Zawgyi
ေရွာင္က်န႔္ငါတို႔ကေလးယူၾကရေအာင္"
ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးနဲ႕ ဒီလိုေျပာထြက္မွန္း ေရွာင္က်န႔္မသိေပမယ့္၊ေပါ့ေပါ့သာေတြးၿပီး လုပ္စရာရွိတာသာလုပ္ေနလိုက္သည္။
"႐ုံ႐ုံငါတို႔ကေလးမယူလဲဘာမွမျဖစ္သြားဘူးေလ.."
ေလသံေအးေအးျဖင့္ေျပာေသာ္လည္း ႐ုံ႐ုံရဲ႕တုန႔္ျပန္မႈကမထင္ထားေလာက္ေအာင္ပင္
'ေရွာင္က်န႔္နင္ဘာစကားေျပာတာလဲ"
"ငါဘာေျပာမိလို႔လဲ"
"နင္ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲတည့္တိုးေျပာ၊နင္ငါတို႔က
ေလးကိုမလိုခ်င္ဘူး၊ဟုတ္တယ္မလားေရွာင္က်န႔္"
"ငါအဲ့ဒီ့လိုတစ္ခါမွမေျပာဖူးဘူး၊အခုခ်ိန္မွာကေလးယူဖို႔အဆင္မေျပေသးဘူးလို႔ေျပာတာ..."
စိတ္အႏွောက္အယွက္ခံရမည့္အစား သူအလုပ္လုပ္ေနတာမွေတာ္ဦးမည္။
"ငါတို႔လက္ထပ္ထားတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ
ေရွာင္က်န႔္"
"နင္မေျဖနိုင္ဘူးမွတ္လား"
'ဘာကိုလဲရံု႐ုံ....."
"5ႏွစ္ရွိပီ ေရွာင္က်န႔္ရဲ႕၊ဒီ5ႏွစ္အတြင္းမွာနင္ငါ့အ
ေၾကာင္းကိုဘာမွမသိဘူး၊ငါဘာျဖစ္ေနလဲ၊ငါဘယ္
လိုခံစားေနရလဲဆိုတာနင္မသိခဲ့ဘူး၊နင္မသိတာထက္
စိတ္မ၀င္စားခဲ့တာဆိုပိုမွန္တယ္မလား"
"႐ုံ႐ုံေတာ္ေတာ့ကြာငါနားခ်င္ေနၿပီ"
"အၿမဲနင့္ရဲ႕ေစာက္ေရးမပါတဲ့စာအုပ္အထူႀကီးကိုဘဲ
ဖတ္ၿပီး၊နင့္ရဲ႕ေစာက္အလုပ္ကိုဘဲဦးစားေပးေနခဲ့တာ
ေလ"
"႐ုံ႐ုံ...မင္းငါ့အလုပ္ကိုမေစာ္ကားနဲ႕
သြားေတာ့ မင္းငါ့မ်က္စိေရွ႕ကထြက္သြားေတာ့..!"
"သြားမွာပါ၊ဒီအိမ္ကေနပါထြက္သြားမွာ၊မနက္ျဖန္
ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ပို႔လိုက္မယ္..."
"က်စ္..!၊စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ"
ဆံပင္ေတြကိုစိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ဖြာလိုက္ၿပီး အ၀တ္အစားေတြထည့္ကာ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားသည့္ ႐ုံ႐ုံကို ေရွာင္က်န႔္စိုက္ၾကည့္႐ုံသာ စိုက္ၾကည့္နိုင္ခဲ့သည္။
