Julia’s pov
Als ik de voordeur open doe, staat mijn moeder al recht voor me.
‘En waar kom jij vandaan? Zegt ze boos.
‘Euuh uit Heerenveen..’ zeg ik dan maar eerlijk. En ik zie dat mijn moeder nog bozer word. Ik word er eigenlijk wel een beetje bang van.
‘Wat zeg jij?! Wat moet je daar nou weer!?’
‘Samen met Iris naar de stad.’ Ik besluit het stuk van Daley maar over te slaan. Dat lijkt me nu wel even beter.
‘En naar de stad gaan vind jij belangrijker dan naar school gaan?!’ ik zie dat mijn moeder nu echt woest is. Ik besluit maar gewoon braaf te zijn en haar gelijk te geven, anders loopt dit weer helemaal uit de hand.
‘Nee mam, het spijt me.’
‘Het spijt je?! Ik had net je school aan de telefoon en ze willen een gesprek met jou en mij.’ Zegt ze en kijkt me boos aan.
‘Ja sorry mam, maar het gaat niet zo goed op school. Ik had het je eerder moeten vertellen…’ zeg ik maar eerlijk, ik heb geen zin om tegen mijn moeder te liegen.
‘Hoe lang gaat het al niet goed dan?’ vraagt mijn moeder.
‘Ik denk al meer dan een maand..’
‘Hoe kan dat dan, je mist je vader hè?’ vraagt mijn moeder me en ze komt naar me toe lopen.
‘Ja ik heb ruzie met hem en ik heb hem al drie weken niet meer gesproken… Ik moet hem echt weer even zien, maar volgens mij heeft hij helemaal geen tijd meer voor me…’ zeg ik en de tranen voel ik nu over mijn wangen. Mijn moeder trekt me in een knuffel.
‘Lieverd ik weet zeker dat hij jou ook wel mist, hij heeft het alleen even druk nu.’
‘Nou geen idee of hij mij mist, dan had hij me toch al lang gebeld?’ vraag ik door mijn tranen heen.
‘Hij belt je echt nog wel schat… Geloof me. En ik bel je school morgen wel en dan maken we gewoon even een afspraak, ik ga met je mee.’ Zegt mijn moeder en geeft me een kus op mijn voorhoofd.
‘Dank je mam, jij blijft toch wel bij me hè?..
‘Natuurlijk lieverd, ik blijf altijd bij je. Dat weet je toch?’ vraagt ze.
‘Mam, alles is toch weer goed, ik wil geen ruzie met je…’ zeg ik.
‘Schat, alles is weer goed. Zullen we samen even gezellig een kopje thee drinken’ vraagt mijn moeder. Ik knik.
Na het avond eten ga ik nog even op de bank zitten. Het is nu half zeven, hockeytraining is pas om kwart over acht. Dan krijg ik opeens een bericht. Ik kijk wie het is, het is Daley.
“Julia wat was het adres van je hockeyclub of moet ik je even thuis ophalen? Want het regent ook al weer… ;) “
Ooh ja ik ben Daley helemaal vergeten het adres te sturen. Ik heb de hele middag gezellig met mijn moeder zitten praten over mijn vader, mijn ogen zijn nog steeds roos van het huilen om die man. Ik heb ook geen zin om mijn vader te gaan bellen, hij denk ook niet aan mij. Ik stuur Daley even een berichtje terug. Ik wil op zich wel met hem meerijden, dan word ik ook niet helemaal doorweekt door de regen.
“als je me wilt ophalen ben je een schat! Mijn adres is Dragersplein 11 Jx”
Ik kijk ook nog meteen even op instagram en Facebook. Ik kijk bij mijn meldingen op Facebook, daar staat ook een vriendschapsverzoek van Daley bij. Ik lach en klik op accepteren, ook bekijk ik nog even snel zijn profiel. Dan krijg ik weer een bericht.
