nagpupunas ng luha ko pero siya nga yung dahila kung ko nararamdaman to

"Wala to tara kain na tayo" at sabay talikod ko sakanila at sumunod naman sila, pagdating namin sa hapag kainan nandun na sina bianca at jayson, im still hurt.

"Hey ysabel umiyak ka ba?" Tanong sakin n8 bianca

"No" simple kong sagot sakanila

"Liar. I can see to your eyes, so whats wrong?" Saad ni bianca. Napatingin naman ako kina mama at papa at halata rin sa mukha nila na malungko. Haay.

"Guys please, wala to okay? Im fine" and I smiled to them.

After that dinner nandito kami sa may pool, katabi ko ngayon si jayson ang hirap huminga.

"Whats wrong?" Bulong sakin ni jayson, pero hindi ko siya sinagot, masakit parin eh. Hindi ko kaya, ano ang isasagot ko sakanya? Na ikaw, ikaw ang mali ako ang mali, ikaw ang dahilan ng pag iyak ko gusto ko lahat sabihin kay jayson pero hindi ko kaya.

"I know theres something wrong to you Chandria" saad ni jayson, this time hindi ko siya natiis

"Im fine dont worry, nalungkot lang ako kasi wala yung bestfriend ko dito" I lied to him.

"Ah okay, ahm chandria?" Jayson

"What?"

"Ahm... therese something that I need to tell you" saad ni jayson halata sa boses niya ang pagiging seryuso, ayaw ko siyang tignan baka hindi ko kayanin

" ahm o-okay what is it?"

"Chandria, ahm .. " oh c'mon jayson spill it out. "Ahmm .. I --"

"Ah Jayson" singit ni bianca samin hindi man lang niya naituloy yung sasabihin ni jayson. Ano kaya sasabihin niya? Hindi kaya

I and bianca are in relationship? Kung yun man sana wag na nilang ipaalam sakin masasaktan lang ako. Nakauwi narin sila, eto ako ngayon nga-nga hindi parin ako makatulog, iyak parin ako ng iyak. Then suddenly, may tumatawag sakin, its gian. I need him.

"Hey chandria im sorry kung hindi ako nakapunta but I promised I will make it tomorrow okay?" Magiliw na saad ni jayson, umiiyak lang ako halos hikbi na lang ang sagot ko sakanya

"Hey are you crying? What happen?"

"G-gian 'sob' I need you"

"Pupunta ako bukas but this time im really really sorry, I cant, you okay?" saad ni gian

"N-no im not o-kay"

"Shh tahan na you will tell me everything tomorrow so magpahinga ka na huh? Goodnight."

Tas binabaan na ako ng phone. Sa dinami dami ng mamahalin ko bakit siya pa? Ang tanga tanga ko! Alam ko na ngang hindi pwede pero sige parin ako nagpahulog. Ahhhh! Im really hurt. I think cant endure this pain.

You know youre in love when the hardest thing to say is ...
Goodbye

- ysabel :)