IŞIKSIZ GECE

1.Bölüm

Diğer hikayelerimi de okursanız sevinirim. Bölümde hatalarım olursa şimdiden özür dilerim.

Yeni yuvam... İlk yuvam olacaktı....

Ben Nehir,Nehir Öykü Kula. 7 yaşındayım. Üç abim bir de erkek ikizim var. En büyük abim Barın,ondan bir yaş küçük Emir Anıl,ondanda iki yaş küçük Yamaç abim var. İkizim de Çağın Ege. Annem ben doğarken ölmüştü. Arkasında mektup bırakmış ama abimler asla bana okutmadılar. Abimler ikizimi benden daha çok seviyorlar. Daha 2 yaşında en büyük abimden dayak yemiştim. Babam belki o olmasa beni çoktan öldürmüşlerdi. Hangi mesleği yaptığını ne abimler ne de ikizimle ben biliyoruz. Bizden saklıyor. Abimleri, ikizimi canımdan çok sevmeme rağmen beni sevmiyorlar. Yukarıdan birden bağırma sesi geldiğinde yataktan hızla kalkıp yukarı çıktım. Babam evde olmadığı zamanlar beni bodrumda yatırıyorlardı. Yukarı çıktığımda abimler ve ikizim ağlıyorlardı.

"A-bi  ne  ol-du?"dedim korkuyla.

"Sus fazlalık senin yüzünden hem annemiz hem de babamız öldü."dedi Barın abim.

Ben Barın abimin söylediğini idrak etmeye çalışırken sağ yanağımda acı hissettim. Tabii sol bileğimi üstüne düştüğüm için bileğim haddinden fazla acımaya başladı. Kafamı kaldırıp baktığımda Yamaç abimdi.

"Hem annemizi hem de babamızı bizden aldın fazlalık. "dedi Emir abim.

"Ba-bam  bi-zi  bı-rak-maz."dedim zorla.

"Bıraktı işte senin yüzünden bıraktı."dedi Yamaç abim.

"İkizimi suçlamayın artık."dedi Çağın.

"Ne o ikizini mi koruyorsun."dedi Barın abim.

Bir şey söyleyememişti. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Aklıma babamla iki yaşımdayken abimden yediğim dayaktan sonra babamın söyledikleri geldi.

" Kızım bana söz vermeni istiyorum. Eğer bana ilerleyen zamanlarda bana bir şey olup size mektup gelirse ve abilerin seni döverlerse kendini koru olur mu? Ve o mektubu büyüyünce iyice incele. Eğer sadece yazı görürsen unutma ışık altında görünmeyen yazı elbet görünür. Yeter ki istediğin bir şeyin peşinden ilerlemen. Sakın kendini ezdirme benim güzel kızım."dedi babam.

"Söz baba söz asla kendimi ezdirmeyeceğim."

Söz baba söz kendimi koruyup gerçeklerin peşinden gideceğim.

"Barın abi yeter artık şu fazlalık dan kurtulalım."dedi Yamaç abim.

"Tamam git lan hazırlan ve gel."dedi Barın abim.

"Ne-re-ye  bı-ra-cak-sı-nız?"dedim.

"Gidince görürsün fazlalık."dedi Emir abim.

Hızlı bir şekilde aşağı indiğimde arkamdan adım sesleri geliyordu. Bodrum'daki odaya girdiğimde arkamdaki kişide benimle içeri girip beni yere itti. Arkama baktığımda Barın abimdi.

"Hediyeni vermeden göndermem."

Ne olduğunu anlamadan abim kemerini çıkarıp sırtıma vurmaya başladı. Alışkındım belki kaç defa vurmuştu. Sırtımda yara izleri vardı. Abim sırtıma vurmayı bırakıp karnına sert bir tekme atıp odadan çıktı. Öksürüklerim arasında zorla ayağa kalkıp siyah pantolon ve siyah t-şört giyip ayağıma siyah sandaletlerimi giydim. Abimler ve ikizim hep siyah giyerlerdi eğer ben siyah değil başka renk giyerim diye sadece siyah eşyalar verirlerdi. Bazen kendi eskilerini verirlerdi ya da çöpten falan alıp verirlerdi. Giyinip yukarı çıkarken abimler konuşuyorlardı. Biraz onları dinledim.