Sınav Günü

17 3 0
                                    

19 Haziran 2020
Yarın sınav günü. Çok yaklaştım çok. Arkadaşlarıma konuştum onlar bugün soru vb. Çözmemem gerektiğini söylediler. Zaten izlediğim Lgs videolarinda da bunu söylüyorlardı. Ama klasik ben son gün çalışmazsam olmaz tabii. Bildiğim her şeyi unuttum sandım. Tamam test çözmedim ama Tonguc Lgsye son gün kala bir video atmıştı onu izledim. Vicdanen biraz rahatlamak için. İçimde stres yoktu aslında streslenirdim hep bu günleri düşünürken ama en ufak bir şey yoktu içimde. Hatta herkes mesaj atıp stres yapma, heyecan yapma, sen başarırsın inanıyoruz. Anladım stres yok zaten stresli de değildim aslında. Ama tabiki nezaketen tamam stres yapmam falan dedim. Onlar da beni düşünüyor tabi ne diyecekler yoksa. Emreden hâlâ haber yok çok özledim onu. Keşke burada olup ilk defa benle benim için konuşup Çok güzel geçecek inanıyorum sen yaparsın deseydi. İnanın bana o an kalbim yerinden falan fırlardı herhalde. Çünkü karşılıksız hiçbir şey olmadan sadece onu izleyerek bile bu kadar şeyler hissettiriyorsa bana o anı düşünemiyorum bile. Belki bir an bir saniye hatta bir salise bile ben de onu güldürdüm o da mutlu olurdu belki benimle belli mi olur o da düşünürdü belki beni. Ama yoktu ışte ve sanırım hiç olmayacaktı da. Umidimi kaybetmek istemiyorum ama imkansıza da bir anlam yükleyemem ki. Acaba diyorum bazen ogrense ne yapardı,nasıl tepki verirdi çok kalbimi kırarak mı beni sevmediğini söylerdi yoksa biraz daha kibar bir şekilde bana karşı bir şey hissetmediğini söylerdi. Acaba çok şaşırır mıydı? Her gün onu izlediğimi duyunca tüm tişörtlerini,pijamalarini ezbere bildiğimi öğrense, dükkan kapama saatlerini yazdığımı bilse ne yapardı ki. Herhalde delirdiğimi düşünürdü. Doğru düşünce bu ama yani. Tamam deliyim de ona deliyim ki ben. Onunlayken deliyim. O bilmeden hep onunlayim aslında. O görmeden hep haberdarim ondan. Öğrense de ben de kurtulsam bu öğrenir mi öğrenecek mi seviyor mu sevmiyor mu düşüncelerinden.
20 Haziran 2020
Sınav Günü geldi. İşte o günlerini saydığım,dershanelere gittiğim,test kitapları bitirdiğim,ağladığım,uğruna bir sürü azar yediğim -Öğretmenlerden ve ailemden- o kutsal gün bugün işte. Sabah saat 6 gibi uyandım hatta saat daha 6 bile olmamış olabilir güneş açtı açacak havasiydi işte. Kuşlar gördüm bana huzur verdiler. Keşke huzur veren başka bir şey daha görseydim ama şans işte. Uyandığımda banyoya gittim saçımı düzelttim. Daha sonra annemle babam kalktı. Ve kahvaltı yaptık. Abimler daha uyanmamıştı. Biz yemek yerken sınav gününün aksine iştahlıydım aslında. Normalde insanların canı bir şey istemez ama ben anneme yumurtalı patates yemek istediğimi söyledim. Çok seviyorum da o yüzden. Daha sonra biraz geçti ve teyzemler bize geldi. Mutlu oldum çünkü teyzemleri çok severim. Bana yine heyecan yapma, stres yapma kolay geçecek sanki normal bir deneme gibi düşün vb. Dediler ve tek bir  cevabım vardı tamam . Artık bitsin de kurtulayım şu sınavdan gerçekten yeter. Daha sonra teyzem dedi ki seni biz bırakalım mı ben de tamam dedim. Annemle teyzem beni bıraktılar okuluma okulum yürüyerek iki dakikaydı zaten. Kapıda tekrar stres yapma dediklerinden sonra içeriye girdim. Sınav salonuma girdim. Sınıfımda tanıdığım birkaç kişi vardı biri yan sıramda biri arka sıramda oturuyordu sınıfın girişinde hoca dezenfektan sıktı. Kapıda maskemizi de yeniledik zaten. Sınav başladığı andan itibaren inanın bana hiçbir şey düşünmedim. Heyecan, stres,aklıma Emrenin gelmesi hiçbir şey düşünmedim. Sadece soruya odaklandım. Hatta sözel bitince sürem arttı kontrol ettim ve tekrar sürem arttı yetiştirdim yani. Sözel arasında bahçeye çıkınca  arkadaşlarımı gördüm çok çok özlemişim onları. Sohbet ettik. Tamam korona vardı ama sarıldık. Azıcık gerçekten miniminnacık sarıldık. Ama biraz şaşırdım çoğu ingilizceyi boş bırakmış yetişmemiş. Kendimi beğendim bu konuda yetiştirdiğim için. Daha sonra sayısal oturum için sınıfıma çıktım. Sayısalım kendimi bildim bileli hep kötüydü ama yine de elimden geleni yaptım. Sınav bitiminde bu sefer sürem artmadı ama yapabildiklerimi yaptım güzeldi yani. Ama öğrencilerin yakındığı en büyük konu örnek sorulardi. Ben de kabul ediyorum gercekten örnek sorularla hiçbir alakası yoktu. Ama Allahtan ben örnek sorulara aşırı yüklenmemiştim. Sınav bitiminde de abim ve kuzenim beni aldı. Eve gittim. Herkesin tek bir sorusu vardı  nasıl geçti güzel geçmişti bu yüzden mutluydum açıkçası. Şimdi olay geldi sınavdan sonraki kısımlara...

Yakınken UzakHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin