• Aksel •

27|

Selam! Yeni bölüm bir tık geç geldi.

Malum yeni kurguma hazırlık😪

Medya; Aksel'in kıyafeti

İyi okumalar

"Güzelim kahvaltı hazır." yanağıma kondurduğu uzun öpücüğe yorgunlukla gülümsedim.

"Kendimi o kadar yorgun hissediyorum ki." diye mırıldandım. Aniden beni kucağına almasıyla çığlık attım.

"E söylemen yeterli sevgilim. Ne güne duruyorum." bitkince kıkırdadım ve ellerimi boynuna doladım.

Beni sarıla sarıla aşağı kata indirdi. Sandalyeye indirdi ve önüme tabağımı koydu.

"Güzelim bu aralar hava çok soğuk." Şubat ortalarındaydık ve cidden çok soğuktu.

"Diyorum ki bir alışverişe çıkalım. Bir kaç parça bir şey alalım sana. Dolabına baktım ama doğru dürüst sıcak tutacak bir şeyin yok." lokmamı ağzıma attım.

"Bana fark etmez. Dışarı çıkmıyorum zaten." kafa salladı.

"Aksel."

"Hı."

"Seni sevdiğimi biliyorsun değil mi?" gülümsedim.

"Biliyorum. Nereden çıktı bu?"

"Değersiz hissetmeni istemiyorum."

"Niye öyle hissedeyim ki?" dedim gülümserken. Aynı zamanda şaşkın bir ifadeyle.

"Bak, senin hayatına karışamam. Ya da ailene ama... Ne anneni ne de babanı gördüm." yediğim lokma boğazımda kalırken kaşlarını çatıp hemen sırtıma vurdu. Portakal suyumdan bir yudum aldırdı

"Sıkıntı yok. Yutkunurken oldu."

"Aksel en son anneni sorduğumda destek almıştın masadan? Güzelim kötü bir şey varsa bana anlatabilirsin." kafamı iki yana salladım hemen.

"Hayır, bir şey yok. Üvey babamı tanıyorsun ya." sinirle yutkundum. Üvey babaymış!

"Tanıyorum ama hiç konuşmadık. Ne bileyim hamileydin hiç arayıp sormadılar." yüzüm hafiften düşerken fark etmesiyle kısık sesle bir küfür savurdu.

"Ben bir lavaboya gideyim. Sende buraları topla. Olur mu?" kafa sallayınca ayağa kalktım ve tuvalete gittim.

Elime yüzüme su çarptım. Derince nefesler aldım ama olmuyordu. Kalbim acıyordu resmen. Karnıma ağrılar giriyordu.

"Sakin ol! Bu zamana kadar dayandın. Şimdide dayanabilirsin!" kendi kendime destekleyici sözcükler söyledim ve çıktım banyodan. Barlas masayı siliyordu.