Wheljen
Kasalukoyan akong naglalakad sa kalsada. Nakasalampak sa aking tenga Ang headset ko nang may biglang tumulak sakin.
Napadaing ako dahil sa sakit ng pagkakasalampak ko sa sahig. Nag angat ako ng tinitigan at tinignan kung sino ang tumulak sakin. Ngayon ko Lang napagtantong iniligtas Niya ako Kasi malapit akong mahagip ng sasakyan.
Hindi ko maiwasang mapahikbi. Putangina isang linggo na akong ganito parang nasa ibang universe Ang utak ko. Limang beses... Limang beses nakong malapit masagasaan. Naramdaman kung nag vibrate Ang telepono ko kaya kinuha ko ito at tinignan kung sino ang nag text.
Limang beses kanang malapit mamatay. Ingatan mo Ang sarili mo dahil Hindi pa nagsisimula Ang tutuong laban.
Kahit nanghihina nagawa kung maitulak palayo si Grey sakin at tumakbo palayo dinig na dinig ko Ang pagtawag Niya sakin pero Hindi ko iyon pinakinggan. Ayaw ko ng ganito para bang lahat ng pupuntahan ko may nakabantay sakin.
Pagod na ang puso ko... Pagod na ang buong pagkatao ko gusto ko nang sumoko. Hindi ko inakalang ganito ka laki Ang gulong hahantungan ko.
Sa mga panahong ito gusto ko ng kaibigan na aalalay sakin Kasi Alam ko sa sarili ko na Hindi ko na talaga kayang lumaban.
Blagggg
Nanodnod na Naman ulit ako sa dibdib ng kalsada pero naiiba Ang pangyayaring ito dahil may isang taong Hindi ko inaasahang tutulong sakin.
Naiyak ako ng Makita ko ito. Tatlong taon din kaming Hindi nagsama ng animal nato. Hinawakan Niya Ang aking kamay at inalalayang tumayo.
Hinala ko siya papalapit sakin at niyakap ng mahigpit.
"M-Marfori..."
"Shhh stop crying, bijen. Everything is going to be fine."
Inilabas ko lahat ng sakit ng loob at pagod na nararamdaman ko.
"Marfori pagod na pagod nako Hindi kona Alam kung ano Ang totoo..."
Kumalas ito sa pagkakayakap sakin bago nito sinapo Ang aking muka. Kita Kita ko Ang repleksyon ko sa mga mata Niya. Naawa ako bigla sa sarili ko...
"Bijen nasa harap mo na yung totoo. Totoong babago sa pananaw mo. May Alam ako pero Wala ako sa posesyon para sabihin sayo..."
Napasabonot ako sa sarili kung buhok bago Humalakhak.
"Putangina Alam mo Naman pala Ang totoo eh. Alam mo pero Bakit ayaw mong sabihin sakin..."
Hinawi nito Ang buhok ko bago ako pinaupo sa tabi Niya.
"Hindi ko masasagot Ang katanungan iyan bijen pero may tanong ako na dapat sagutin mo. Kilala mo paba Ang sarili mo?"
Natigilan ako dahil sa Tanong Niya. Wala sa sariling napa ngiti ako.
"Sa dami ng nagbago at nanyari Hindi ko namalayang Hindi kona pala kilala Ang sarili ko..."
"Ibalik mo Ang totoong ikaw bijen. Kasi sa mga panahon ngayon? Sarili mo lang Ang maasahan mo para malaman Ang totoo."
Pinunasan Niya Ang luha ko bago tinapik Ang balikat ko.
"Marfori..."
"Alam kung pagod kana pero wag mong kalimotan na may mga kaibigan ka nahandang umalalay sayo."
Niyakap niya ako bago ito tumayo.
"Hanggang sa muli kaibigan. Paalam."
Ngumiti ako bago iniwagayway Ang kamay ko. Salamat Marfori...
Ring-Ring
"Hello?"
'Sa susunod Hindi na si Marfori Ang ipapadala ko kung makikita pa ulit kitang umiyak... Ako mismo... Ako mismo Ang pupunta sayo para tulungan ka at alalayan ka, hintayin mo si Kuya bunso...'
Mas lalo akong napahikbi.
"S-Sino kaba talaga? Litong lito nako..."
'Malapit ng matapos Ang paghihirap mo. Aasahan mong nasa tabi moko pagdating ng delubyo...'
"K-Kuya geldar ikaw bato?"
Mahina itong tumawa bagon sumagot.
'Sana nga ako na lang siya. Nakaka ingit Kasi siya eh. Kasi palagi ka niyang nakakasama saman talang ako naka tingin lang sa inyo sa malayo...'
Hikbi lang Ang isinagot ko sa kanya. Hindi ko na Alam kung ano Ang gagawin ko pero Isa Lang Ang Alam ko. Sa bawat pag uusap naming dalawa Alam kung kuniktado kami sa isa't Isa.
'Mag pahinga kana bunso. Sa pagbalik mo sa cagayan de oro mag sisimula na ang delubyo...'
Tot-Tot
Napaluhod ako at napayakap sa aking telepono. Ngayon ko Lang napansin na puno ng mesteryo Ang buhay ko. Hindi ko ito napansin agad dahil nakatuon Ang atensyon ko kay grey.
Pero Isa Lang Ang kailangan kong gawin ngayon. Aalalamin ko Ang totohanan...
SHANTANIX | S.K.J
#HittingTheTwoBirdsInOneStone
