Rastgele Numara | Texting |

31.Bölüm

Güncellemelerden haberdar olmak için Instagram hesabını takip edebilirsiniz.
Instagram: hayalimdesevdim1

Diğer kitabım Y.A.K Texting'e göz atarsanız sevinirim. Umarım bölümü beğenirsiniz.

Annem "birde yukarıya bakalım" dedi. Onu kafamı sallayarak onayladım. Ardından merdivenlerden çıkarken Akın'ın evde olduğunun aklıma gelmesiyle anlıma vurdum. Hemen birşey yapmam lazımdı. Yukarı çıkınca annemin kolunu tuttum ve "ben odama bakıyorum sende sizin  odaya bak" derken kerem'in sesi geldi benim odamdan. İkimizde kısa bir süre birbirimize baktık ve annem hemen benim odama gitti koşarak. Kapıyı açan annem şokla içeri bakarken ben korkuyla anneme bakıyordum. İşte şimdi yanmıştık.

Korkuyla olacakları bekliyordum. Anneme tedirginlikle bakarken annem yavaşça içeri girerken konuştu.

"Senin burada ne işin var, ayrıca bu yüzünün hali ne?"

Bu yüzünün hali ne mi? Ben Akın'ı bıraktığımda bir şeyi yoktu. Daha fazla durmadım ve olacakları göze alarak içeri girdim. Akın ortalarda gözükmüyordu. Annem yatağımın önünde kerem'in yanına çökmüş yüzündeki boyalara bakıyordu.

"Annecim bu yüzünün hali ne. Ne hale gelmişsin böyle" dedi. Benim geldiğimi görünce "hiç boyayı kendi yapmış gibi de durmuyor, sanki biri yüzüne birşeyler çizmiş gibi. Bu çocuk nasıl boyamış kendini böyle" dedi şaşkınlıkla.

Annemin söyledikleriyle kafamda ışık yandı. Akın ya. Tabi ya. Akın yapmıştı bunu. Ama nereye gitmişti. Hemde bu kadar kısa sürede. Acaba aşağı mı atladı diye korktum bir an ve hemen pencereye yöneldim. Aşağı baktığımda kimse görünmüyordu. Gitmiş miydi acaba. Umarım birşeyi yoktur diye geçirdim içimden. Annem o sırada keremle konuşmaya devam ediyordu.

"Annecim, sen neden buradasın. Niye geldin buraya. Korkuttun bizi" dedi. Kerem anneme baktı ve "Anne ben oyun oynuyorum Akınya" dedi bebeklere has şivesiyle. Akın mı demişti o. Hayır demesindi demesindi. Annem bana döndü ve "Akın mı dedi o" dedi şaşkınlık kızgınlık karışımıyla. Ne diyeceğimi bilemesemde acele ederek cevap verdim. Bir an düşünsem anlardı birşeyler çünkü.

"Yok anne ya. Daha önce Akın'ı çok sevmişti. Belki onunla oynadığını hayal etmiştir. Çocuk sonuçta"dedim. Aslında güzel bir cevap bulmuştum bence. Ama annemin kafası karışmış gibiydi. Kereme döndü ve "Annecim nerede oynadın Akın'la" dedi. Kerem bunun üzerine iki elinden destek alarak doğruldu ve paytak paytak yatağın öbür tarafına giderek "buyada anne" dedi. Eliyle yatağın öbür  yanını gösteriyordu. Annem bana dikkatle bakarken ben ona bakmamaya çalışıyordum. Umarım Akın düşündüğüm yerde değildir diyordum. Aksi takdirde gerçekten yanmıştık. Annem kereme tekrar döndü ve konuştu.

"Annecim Akın nerede biliyormusun?" Dedi yumuşak bir tonda. Kerem bir süre durdu ve etrafına baktı bir şey düşünür gibi. Ardından eğildi ve minik elleriyle yatağın örtüsünü kaldırıp altına baktı. Ardından sevinçle kalktı ve "buyada. Anne buyada" dedi sevinçle ellerini birbirine vururken. Ben tedirginlikle dudaklarımı dişlerken annem sert bir bakış attı ve dizlerinin üstüne çökerek yatağın örtüsünü kaldırdı. Altından bir adet tedirgince gülerek 'merhaba' diyen bir Akın çıktı. Annem kızgınca baktı ve "sen çık bakayım dışarı" dedi.

Akın yavaşça çıkarken "yaktın beni kayınbiraderim" diye mırıldandı. Akın çıkarken annem bana sert bir bakış atmayı ihmal etmedi. Akın çıkınca beni de kolumdan tutarak "oturun bakalım şuraya" diyerek yatağa oturttu bizi. Elleri iki yandan belindeydi ve çok sert bakıyordu. Tedirgin bir şekilde Akın'la birbirimize baktık. Kerem'se bizi gülerek izliyordu.