🌹 21 🌹 (Final Part)
...................................
ေ႐ွာင္းလုပ္ငန္းပိုင္ေဆး႐ုံုဝန္းတစ္ခုရဲ႕ VIPအခန္းတစ္ခု ။ အျမဲတေစ တတီတီျမည္ေနတဲ့အခ်က္ေပးသံစက္ကိရိယာေတြရဲ႕အသံကအခန္းထဲ့မွာထြက္ေပၚလ်ွက္ ။
ထို႔အတူ လူနာကုတင္ထက္မွာၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ထိုလူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေအာက္ေလးမွာ ေသခ်ာေပါက္မွဲ႔နက္ေလးတည္႐ွိေနတယ္ဆိုတာပါဘဲ့ ။
" ကြၽန္ေတာ္ေရာက္လာၿပီေလ "
ၿငိမ္သက္စြာအိပ္စက္ေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္ကေတာ့သူ႔ရဲ႕စကားကိုၾကားပံုမေပၚ ။ အိပ္ျမဲတိုင္းအိပ္စက္လ်ွက္ ။
" အရမ္းပင္ပန္းခဲ့ရတယ္မလား "
ေသြးေရာင္မရွိေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုရယ္ ၊ မေတြ႔ရတဲ့အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာသိသိသာသာေခ်ာင္ၾကသြားတဲ့မ်က္ႏွာေလးရယ္ ၊ အစားမမွန္လို႔ပိန္ခ်ံဴ းက်ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးရယ္ ၊ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုေစာင့္ေမ်ွာ္ေနတဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုေလးရယ္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုလက္လြတ္ေပးခဲ့တာ အခုလိုျဖစ္လာဖို႔မွမဟုတ္တာ "
ပိန္က်သြားတဲ့လက္ဖမိုးေလးကိုဆြဲယူၿပီး ညင္ညင္သာသာနမ္း႐ႈိက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းလူးလြန္လာတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလး ။
မ်က္လြာေတြအရင္မဖြင့္ေသးဘဲ့ မွိတ္ထားတဲ့မ်က္ဝန္းေထာင့္ေလးဆီကေနက်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္စေလးေတြ ။
" ေကာင္ေလး...."
ေရရြတ္သံေလးနဲ႔အတူ အဆက္မျပတ္စီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္စေလးေတြကသူ႔ရဲ႕ရင္ကိုနာက်င္ေစရပါတယ္ ။
ဒါနဲ႔ေတာင္...! ဘာလို႔မ်ားကြၽန္ေတာ့္ကိုအေဝးကိုတြန္းပို႔ခဲ့ေသးလည္း ။ အိပ္မက္မဟုတ္ဘူးေ႐ွာင္းက်န္! ခင္ဗ်ားေ႐ွ႕ကိုကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေရာက္လာၿပီမို႔လို႔ ။
ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္စေလးေတြကိုညင္သာစြာသုတ္ေပးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းဖြင့္ၾကည့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းညိဳ ေလးေတြ ။
" ဟင္! ေကာင္ေလး...ေကာင္ေလးလား ! ေကာင္ေလးဟုတ္တယ္မလားဟင္!"
အံျသေနတဲ့မ်က္ဝန္းအစံုနဲ႔အတူ ကုတက္ေပၚကေနအတင္းကုန္း႐ုန္းထေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ဆြဲထူေပးလို႔ ကုတင္ရဲ႕ေခါင္းရင္းဘက္ကိုမွီေစလိုက္တယ္ ။
