Yakınken Uzak

Şarkılarda Buluşuyoruz

Gördüğüm,duyduğum,baktığım her şey bana Emre'yi hatırlatıyordu. Onun değerini o yokken daha iyi anladım. Her insan öyle değil midir zaten? Biri yokken göklerdedir,varken umursanmaz bile. Her şey gidince,bitince değeri anlaşılıyor. Belki ben bir gün ümidimi keserim Emre'den ve bu sefer o beni sever. Kim bilebilir ki? Her zaman pencerede onu beklerken onun geleceğine ümidim kalmadığında onu görüyordum. Bu benim için en yakın örnek. Ama şöyle bir şey var ki ben ümidimi kesecek miyim Emre'den? Onu unutabilecek miyim? Aslında böyle bir şeyin olmasına çok ihtimal veremiyorum. Ama belki bir gün,bir gün o da...
Neyse boş hayaller kurmak istemiyorum. Hep hayal kurduğumda o hayalim gerçekleşmiyor. En iyisi-her ne kadar yapamayacağımı bilsem de-oluruna bırakmak. Olursa olur,olmazsa zaten unutmak kalır bana.
Bugün abimler evde değil. Annemle tekiz ve bu olay milyonda bir denk geliyor. İstediğim gibi takılmak istiyorum evde. Kimse karşımadan,mutlu huzurlu. Ve onlar evde yokken yapmaktan en keyif aldığım şeyi yapıyorum "müzik dinlemek". Şimdi diyeceksiniz ki "Onlar varken müzik dinleyemiyor musun? "Aslında dinliyorum dinlemesine de şarkı dinlerken ağlayamıyorum, şarkının içine giremiyorum,hep böyle pop şarkı açıyorum. Çünkü "Bu neyin acısı,kimi seviyorsun?"diyip kafamın etini yiyip,telefonumu karıştırırlar. En büyük hobileri bu. Onlar yokken rahat rahat dinleyeceğim ben de. Ve başlıyorum
Favori Müzikler
*Fırat Tanış-Yani
*Yedinci ev-Anlat ona
*Yalın-Ki sen
*Mavi gri-Ben sende yandım
*Kahraman Deniz- Böyle sever :')
*Tuğkan-Ele layık
*Ufuk Çalışkan-Unutmak istiyorum
*Pinhani-Dünyadan uzak
*Leyla The Band-Yokluğunda(ama ben Reynmen'den dinliyorum.)
*Yasir Mir-Gidiyor musun?
*Sezen Aksu -Ben de yoluma giderim
*Yüzyüzeyken Konuşuruz-Dinle beni bi'
*Alper Kul -Seni Sana Sen
*Ufuk Beydemir-Ay Tenli Kadın

Vee
Naz Ölçal-Yoksun
Bu şarkıları aşırı aşırı öneriyorum. Çünkü hepsi o kadar güzel ki kendinizi buluyorsunuz diyebilirim. Naz Ölçal'ı ayrı yazma nedenim bu günlerde beni en çok ağlatan, beni cok yansıttığına inandığım bir şarkı. Bir de Kahraman Deniz-Böyle sever. O şarkı da başlar başlamaz böyle kalbime dokunuyor. Bu şarkıları yaklaşık iki tur dinledikten sonra aslında kendimi daha kötü hissetmem gerekiyorken içimi huzur kapladı birden. Şarkılar bizi anlatıyor çünkü. Şarkılarda ben,sen yok. Biz varız. Ve seninle olduğum her yer bana cennet. Gerçek olsun,olmasın rüya olsun olmasın senin olduğun her yeri cennet diye tanımlarım ben. Bir gün cehennemim olmaman dileğiyle:')
-Deniz kapıya bak.
-Tamam anne.
Ne bekliyordunuz? Öbür genç kızlar gibi kimse karışmadan,rahat rahat ağlayıp depresyona girmemi mi?
İsterdim belki rahat olmayı ama her istediğimiz de olmuyor işte. Kapıyı açtığımda yine aynı suratları gördüğüm için her ne kadar sevinmesem de güler yüzlü olmaya çalıştım. Karşılığında yine laf atilmasa iyiydi de işte ne yapalım bunlar da böyle. Odama gittiğimde başımın döndüğünü hissettim. Biraz midem bulandı sonra kustum. Birkaç gündür kendimi kötü hissediyorum tamam da şu an neden böyle oldum ki?
-Deniz iyi misin?
-İyiyim anne,sorun yok. Midem bulandı biraz.
-Dışarıya çıkarsan olacağı bu işte. Gel şu hapı yut.
-Elimi,yüzümü yıkayıp mutfağa hapı yutmaya gittim. Sonra odamda biraz dinlendim. Sonra biraz kitap okumak istedim. Beyza Alkoc'un  Kar Küresi isimli kitabını aldım ve rastgele bir sayfasını açıp ilk cümleyi okudum.
Sayfa 187 ilk cümleyi okumaya başladım. "Tek istediğim her şeyi bilmen ve neden hep uzaktan uzağa seni izlesem de yanında olamayacağımı anlamandı,işte bu yüzden dün geceden beri tüm bunları sana anlatmayı planlıyordum. Bu cümleyi okuduğum an yüzümde küçük bir tebessüm oluştu. Bu kitabı çok seviyordum bana kendimi hatırlatıyordu bu yüzden cümleyi benimsedim. Benimsedim ama ben de kitaptaki gibi sevdiğime kavuşacak  mıydım ? Hiçbir fikrim yok. Çok sevdiğim bir arkadaşım -Işıl- Ben Emreye kavuşamayacağım o imkansız dediğimde "İmkansız diye bir şey yok Deniz, o da seni sevebilir. Emin ol. Siz mutlu olabilirsiniz." Demişti. Aklıma getiriyorum bu cümleyi ama inanmıyorum da. Çünkü o beni sevebilecek biri değil. Ayrıca ben, onun beni sevince ne yapacağımı bilmiyorum ki. O da bana karşılık verirse ben nasıl davranırım? Onu pencereden izlerken beni görürse,fark ederse ben nasıl davranacağım ki ? Bunları düşünürken kalbim hızlandı. Çok karışık şeyler hissettim. Mutluluk mu üzüntü mü bilmiyorum. Hayal ederken bile ailemden biri görür mü acaba diye kafamın içi bin tane kötü senaryoyla doldu. Tabii gözlerim de birazcık... Gercekten birazcık doldu. Hiçbir yerde huzur vermiyorlar bana hiçbir yerde... Gözlerim doluyken birden yastığa sarıldım. Kendimi kötü hissettiğimde hep  yastığıma sarılarak uyurum. Çünkü yastığı oymuş gibi hayal ediyorum. Ona sarılırken yatıyorum gibi oluyor. O an sımsıkı sarıldım ve yüzünü gözümün önüne getirdim. Geçecek diyordu,bir gün her şey normale dönecek sana söz veriyorum. Gülümsedim o an. Yokken bile herkesten daha çok vardı. Herkesten daha mutlu ediyordu beni. O an her gün,her ezanda,her uyandığımda,her yattığımda olduğu gibi onun için dua ettim. Onunla beraber olmak için
-Allahım nolur kurduğum güzel hayallerin gerçek olduğu günleri göster bana. Onunla olduğum günleri göster.
Rüyamda yine onu görüyordum yanına geliyordu.
-naber deniz?
-İyidir Emre senden naber?
-Benden de iyi.
-Emre egil,saklan.
(Eğil mi? Saklan mı?)
Rüyamda da sevgili okurlarım orada da ailemden korkuyordum. Onlar görecek diye onunla orada bile rahat değildim.
-Hayır Deniz . Saklanmayalim. Çünkü bu bir gerçek ve bu aşk. Her ne kadar korksak da saklansak da biz beraber olacağız hep. Sen benimsin.
Sımsıkı sarıldım hiç bırakmak istemiyordum. Sonra sarılırken ağlamaya başladım
-Deniz,deniz ağlıyorsun uyan.
-Tamam anne.
-Neye ağlıyordun rüyanda?
-Hatırlamıyorum.
-Tamam saat 10.40 oldu kalk artık hadi.
-Geliyorum.
Rüyaymış diye geçirdim içimden. Ama o kadar güzeldi ki rüyam asla uyanmak istemiyordum. Gerçek değil ama yemin ederim hissettim. Hani birine gerçekten sarilinca böyle kalbimize çok güzel bir his verir ya. Güvende gibi hissederiz. Ben o an guvendeydim. Güzel sarıldık. Çok güzel hem de.
-Her şeyi yazıyorum bir deftere Emre. Bir gün sana hepsini anlatmak için.
Dedim kısık sesle. Her şeyi öğrenecekti her şeyi...