Julia’s pov
Ik besluit me in te houden en ik loop recht op mijn moeder af.
‘Heee Juul, ben je er klaar voor?’ vraagt mijn moeder.
‘Ja natuurlijk, ik ga me best doen om zo gemotiveerd over te komen!’ zeg ik enthousiast. Samen met mijn moeder loop ik naar de goede kamer. Dan hoor ik opeens iemand mijn naam roepen. Ik kijk om.
‘Kun je nu wel ineens reageren?!’ zegt die vieze gast Nick, hoe durft hij. Hij weet gewoon dat ik met mijn moeder ben en nu dus niks kan zeggen of doen.
Ik kijk hem arrogant aan en loop snel door, ik zie hem nog naar me lachen. Maar niet een vriendelijke lach, echt zo’n hele enge lach…
‘Wie was dat?’ vraagt mijn moeder.
‘Ooh niemand…’ zeg ik snel. We zijn inmiddels aangekomen bij mijn klassenbegeleider en we lopen het kamertje binnen. Mijn moeder stelt haarzelf voor aan mijn klassenbegeleider.
‘Ga zitten.’ Zegt hij en mijn moeder en ik gaan zitten. Ik word op de één of andere manier wel een beetje zenuwachtig van dit gedoe.
‘Nou Julia, hoe vind je dat het zelf gaat?’ vraagt hij. Wat is dat nou weer voor een debiele vraag, ik weet zelf toch ook wel dat het niet goed gaat.
‘Op dit moment niet zo goed, maar ik heb ook wat problemen met mijn vader…’ zeg ik.
‘Oke… En wil je er over praten?’ vraagt hij.
‘Euh nee hoor, dat hoeft niet…’ denk hij nou serieus dat ik hier ga zitten huilen, zodat hij dat kan zien. Ik dacht het even niet.
‘Het kan altijd Julia. En mevrouw, hoe vind u dat Julia het doet?’ en hij kijkt mijn moeder aan.
‘Ik vind het natuurlijk absoluut niet goed, maar ze heeft veel problemen gehad met de scheiding van mijn man en mij. Ik snap dat ze het moeilijk vind dat haar vader zomaar is weggegaan naar Parijs, maar dat is natuurlijk geen reden om te spijbelen.’ Zegt mijn moeder en kijkt me boos aan. Ik voel me een beetje in de steek gelaten door haar, ze ging toch een goed woordje voor me doen. Nu maakt ze het alleen maar erger…
‘Ja ik ben gewoon in de steek gelaten ja! En bedankt voor je hulp, super bedankt!’ zeg ik boos en ik kijk niemand even aan.
‘Julia, we proberen je alleen maar te helpen.’ Zegt mijn klassenbegeleider.
‘Ja dat snap ik ook wel…’ zeg ik.
‘Nou Julia, ik weet dat je deze opleiding best aankan. Daarom hebben we besloten om je nog een kans te geven. En je mag al je gemiste toetsen inhalen, omdat we in je geloven en dat mag je zelf ook wel een beetje doen.’ Zegt hij.
Mijn moeder glimlacht naar me, maar ik kijk haar boos aan. Het komt niet door haar dat ik nog een kans krijg.
‘Dank u wel, ik zal goed mijn best gaan doen, dat beloof ik!’ zeg ik zo vrolijk mogelijk. Ik zie mijn klassenbegeleider naar me glimlachen. Dan staat hij op.
‘Julia succes op je stage, ik stuur je nog een mail met afspraken.’ Zegt hij terwijl hij opstaat en mij een hand geeft. Ook geeft hij mijn moeder een hand.
‘Bedankt voor uw tijd.’ Zegt ze en we lopen samen het kamertje uit. Ik loop meteen snel door naar mijn kluisje, ik heb even geen zin om met haar te praten. Dan gaat mijn mobiel af en ik neem op, want het is Iris.
‘Heee schat!’ zeg ik.
‘Heee Juul, het gaat goed met me. Ik ben gelukkig niet zwanger…’ zegt ze.
‘Hoe weet je dat al zo snel?’ vraag ik.
‘Mijn moeder heeft een test gehaald…’
‘Ooh oke, hoe reageerde ze?’ en ik wacht nieuwsgierig op haar antwoord.
‘Ze troostte me en we gaan morgen na school samen naar de politie toe. Maar ik ben zo blij dat ik niet zwanger ben!’ zegt ze opgelucht. Ik ben echt super blij voor haar.
‘Ooh Iris, echt super goed nieuws! En ik heb ook goed nieuws, ik mag op de opleiding blijven en alle toetsen inhalen.’
‘Super, ben blijven we toch nog bij elkaar!’
‘Ja en maandag stage bij KLM. Ik heb er zin in, alleen die hakken zijn wel rot om de hele dag op te lopen..’ zeg ik en ik terug mijn jas aan. Dan zie ik mijn moeder naar me toe komen, ze wacht op me denk ik.
‘Ja ik heb er ook veel zin in!’ zegt ze en ik hoor haar enthousiasme.
‘Schat ik moet ophangen, want mijn moeder wacht… En ze is ongeduldig..’ zeg ik.
‘Zie ik je gewoon morgen weer, want ik ga vanavond lekker vroeg slapen.’ Zegt ze. Ik had me er net op verheugd om lekker samen te zitten en kletsen.
‘Ja is goed schat, neem je rust. Ik zie je morgenavond wel, want morgen middag moet ik hockeyen.’
‘Is goed mop, tot morgen!’ zegt ze.
‘Tot morgen! Kus!’ zeg ik en dan hang ik op.
‘Ben je klaar?’ vraagt mijn moeder. Ik knik en loop achter haar aan naar de uitgang.
We zitten nu tien minuten in de auto op weg naar huis en ik heb nog niks tegen mijn moeder gezegd. Ik heb nu even geen zin in haar… Ik staar voor me uit, als ik mijn mobiel voel trillen. Het is een whatsapp van Daley, daar had ik de hele dag al op gewacht.
“Julia! zin om vanavond een filmpje te kijken hier in Heerenveen?x”
Ik lach even, omdat ik het een goed idee vind. Lekker tegen Daley aanhangen, dat is nu echt waar ik zin in heb. In plaats van ruzie met mijn moeder, want die gaat er zo komen als ik zeg wat ik van plan ben. Ze vind het nooit goed als ik iets met een jongen ga doen. Mijn vorige vriendje werd eerst helemaal door haar en papa ondervraagd, het was echt gênant… Ik besluit maar gewoon tegen haar te liegen, dat lijkt me voor nu het beste. Maar eerst stuur ik Daley iets terug.
“Ja leuk hoe laat?xx”
Ik wacht nog even Daley zijn antwoord af, voordat ik mijn moeder hierover vertel. Het duurt niet lang voor hij reageert.
“Zeg jij het maar ik heb niks te doenX”
Ik stuur meteen iets terug.
“Nu please ik kan me moeder niet uitstaan op dit moment. Ik vertel het je straks.”
“Haha Julia toch. Ja is goed bestellen we wel iets te eten”
“Dankje je bent een schat!”
“Weet ik toch”
“Hahahahahahahahaha, wat is je adres?”
‘Mam, wil je me afzetten bij een vriendin in Heerenveen?’ vraag ik zo aardig mogelijk, want misschien doet ze het dan nog. Daley stuurt zijn adres door en ik kopieer het, zodat ik het kan opzoeken in Google Maps.
‘Nu meteen?’ vraagt ze.
‘Ja mag dat, we gaan met een paar anderen film kijken vanavond.’ Lieg ik.
‘Ja dat mag, heb je het adres?’ vraagt ze en ze kijkt me niet aan. Volgens mij is ze boos op me. Ik ook op haar, dus dat komt goed uit.
‘Ja die heb ik, ik weet al een beetje waar het is.’ Zeg ik en mijn moeder knik alleen.
Mijn moeder heeft me net afgezet aan het begin van de straat en ik moet nog een stukje lopen, omdat ze niet meer verder kon rijden met de auto. Ik kijk om me heen en ik zoek nummer 23. Het adres dat Daley me gaf is midden in het centrum, dus ik moet even zoeken. Dan sta ik opeens voor een appartementen complex en ik druk op de bel van nummer 23. Opeens hoor ik Daley zijn stem door het apparaat.
‘Heee ik ben het!’ zeg ik vrolijk en Daley doet de deur voor me open. Ik neem de trap naar de 3e verdieping. Bij de deur staat Daley al op me te wachten en hij lacht naar me. Ik krijg een raar gevoel in mijn buik als ik naar hem kijk, ik ben toch nu niet al verliefd…
